به گزارش اسپوتنیک به نقل از تسنیم، سازمان فضایی ایران اعلام کرده است که طراحی چهار ماهواره و آماده‌سازی پنج ماهواره برای قراردادن در فضا از برنامه‌های صنعت فضایی ایران است. ماهواره‌های مخابراتی "ناهید یک و دو"، "ذوالجناح"، "سیمرغ" و ماهواره‌های سنجش از دور "طلوع"، "پارس1"، "ظفر2" برای تثبیت در مدار LEO (مدار نزدیک زمین در ارتفاع بین 160 تا 2 هزار کیلومتر از سطح زمین ذکر می‌شود) در دست طراحی و تولید هستند؛ برای دستیابی به مدار خورشید آهنگ (SSO) نمونه دوم ماهواره پارس، ماهواره ذوالجناح و پایگاه پرتاب چابهار در دست طراحی و اجرا هستند.
آغاز ماهواره‌های ایرانی با "مصباح" نخستین ماهواره عملیاتی با طول عمر سه‌ساله در مدار بالای زمین (هزارکیلومتری) آغاز شد که به‌علت تحریم سالهاست در ایتالیا بلوکه شده است.
"ماهواره تحقیقاتی امید" نخستین ماهواره ساخت کشور ایران است که تمام تجهیزات آن در سازمان فضایی ایران طراحی و تولید شده است؛ ساخت "امید" از 15 اسفند 1384 آغاز و طی دو سال آماده انجام تست شد. این ماهواره در روز 15 بهمن ماه سال 1387 و در سی‌امین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی توسط ماهواره‌بر "سفیر‌ــ1" در مدار فضا قرار گرفت؛ ماهواره آن در مدار بیضوی با حضیض 250کیلومتری و اوج حدود 500کیلومتری در فضا قرار داشت و در واقع این ماهواره در مدار لئو قرار گرفته است.
"ماهواره رصد" دومین ماهواره ایرانی و ساخته‌شده در دانشگاه مالک اشتر است؛ این ماهواره توسط ماهواره‌برهای حامل ایرانی به فضا فرستاده شد. این ماهواره همچنین نخستین ماهواره تصویربرداری ایران محسوب می‌شود که با نام کامل "رصد‌ــ1"، در روز 25 خرداد سال 1390 به فضا پرتاب شد. "رصد" در روز 15 تیر ماه سال 1390 مجدداً وارد جو شد و به عمر تقریباً سه‌هفته‌ای خود پایان داد.
این ماهواره با ماهواره‌بر "سفیر رصد" که یک ماهواره‌بر دومرحله‌ای است، در مدار بیضوی حضیض 260کیلومتری به فضا پرتاب شد.
"ماهواره نوید" دانشگاه علم و صنعت در صبح روز 13 بهمن سال 1390 توسط ماهواره‌بر "سفیر نوید" با موفقیت به فضا پرتاب و در مدار بیضوی با حضیض 270 کیلومتر و اوج 360 کیلومتر تزریق شد.
"ماهواره فجر" به‌عنوان نخستین ماهواره با مأموریت انتقال مداری کشور با قابلیت تغییر مدار 250 تا 450 کیلومتر بیضوی به مدار 450 کیلومتر دایره‌ای با استفاده از پیش‌برنده گاز سرد (تراست گاز سرد) بود که سبب افزایش طول عمر ماهواره به‌مدت 105 سال می‌شد.
ماهواره "پیام" بامداد روز 25 دی ماه سال 1397 با ماهواره بر سیمرغ به فضا پرتاب شد اما بنابر اعلام محمدجواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات، این پرتاب با موفقیت همراه نبود و ماهواره پیام در مدار قرار نگرفت.
ماهواره "دوستی" دومین پرتاب ناموفق در سال 97 بود که به‌کارفرمایی سازمان فضایی ایران، توسط دانشگاه صنعتی شریف طراحی و ساخته شده است؛ مدار این ماهواره بیضوی و در دسته مدارهای کم‌ارتفاع (LEO)، با ارتفاع اوج و حضیض به‌ترتیب برابر با 310 و 250 کیلومتر و شیب مداری 55 درجه بود.
ماهواره "ظفر‌ــ1" دانشگاه علم و صنعت در ساعت 19 و 15 دقیقه روز 20 بهمن ماه سال 1398 با ماهواره‌بر "سیمرغ" به مدار 530کیلومتری پرتاب شد و در مرحله سوم پرتاب به‌دلیل نرسیدن به سرعت لازم سقوط کرد؛ این ماهواره پس از 8 دقیقه نتوانست در مدار قرار گیرد و با سرعت 6 هزار و 533 کیلومتر بر ساعت در ارتفاع 541کیلومتری باقی ماند و ارتباط زمینی آن قطع شد و به‌گفته وزیر ارتباطات، این ماهواره در اقیانوس هند آرام گرفت.
اما مهمترین مداری که دستیابی به آن نیازمند دانش و توان فنی کشورهای صاحب چرخه فضایی است، مدار "ژئو" یا مدار "زمین‌آهنگ" یا "ژئوسنکرون" است. این مدار در فاصله 36هزار کیلومتری از سطح زمین و زاویه صفر درجه نسبت به خط استوا قرار دارد که اگر جسمی مانند ماهواره در این مدار قرار بگیرد، سرعت چرخش آن به دور زمین با سرعت چرخش زمین برابر خواهد بود.
در زمان حاضر صرفاً کشورهای روسیه، آمریکا، اروپا، چین، ژاپن، هند، ایران، کره شمالی، کره جنوبی و اسرائیل توان پرتاب ماهواره به مدار لئو را دارند که از میان این کشورها نیز روسیه، آمریکا، اروپا، چین، ژاپن و هند قادر به پرتاب ماهواره به مدارهای مئو ژئو هستند.
