خبرگزاری اسپوتنیک به نقل از ایرنا، همزمان با روزهای شکل گیری انقلاب اسلامی در ایران «لودمیلا یوگنی یونا آودییوا» شاعره و نویسنده عضو کنونی اتحادیه نویسندگان روسیه شاهد وقایع انقلاب، 22 بهمن 1357 و پیروزی مردم بود.
همسر گنادی آودییف رایزن فرهنگی شوروی وقت در ایران، تحت تاثیر انقلاب، فرهنگ و تمدن ایرانیان و تحولات روزهای انقلاب قرار گرفت و خاطرات خود را در کتاب های «روحم را به ایران تقدیم می کنم»، «باغ های بهاری ایران»، دوباره بلبلان نغمه عشق سر دادند» و «راهی به سوی آزادی» ماندگار کرده است.
شاعره و نویسنده روسی افزون بر اینکه چند تالیف تحقیقی درباره ایران دارد، خاطرات خود را از روزهای انقلاب، زندگی در ایران و توصیف ایرانگردی ها با شعر نیز ثبت کرده است.
برگردان سروده آودییوا که درباره واقعه 17 شهریور سال 1357 پس از پیروزی انقلاب اسلامی سروده است:
میدان شهدا
به یاد می آورم «مرگ بر شاه» در میدان «ژاله» را
به یاد می آورم خونبار شدن شهریور
لاله های خونین و سرخ فشرده در دست هر شهید را
فراموش نمی کنم قیام کنندگان را
دانشجو، کارگر، پیر پیش می رفتند در یک ستون و کلام واحد «آزادی»
«آزادی» چون پر کشیدن پرنده از قفس
«آزادی» چون شادی و وجد روح موج می زد در چشمان امید
روح مصمم، سربلندی و قوت ایمان به انتخاب راه درست
میهن فرزندان خود را بیهوده از دست نداده است
ایران دیگر به عقب باز نخواهد گشت
به یاد می آورم خشم ملت را
چهره سربازان و گام های انقلاب را با اشک مادران
دیدار پایتخت با خمینی (ره) و لاله های سرخ در دستان افتاده بر خاک
زمان در حال گذر؛ عقربک های ساعت برای نسل دیگر زندگی می شمارند
فرزندان شاد، خوشبخت شگفت در صلح و آرامش چشم گشودند به جهان
آن سال ها فراموش نمی شود
من آن ها را در خواب خواهم دید و به خواب من می آیند
خورشید و دوستان مهربان ایران جزیی از سرنوشت من است
صفحه به صفحه ورق می زنم آن را در ذهن همراه نغمه بلبل
در دقایق اولیه بامداد 17 شهریور 1357 و بدون اعلام قبلی در تهران و 12 شهر بزرگ دیگر کشور حکومت نظامی اعلام شد. مردم که هیچ اطلاعی نداشتند، مانند روزهای قبل برای برگزاری تظاهرات در پایتخت به سمت میدان ژاله رفته بودند، ولی با حضور ماموران و نیروهای مستقر مواجه شدند که شلیک ها سبب شهادت و زخمی شدن شمار زیادی از مردم شد، ولی این واقعه که به جمعه سیاه معروف شد، انسجام بیشتر ملی و اسلامی را ایجاد کرد.
