به گزارش اسپوتنیک با استناد به بیانیه مطبوعاتی منتشره در تارنمای«فیز.اورگ»، دانشمندان و محققان انستیتوی جنوب- غرب در «بولدر» (آمریکا) به این نتیجه رسیدند که بمباران زمین در دوران باستان توسط سیارک های بزرگ دهها بار شدیدتر از فرضیات قبلی بوده است.
اندازه برخی از سیارک ها می توانسته خیلی بزرگ باشد. محققان مدل جدید بمباران ها را طراحی کرده و آن را با آنالیزهای آماری داده های مربوط به اسفرول ها مقایسه کردند که در سنگهای باستانی یافت شدند. اسفرول ها – ذرات گرد شیشه ای هستند که تحت دمای بسیار زیاد از ذرات ذوب شده درست شده اند. معلوم شد تعداد تصادم ها می توانسته ده برابر فرضیات قبلی در دوره ای بین سه و نیم و دو نیم میلیارد سال گذشته باشد. بطور متوسط هر 15 میلیون سال زمین مورد بمباران سیارک های بزرگی به اندازه سیارک « چیکسولوب» قرار می گیرد. بمباران ها تأثیر مهمی بر ترکیب شیمیایی سطح زمین و توانایی آن برای تأمین حیات بر سطح زمین داشته اند.
گفتنی است که دانشمندان به طور مداوم سیارکهای متقاطع زمین را که مسیرهای آنها مدار زمین را قطع میکند و سیارکهای نزدیک به زمین را که به مدار زمین تا حدود ۴۵ میلیون کیلومتر (۲۸ میلیون مایل) نزدیک میشوند و ممکن است با زمین برخورد کنند را کنترل میکنند. رادار ابزاری ارزشمند در شناسایی و پایش خطرات احتمالی ضربه است، زیرا با انعکاس سیگنالهای منتقل شده روی اشیا میتوان تصاویر و سایر اطلاعات را از بازتابها به دست آورد. دانشمندان از این طریق میتوانند اطلاعات زیادی در مورد مدار، چرخش، اندازه، شکل و غلظت فلز یک سیارک به دست آورند.
سیارکها بقایای سنگی هستند که از شکلگیری اولیه منظومه شمسی در حدود ۶ . ۴ میلیارد سال پیش به جا ماندهاند. تعداد فعلی شناخته شده سیارکها در حال حاضر ۲۲۱ ٬ ۰۶۱ ٬ ۱ است. بیشتر این قلوه سنگهای فضایی باستانی را میتوان در حال چرخش به دور خورشید بین سیاره مریخ و مشتری و در یک کمربند اصلی سیارکها یافت. اندازه سیارکها بین اندازه «وستا» (ٰVesta) یکی از بزرگترین سیارکها با قطر ۵۳۰ کیلومتر (۳۲۹ مایل) تا اجسامی که عرض آنها کمتر از ۱۰ متر (۳۳ فوت) است متغیر هستند. مجموع جرم سیارکهای کشف شده کمتر از جرم ماه سیاره زمین است.
ارزیابی تهدید سیارکها بسته به اندازه سیارک و زمان تشخیص آن میتواند از قبل برنامه ریزی شود. ناسا و شرکای آن همچنین ۹۵ ٪ سیارکهای یک کیلومتری یا بزرگتر از آنها را که مظنون به عبور از ۳۰ میلیون مایلی زمین هستند، پیدا و ردیابی کرده اند. اما با وجود این تعداد قابل توجه و ضبط داده ها، محققان هنوز فاقد دادهها و مدلهای کافی هستند.