به گزارش اسپوتنیک به نقل از تسنیم، طی روزهای گذشته، رزمایش مشترک پدافند هوایی ایران در گستره‌ای به‌اندازه بیش از نیمی از کشور و با به‌کارگیری یگان‌های نیروی پدافند ارتش ایران و هوافضای سپاه انجام شد و طی آن، برخی از مهمترین سامانه‌های دفاع هوایی ساخت ایران مورد تست و ارزیابی قرار گرفت.
ازجمله تجهیزات حاضر در این رزمایش، سامانه موشکی باور373 بود که توانست یک هدف با سطح مقطع راداری کوچک را در فاصله دور مورد اصابت قرار دهد. این سامانه مهمترین و دوربردترین سامانه پدافندی ساخت ایران است.
تصاویر اخیر از باور373 و مقایسه آن با تصاویری که در گذشته منتشر شده، نشان می‌داد که لااقل پرتابگر آن با نمونه‌های قبلی -مثلا در رونمایی رسمی سال 1398 و نیز رژه نیروهای مسلح در 31 شهریور سال گذشته- تفاوت‌هایی دارد. طبق تصاویر منتشرشده از باور373 به‌نظر می‌رسد یکی از عمده تغییرات صورت‌گرفته در پرتابگر آن اضافه‌شدن یک دکل حدوداً 10متری است که احتمالاً تجهیزات راداری، اپتیکی، ارتباطی یا ترکیبی از این موارد روی آن نصب می‌شود.
فیلم جدید از شلیک موشک صیاد ۴ از سامانه موشکی باور ۳۷۳
— Hossein Dalirian (@HosseinDalirian) October 21, 2020
ارتش همزمان با روز اول رزمایش پدافند هوایی، کلیپی منتشر کرده که در آن فیلمی جدید از شلیک یک فروند موشک عمودپرتاب صیاد ۴ از سامانه موشکی باور ۳۷۳ نمایش داده می‌شود pic.twitter.com/O7n1rQHf3K
در میان نمونه‌های مشابه خارجی، سامانه‌های S300V و S300VM ساخت روسیه، معروف‌ترین نمونه‌های سامانه‌های پدافندهوایی مجهز به دکل باز شونده هستند.
استقرار سامانه‌های ردگیری هدف روی خودروی پرتابگر که سبب ایجاد تلار (TELAR) می‌شود، در بین سامانه‌های پدافند هوایی به مفهومی تثبیت شده تبدیل شده که این امر سبب استقلال عملکرد بسیار بیشتر پرتابگر نسبت به حالت پرتابگر ساده می‌شود.
علاوه بر این، افزایش قابلیت درگیری همزمان با اهداف مختلف با تمرکز روشن سازی هدف توسط رادار نصب شده روی تلار در مقایسه با رادار اصلی که درحال چرخش و اسکن کلی محیط اطراف است و نیز عملکرد پایدارتر سامانه در محیط آلوده به جنگ الکترونیک با امکان فاصله گرفتن پرتابگر مجهز به سامانه ردگیری از رادار مرکزی آتشبار نیز با استفاده از تلار فراهم می‌شود.
از طرف دیگر، افزایش دید تجهیزات روی دکل نسبت به اطراف، ایجاد امکان استفاده از عوارض اطراف برای مخفی کردن بخشی از خودرو و پرتابگر، امکان جمع کردن تجهیزات روی دکل و جمع و جورتر کردن پرتابگر برای حرکت از جمله مزیت‌هایی است که با استقرار تجهیزات روی دکل به دست می‌آید.
