به گزارش اسپوتنیک به نقل از «تسنیم»، عضو شورای ملی اعلام نمود که موانع کسب‌وکار داخلی بیشتر از تحریم‌ها برای صادرات زعفران ایران مشکل ایجاد کرده است.
وی در ادامه افزود:«تسپانیا 100 سال زودتر از ایران برندسازی را آغاز کرده است.زعفران که از آن به عنوان طلای سرخ یاد می شود، یکی از محصولات کشاورزی است که تقریباً انحصار تولید آن در اختیار کشاورزان ایرانی است ولی این تنها انحصاری است در دنیا که نفعی برای انحصارگر نداشته و سهم کشاورزان ایرانی از تولید و فروش این طلای سرخ ناچیز است، در مقابل، انحصار فروش و سودآوری این محصول در اختیار کشورهای دیگری از جمله اسپانیا است و جالب تر اینکه دنیا هم زعفران ایران را به نام ایران نمی شناسد و نهایت اینکه سهم زعفران کاران ایرانی از این طلای سرخ گمنامی و ارزانی است. در عین حال مسئولان و دولتمردان طی سالهای متمادی گذشته اجازه دادند که این دزدی آشکار از جیب کشاورزان ایرانی به نفع دلالانِ عمدتا خارجی انجام شود و تدبیری برای این مساله نداشته اند.
ایران در تولید زعفران تاریخچه طولانی دارد و زمان تولید و مصرف آن به دوران هخامنشی برمی‌گردد، به طوری که روزانه یک کیلوگرم زعفران در دربار استفاده می‌شد و سربازان قبل از آغاز جنگ برای افزایش روح افزایی از آن استفاده می‌کردند.
با وجود اینکه ایران خاستگاه تولید زعفران در جهان است اما در 150 سال تا 200 سال گذشته ساختار تجاری کشور ما بر اساس مصرف و واردات بوده و همواره مصرف و واردات به جای صادرات افزایش یافته است.
درحالی اکثر شرکت‌های صادراتی زعفران در اسپانیا در فاصله زمانی سالهای 1885 تا 1900 میلادی شکل گرفته اند که شرکت های تخصصی صادرات زعفران ایران فعالیت خود را در اویل دهه هفتاد شمسی شروع کرده اند.شرکت های تخصصی صادرات زعفران ایران بعد از دهه 70 به دنبال برندیگ و توسعه بازار این محصول رفتند.
زعفران در ایران تا سال های سال به عنوان یک کالای لوکس شاخته می‌شد و در سال های اخیر است که در برخی از محصولات مانند شله زرد و برنج و غیره استفاده و مصرف آن همه‌گیرتر شده است.در حال حاضر شرکت‌های مختلفی برای تولید و صادرات زعفران در ایران سرمایه گذاری کرده اند و الزامات اصولی تولید و بسته بندی این محصول نیز در کشور ایجاد شده است، حتی این شرکت‌ها با هزینه های خود در نمایشگاه های بین المللی حضور می یابند اما چیزی که مانع توسعه بیشتر این صنعت در کشور می شود، محدودیت و مشکلات فضای کسب و کار داخلی است.
شرکت‌هایی که در ایران سرمایه گذاری می‌کنند محبور به پرداخت سود بانکی 18 تا 20 درصدی هستند، همچنین مجبور به برگشت ارز به کشور هستند که به خاطر تحریم عملا امکان آن وجود ندارد و صادرکنندگان تنها برای حفظ بازارهای خود صادرات ریالی دارند.
نفرات اول صادرات زعفران کشور صادر کنندگان واقعی این محصول نیستند و بخش زیادی از آن توسط این افراد و به صورت فله ای صادر می شود. به خاطر تحریم‌ها، این محصول به آمریکا به طور مستقیم صادر نمی شود و ابتدا به کشورهای ثالث و سپس به این کشور صادر می‌شود.
یکی از در خواست هایی که برای صادرات زعفران از دولت وجود دارد کاهش تعرفه صادرات به دیگر کشورها به ویژه چین و هند است اما محقق نشده است. هم اکنون چین به عنوان بزرگترین بازار نهایی زعفران ایران ظهور کرده اما اطلاعاتی نیز در مورد خیز تولید انبوه زعفران در چین با روش های نوآورانه وجود دارد».
