فرار به جلو پشتیبانان اوکراین

پس از حدود دو سال از راه انداختن شرایط جنگ در شرق اروپا سیاستمداران اروپایی حامی اوکراین برای پوشش ناکامی های خود بهانه های جدیدی را به میان می آورند.

مثل اینکه مثلا روسیه قرار است به لهستان و یا دیگر کشورهای اروپایی مخصوصا کشورهای دریای بالتیک.

علیرغم هیاهویی که اینها بر علیه روسیه راه انداختند اما امروزه همه کارشناسان متفق القول هستند که اگر روسیه مجبور نبود برای دفاع از موجودیت روس ها و امنیت ملی خود دست به عملیات ویژه بزند قطعا روسیه، علیرغم همه توانمندی های نظامی خود، راه دیپلماسی را ترجیح می داد.

در واقع سردمداران اوکراین با توجیه کشورهای غربی بودند که شرایطی ایجاد کردند که همه راه های دیپلماتیک بسته شود و هیچ راهی به جز راه نظامی باقی نماند.

حتی تا همین لحظه که این مقاله یادداشت می شود، روسیه بارها اعلام کرده که دیپلماسی را به جنگ ترجیح می دهد و اگر طرف اوکراینی واقعا دلواپس مردم خود بود، قطعا راه دیپلماسی را انتخاب می کرد.

به همین دلیل هم می باشد که می گوییم هم مسبب این جنگ مافیای حاکم بر اوکراین هست، هم مسبب ادامه آن همین مافیا است.

برخی سیاستمداران کشورهای اروپایی با تصور اینکه با حمایت جمعی از اوکراین می توان روسیه را شکست داد هر آنچه در توان کشورهایشان بود را در اختیار اوکراین قرار دادند و همین مساله منجر به آن شد که امروزه نارضایتی عمومی بر علیه آنها شدت بگیرد.

همچنین اینها با حمایت های خارجه از عرف خود از جنگ بر علیه روسیه عملا خود طرفی در ماجرا شده اند و به خوبی می دانند که طبق همه اعراف بین المللی روسیه حق واکنش متقابل را نیز دارد.

یعنی کشورهایی که نیرو و تسلیحات به اوکراین ارسال می کنند عملا خود یک طرف جنگ به حساب می آیند و روسیه حق دارد به آنها نیز حمله کند و یا خطوط امداد آنها و یا نیروهای آنها را هدف قرار دهد، با توجه به اینکه اینها هر چه تسلیحات متعارف در اختیار داشتند را به اوکراین داده اند و این تسلیحات همه نابود شده حال امروزه اینها با اعتراض های مردمی خود مواجه هستند و مردم این کشورها معترض می باشند که چرا اینها هرچه پول مردم به عنوان مالیات پرداخت کرده اند را بدون مشورت با آنها به جیب مافیای اوکراین ریخته اند و چرا اینها همه تسلیحات متعارف کشور را نابود کرده اند و حالا کشورشان و ارتش هایشان توان دفاع از خود را ندارند و کافی است روسیه به یکباره تصمیم بگیرد به این کشورها حمله کند تا اینها با مشکل دفاع از خود و حمایت مردم از عملکرد سیاستمداران مواجه شوند.

البته علیرغم همه این مسایل، روسیه از این ماجرا سوء استفاده نکرده و از حق خود برای اقدام متقابل هم استفاده نکرده.

آنچه مسلم است این می باشد که روسیه تا زمانی که موجودیت اش و موجودیت روسها در خطر نباشد و تا زمانی که امنیت ملی اش در خطر نباشد حاضر نیست به دیگری حمله کند و در آینده هم چنین خواهد بود.

هیاهویی که مقامات برخی کشورهای ناتو راه انداخته اند فقط فرار به جلو و برای گمراه کردن افکار عمومی خود و توجیه اشتباهات با ایجاد ترس و رعب و وحشت در میان مردم این کشورها است و بس.