حمیدرضا شاعری، رئیس انجمن ایدز ایران گفت: مطرح شدن طرح عقیم سازی زنان روسپی با هدف جلوگیری از تولد افراد مبتلا به ویروس ایدز و کاهش آسیب دیدگان اجتماعی که از سوی کارگروه آسیبهای اجتماعی استانداری تهران مطرح شده است، نشان دهنده بی اطلاعی برخی مسئولان و بی توجهی به سالها تجربه برای کنترل آسیبهای اجتماعی در کشور است.
وی بیان داشت: مطرح کردن چنین ایده ای حتی اگر بعدا تکذیب شده باشد، نشان دهنده این است که هنوز تفکر قلع قمع کردن آسیب دیدگان اجتماعی، پاک کردن صورت مسئله و توجه به معلول به جای توجه به علت بیماریها و آسیبها هنوز در بین برخی مسئولان رواج دارد.
رئیس انجمن ایدز ایران افزود: همزمان با مطرح شدن این طرح عجیب و غریب شاهد سکوت کارشناسان و افراد مطلع و صاحبنظر در حوزه مبارزه با ایدز و آسیبهای اجتماعی هم هستیم که نشان دهنده نوعی فضای امنیتی است که باعث میشود افراد آگاه و مطلع از بیان نظرات خود خودداری کنند.
شاعری گفت: امروزه عفونت ایدز یک عارضه قابل کنترل است و با روشهای درمانی موجود افراد مبتلا به ویروس ایدز حتی میتوانند در صورت مراجعه به موقع قبل از بارداری یا حتی حین بارداری فرزند سالم به دنیا آورند بنابراین عقیم سازی زنان روسپی هیچ توجیه علمی ندارد و تنها حاصل آن این است که این افراد بیش از پیش پنهان میشوند. مسئله روسپیگری یک مسئله قدیمی و تاریخی است و اگر قرار بود با چنین طرح های حل شود، خیلی وقت پیش حل شده بود، ضمن اینکه عقیم سازی زنان روسپی نیز نوعی تبعیض جنسی است زیرا برای باروری هر دو جنس مرد و زن دخیل هستند و چرا باید فقط زنان روسپی مد نظر قرار گیرند.
رئیس انجمن ایدز ادامه داد: اجرای چنین طرح های غیر کارشناسی بیش از آنکه برای رفع مشکلات و آسیبهای اجتماعی کاربرد داشته باشد، بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد، درست مانند اتوبوس ایدز که توجیه علمی و کارشناسی ندارد و بیشتر یک نوع شوی تبلیغاتی بود. انجام تست و مشاوره ایدز برای عموم مردم در حالی که این بیماری هنوز در گروه های خاصی از جامعه مانند معتادان، کارتن خوابها و کارگران جنسی تمرکز بیشتری دارد، مانند این است که توی انبار کاه دنبال سوزن بگردید و جز اتلاف وقت و هزینهها حاصل چندانی ندارد.
رئیس انجمن ایدز ایران بیان داشت: در کشورهای موفق دنیا نیز اگر طرح های مشابه اتوبوس ایدز دارند، این خدمات برای سطح عمومی جامعه انجام نمیشود بلکه بین جمعیت پر خطرتر مانند کارگران جنسی و باشگاههایی که در آنها ارتباطات جنسی وجود دارد یا در بین معتادان و کارتن خوابها تمرکز بیشتری دارد.