به گزارش اسپوتنیک به نقل از تسنیم- یوزپلنگ آسیایی یا یوزپلنگ ایرانی یا تیز‌پای آسیایی با نام علمی Acinonyx jubatus venaticus یک زیرگونهٔ به‌شدت در معرض خطر انقراض از یوزپلنگ است که اکنون تنها تعداد کمی از قلاده‌های آن در ایران یافت می‌شود.
این جانور در مناطق بیابانی ایران زندگی می‌کند و سال‌هاست که نسل آنها در معرض نابودی کلی قرار دارد؛ درگذشته این جانور را پلنگ شکاری می‌نامیدند که به سبب شباهت زیاد آن به پلنگ و روش شکار منحصر به فرد آن بوده است.
این روزها اوضاع یوزپلنگ‌های آسیایی ساکن در ایران نامناسب است و تعداد اندکی از آنها در زیستگاهها وجود دارند که برای جلوگیری از انقراض آنها همه مسئولان ذیربط و جوامع محلی باید دست به دست هم دهند و مانع از منقزض شدن چنین موجود ارزشمندی شوند.
به همین منظور پروژه بین‌المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی از سالها قبل در ایران کلید خورد تا جلوی انقراض این گونه ارزشمند گرفته شود و به همین منظور تمامی مجامع بین‌المللی مرتبط و کارشناسان داخلی و خارجی ورود پیدا کردند.
پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی، با هدف حفاظت از یک جمعیت قابل دوام و پایدار از یوزپلنگ آسیایی در ایران، فعالیت خود را به صورت رسمی از شهریور 1380 در قالب تلاش مشترک سازمان حفاظت محیط زیست کشور و برنامه توسعه سازمان ملل متحد آغاز کرد.
اما نگرانیهای ایجاد شده در سالهای اخیر نسبت به وضعیت بازماندگان یوزپلنگ آسیایی در کشور، که با کشته شدن یک ماده یوز با ضربات سنگ و چوب و کشته شدن ماده یوزی دیگر که پس از تصادف در جاده عباس‌آباد، توله‌ای سرگردان به جا گذاشت، با اعلام خبر باقی ماندن تنها دو ماده یوز در سطح کشور توسط انجمن یوزپلنگ آسیایی به اوج خود رسید؛ هرچند که خبر وجود تنها دو ماده یوز در سطح کشور، ساعاتی بعد تکذیب و به شناسایی دو ماده یوز تغییر یافت اما از حساسیت ایجاد شده نسبت به لزوم بازنگری در شیوه حفاظت از این گونه ارزشمند و در خطر انقراض جانوری که تنها میزبان آن کشور ما محسوب می‌شود، نکاسته است.
