به گزارش اسپوتنیک به نقل از نیواطلس، این یافته‌ها بر اساس تحقیقات جدیدی منتشر شده که در آن گروهی از دانشمندان از آلمان و آمریکا 25 گوریل کوهی وحشی را در پارک ملی آتشفشان‌های «رواندا» بررسی کرده‌اند. مشاهدات محققان در طول بازه زمانی ژانویه 2014 تا ژوئیه 2016 به ثبت رسیده است.
در این مطالعات محققان نه تنها صدای ضربات روی سینه گوریل‌ها را ضبط کردند، بلکه ابعاد بدن آن‌ها را به روشی غیرتهاجمی موسوم به تصویرسنجی اندازه‌گیری کردند. در نهایت مشخص شد که هرچه اندازه بدن گوریل بزرگ‌تر باشد، فرکانس‌های صوتی صدای ضربات سینه او بم‌تر می‌شود. دلیلش احتمالا به اندازه کیسه‌های هوایی برمی‌گردد که در نزدیکی حنجره گوریل‌ها وجود دارد. این کیسه‌ها در گوریل‌های عظیم‌الجثه بزرگ‌تر است و صدای بم‌تری تولید می‌کند.
حالا دانشمندان تئوری داده‌اند که صدای حاصل از ضربه زدن روی سینه یک گوریل به بقیه هم‌نوعان خود نشان می‌دهد که قادرند او را به چالش بکشند یا نه. به علاوه، این صدا به گوریل‌های ماده کمک می‌کند تا در انتخاب یک جفت مناسب و قدرتمند برای خود تصمیم‌گیری بهتری داشته باشند.
شایان ذکر است که تعداد ضربات روی سینه و طول هر دوره از ضربه‌زنی‌های متوالی بین گوریل‌های مختلف، فرق می‌کند. این تفاوت‌ها می‌تواند نشانگر امضاهای شخصی هر گوریل باشد و حضور آن‌ها را از فاصله نسبتا زیادی به دیگران اعلام کند.
در این تحقیق دانشمندانی از «موسسه انسان‌شناسی فرگشتی مکس پلنک» آلمان، صندوق بین‌المللی «دیان فاسی» مستقر در آمریکا و دانشگاه «جرج واشنگتن» واقع در شهر واشنگتن آمریکا شرکت داشته‌اند. نتایج این مطالعه در مقاله‌ای در ژورنال Scientific Reports منتشر شده است.
