چرا ایران هنوز به اسرائیل حمله نکرده؟

این روزها وقتی در محافل خبری یا دیپلماتیک قرار می گیرید سوال اولی که اکثرا مطرح می کنند این است که چرا ایران هنوز به اسرائیل حمله نکرده؟

اسپوتنیک - توجه داشته باشید سوال این نیست که آیا ایران به اسرائیل حمله می کند یا نه، چون همه مطمئن هستند که ایران قطعا بابت حمله به کنسولگری اش در دمشق واکنش نشان خواهد داد چون این حق مسلم ایران طبق همه قوانین و مقررات بین المللی است و شاید چنین فرصت طلایی ای هیچوقت دیگر برای ایران تکرار نشود که بتواند به بهانه انتقام ضربه کمر شکنی به اسرائیل بزند.

در واقع کلید ماجرا هم در چند نکته بسیار ظریف نهفته است.

1 - صغیر و کبیر همه می دانند که نتانیاهو دستور حمله به کنسولگری ایران را صادر کرد تا ایران مجبور به پاسخ شود بلکه پای آمریکا و ایران و دیگر کشورهای منطقه را به جنگ باز کند.

از 7 اکتبر تا به حال اسرائیلی ها به هر ترتیبی می توانستند تلاش کردند تا پای ایران و ایالات متحده و دیگر کشورها را به این جنگ باز کنند اما ایرانی ها و متحدین ایران هوشمندانه سیاست صبر استراتژیک را پیشه خود کردند و اجازه ندادند تمرکز از روی غزه برداشته شود، امری که در نهایت ثابت کرد بسیار سیاست هوشمندانه ای بود چون منجر به آن شد تا توجه کل جامعه جهانی بر غزه و مشکل مردم فلسطین متمرکز شود و عملا فضای عمومی جامعه جهانی کلا بر علیه اسرائیل به دلیل جنایاتی که در غزه انجام شد برگشت.

نتانیاهو هم به خوبی می داند که دیر یا زود دیگر مجبور است جنگ غزه را متوقف کند وتازه دردسرهای او درون اسرائیل شروع خواهد شد وتنها راه گریز برای او این است که جنگ را به سطح دیگری ببرد، حتی اگر این سطح خطر نابودی کل یهودی ها در اسرائیل را در بر داشته باشد.

بر اساس دیدگاه تندروهای اسرائیل که امروزه نتانیاهو در راس آنها قرار گرفته وجود اسرائیل باید گرو وجود آنها در قدرت باشد و اگر بنا باشد آنها در قدرت نباشند برایشان هیچ اهمیتی ندارد اسرائیل ای وجود داشته باشد یا نه.

بدیهی است ایران هم دست نتانیاهو را خوانده و تصمیم ندارد نجات دهنده نتانیاهو باشد و یا در دام نتانیاهو بیافتد.

2 – علیرغم همه خسارت ها و تلفاتی که فلسطینی ها متحمل شده اند اما به صورت عمومی برنده واقعی این ماجرا در نهایت فلسطینی ها هستند چون جامعه جهانی یکدست کنار آنها قرار گرفته و کل جامعه جهانی امروزه به اسرائیل و آمریکا فشار می آورد که زمان پیدا کردن راه حلی برای مشکل فلسطین فرا رسیده و باید فلسطینی ها حق داشته باشند که یک کشور مستقل خود را داشته باشند و مانند دیگر مردمان در کره زمین زندگی شرافتمندانه و آبرومندانه ای داشته باشند.

کافی است فضای اینترنت قبل و بعد از 7 اکتبر را ورق بزنید تا متوجه شوید منظور از دست آورد چیست و فلسطینی ها علیرغم اینکه مطمئن بودند اسرائیل واکنش تندی در مقابل عملیات 7 اکتبر نشان خواهد داد اما به قول معروف پی این هزینه را به جان خریدند و وارد گود شدند چون مطمئن بودند اگر این کار را نکنند جامعه جهانی اهمیتی برای موجودیت آنها به خرج نخواهد داد.

در تاریخ هم همینگونه است، ملت هایی که به دنبال آزادی می باشند مجبور بوده اند وهستند که هزینه این آزادی را نیز بپردازند وگرنه اینکه بنشینند و فکر کنند کسی می آید و حق آنها را تقدیمشان می کند یک تصور ساده لوحانه بیش نیست.

در چنین شرایطی برای ایران بسیار مهم است که قدمی بر ندارد که دست آوردهای ملت فلسطین که با پوست و خون به دست آورده اند از بین برود، به هر حال همه شهیدانی که در این راه شهید شده اند برای فلسطین و قدس شهید شده اند و خواست آنها آزادی قدس بوده و هست.

3 – واکنش درخور حمله به کنسولگری ایران نمی تواند واکنشی ساده باشد چون اگر این واکنش معمولی باشد قطعا اسرائیلی ها جسارت پیدا می کنند قدم های بیشتری را برای تحریک ایران بردارند و هیچ بعید نیست که حمله بعدی آنها ترور شخصیت های سیاسی از وزیر خارجه گرفته تا رئیس جمهوری باشد یا اینکه در مرحله بعدی آنها تهران یا شهرهای دیگر ایران را هدف قرار دهند.

به این دلیل میتوان گفت امروزه ایران مجبور است که یک واکنش درخور آماده کند و این واکنش درخور باید به شکلی باشد که کمر اسرائیل را بشکند، یعنی عملا منجر به آن شود که اسرائیل نتواند روی پای خود بایستد و به ایران پاسخ بدهد.

یا اینکه حمله باید به گونه ای باشد که آمریکایی ها را وادار کند بعد از حمله گوش اسرائیل را بپیچانند و به نتانیاهو بگویند دیگر بس است.

باز هم تکرار می کنم همه متفق القول هستند هدف نتانیاهو به میان کشیدن پای ایران و آمریکا به جنگ است و گرنه اسرائیل در شرایطی نیست که بخواهد با ایران وارد جنگ مستقیم و تک به تک شود وعلاوه بر حمله به اسرائیل باید کاری کرد که آمریکایی ها هم حاضر نباشند به نفع نتانیاهو وارد گود شوند.

به همین دلیل می توان گفت ایرانیها مجبور می باشند که بررسی کنند کدام پاسخ می تواند درخور حمله به سفارتشان باشد چون احتمالا با یک ضربه باید کار را تمام کنند واینگونه نباشد که ضربه ای بزنند و بعد منتظر واکنش طرف متقابل باشند.

مثلا اسرائیلی ها یک باره به خود بیایند ببینند هیچ فرودگاهی در اسرائیل وجود ندارد که هواپیماهایشان بخواهند از آن بلند شوند یا اینکه هیچ بندری وجود ندارد تا بتوانند تجارت کنند یا اینکه هر چه انبار تسلیحاتی دارند منهدم شود و دیگر سلاحی در اختیار نداشته باشند تا بخواهند از آن بر علیه ایران استفاده کنند.

4 – در پایان می توان گفت شاید مهمترین این موارد این است که لذتی که در زجر دادن دشمن برای ایران است بیشتر از خود عملیات لذت بخش می باشد.

امروزه همه متفق القول هستند که نه فقط اسرائیل بلکه حتی آمریکا روی یک پا ایستاده اند ومنتظر پاسخ ایران هستند و فشار روانی بسیار شدیدی هم بر دولت اسرائیل و هم بر مردم اسرائیل هست.

هر لحظه آنها منتظر می باشند که حمله انجام شود.

و این جنگ روانی منجر به ایجاد فشاری بی سابقه در حد زجر کشیدن برای اسرائیل شده و کار به جایی رسیده که طبق برخی گزارش ها آنها درب 28 سفارت خانه خود را نیز بسته اند وهمه اسرائیلی ها با هر سوت ای که می شنوند بدو بدو می روند پناه گاه و....

پس چرا باید ایران لذت تماشای این زجر دشمن خود را تمام کند و حمله خود را زمانی که او می خواهد انجام دهد.

آنچه مسلم است حمله قطعا انجام خواهد شد اما زمانی که طرف مقابل منتظر آن نیست نه زمانی که منتظر است.

عملا می توانیم بگوییم ایران این بار سیاست صبر هوشمندانه و جنگ روانی را پیش گرفته.