دولتمردان حق ندارند مالیات مردم را سلیقه ای خرج کنند

به صورت تاریخی دولت ها هزینه های خود را برای خدمت به مردم از طریق مالیات تامین می کنند.

دلیل اینکه مردم از طریق انتخابات نمایندگان خود را انتخاب می کنند هم این می باشد که این نمایندگان به دنبال احقاق حقوق مردم باشند و از طرف مردم بر عملکرد قوه مجریه نظارت داشته باشند تا مبادا دولت ها به سمت خودکامگی بروند و پول مالیات دهندگان را سلیقه ای هزینه کنند.

بد ترین شرایط همیشه در تاریخ و در همه کشورها شرایطی است که پارلمان های منتخب مردمی همسو با دولت بشوند و به جای اینکه به وظیفه خود به عنوان ناظر بر عملکرد دولت عمل کنند از خطاهای دولت چشم پوشی کنند ویا حتی به جای اینکه به دنبال منافع مردم باشند منافع دولت را تامین کنند.

در برخی کشورها دولت ها منتخب مجالس هستند رئیس جمهوری و یا نخست وزیر توسط مجلس تعیین می شود وحتی در برخی کشورها اعضای دولت همزمان هم نماینده مجلس هستند هم عضو هیات دولت.

تقریبا در اکثر کشورهایی که ساختار سیاسی به این شکل است حکومت ها به حکومت های خودکامه تبدیل می شوند مگر اینکه یک سیستم قضایی بسیار مستقل و قدرتمند وجود داشته باشد که بتواند جلوی تخطی دولت از قوانین و مقررات را بگیرد و اینجا به جای اینکه مجلس ناظر باشد این قوه قضائیه است که ناظر می باشد که می توان اسرائیل را به عنوان نمونه مثال زد و شاید بسیاری درگیری های داخلی اسرائیل و تلاش نتانیاهو برای تضعیف قوه قضائیه این کشور را هنوز از یاد نبرده باشند.

حال برخی کشورها را داریم که عموما نمایندگان مجلس آنها نماینده مردم نیستند بلکه نماینده لابی های قدرت هستند، البته بماند که در اکثر کشورها لابی های قدرت مخصوصا لابی های اقتصادی و سیاسی در انتخابات بسیار تاثیر گذار می باشند چون آنها قدرت حمایت مالی و رسانه ای از کاندیداها برای رسیدن به پارلمان را دارند اما در برخی موارد مانند ایالات متحده آمریکا می بینیم که اصلا مردم کاره ای نیستند و این لابی های قدرت هستند که همه کاره هستند و پشت پرده کنترل دولت و کنگره و... را در اختیار دارند.

گو اینکه مردم تصور می کنند که در انتخابات آزاد نمایندگان مجلس و سنا را انتخاب می کنند اما واقعیت امر این است که مردم آمریکا تحت تاثیر روانی بمباران تبلیغاتی مورد حمایت لابی های اقتصادی نمایندگان خود را انتخاب می کنند و بسیاری از مردم حتی تحت تاثیر این بمباران های تبلیغاتی حتی نمی توانند متوجه شوند که آیا این نمایندگان منافع آنها را تامین می کنند یا نه.

این لابی های قدرت هم یاد گرفته اند که اگر یک دلار بابت یک نماینده کنگره هزینه کنند باید کاری کنند که این نماینده چند هزار دلار برایشان درآمد کسب کند وگرنه وی را بلا فاصله به ترتیبی برکنار می کنند.

مثلا لابی های اسلحه سازی از تعدادی افراد حمایت می کنند تا آنها را وارد کنگره کنند و بعد اینها را وادار می کنند قوانینی تصویب کنند که اینها بتوانند درآمد های کذایی کسب کنند.

امروزه حتی این لابی ها پا فراتر گذاشته و به سمت سوی آن می روند که نمایندگان کنگره که عملا بسیاری نوچه های آنها هستند را وادار کنند بودجه هایی را تصویب کنند که در نهایت موجب آن می شود که پولهای مالیات دهندگان آمریکایی در نهایت به جیب آنها برود.

قبلا می رفتند در جایی از جهان، به بهانه تامین منافع آمریکا و امنیت ملی این کشور، جنگ راه می انداختند و بعد ملیاردها دلار اسلحه به ارتش آمریکا می فروختند مثل مثلا جنگ های ویتنام و کره و افغانستان و عراق و....

یا اینکه دو کشور را به جان هم می انداختند و بعد اینها و یا یکی از طرفهای درگیر را وادار می کردند تا ملیاردها دلار از آنها سلاح بخرد، مثل مثلا عربستان سعودی و یمن.

وحالا جدیدا مدل جدیدی از جنگ ها را راه می اندازند که در آن کشوری را به جان کشور دیگری می اندازند و بعد به بهانه حمایت از کشوری که همپیمان آمریکا است ملیاردها دلار برای آن کشور بودجه تصویب می کنند و در نهایت همه این بودجه ها برای خرید تسلیحات آمریکایی هزینه می شود یا اینکه توسط مافیاهای قدرت در آمریکا اختلاس می شود.

اولین بار که بحث این اختلاس ها مطرح شد، اختلاس پولهایی بود که آمریکا به بهانه کمک به افغانستان ارسال می کرد و بعد معلوم شد بیش از 90% این پولها توسط افسران ارشد ارتش آمریکا و یا سیاستمداران فاسد افغان به سرقت می رود.

طی دو سال اخیر هم اینها ده ها ملیارد دلار بودجه برای کمک به اوکراین تصویب کردند و در نهایت معلوم شد بخش اعظم این پولها توسط مافیاهای قدرت و سیاستمداران و نظامیان ارشد آمریکایی به سرقت رفته.

وقتی در باره نمایندگان کنگره صحبت می کنیم نمی توانیم بگوییم همه شان بی استثنا از طریق همین لابی های قدرت به کنگره راه یافته اند.

برخی نمایندگاه که تعدادشان محدود می باشد با توجه به کاریزمای مردمی خود موفق شده اند به کنگره راه یابند که می توان از افرادی مانند برنی سندرز و یا الهان عمر و یا ... نام برد.

البته تعداد اینها بسیار کم است و قدرت آنها با توجه به تعدادشان کم ولی می بینیم در برخی شرایط اینها می آیند و سوال می کنند که پولها کجا رفته و چگونه هزینه شده.

امروزه حتی کار به جایی رسیده که برخی نمایندگان فاسد کنگره آمریکا چشم روی کشت و کشتارها و نسل کشی و قتل عام غیر نظامیان می بندند تا مبادا اربابانشان که در حال انتفاع از این مسایل هستند ناراحت شوند.

برنی سندر سناتور آمریکایی یکشنبه شب در بیانیه‌ای در شبکه ایکس نوشت: آمریکا نباید به تامین مالی جنگ وحشتناک بنیامین نتانیاهو علیه مردم غزه ادامه بدهد؛ نه فقط بخاطر حدود ۲۷ هزار فلسطینی کشته شده و ۶۷ هزار زخمی – که دوسوم آنها زنان و کودکان هستند؛ نه فقط بخاطر ۷۰ هزار خانه‌ای که در غزه تخریب شده یا خسارت دیده‌اند؛ نه فقط بخاطر حدود ۱.۷ میلیون نفری که از خانه‌هایشان رانده شده‌اند؛ نه فقط بخاطر حدود صدها هزار کودک فلسطینی که از گرسنگی در حال مرگ هستند، بلکه همچنین بخاطر اعتبار آمریکا در جامعه بین‌المللی و آنچه که ایالات متحده در دنیا نمایندگی می‌کند.

از سویی دیگر، رسانه آمریکایی در گزارشی به (آنچه از آن با عنوان خیانت نام بردند) از خیانت واشنگتن به اوکراین درمناقشه با روسیه پرداخته و نوشته اند: "هنگامی که بودجه آمریکا برای اوکراین در دسامبر سال گذشته به پایان رسید و جمهوری‌خواهان حامی روسیه در کنگره آمریکا بودجه پیشنهادی "جو بایدن" رئیس‌جمهور این کشور را تصویب نکردند، توپخانه‌های اوکراین نخستین بخشی از نیروهای مسلح بودند که از این خیانت آسیب دیدند؛ چراکه آمریکا یکی از اهداکنندگان اصلی توپ‌های هویتزر و راکت‌اندازها بود و واشنگتن تامین بخظ اعظم مهمات این تسلیحات را برعهده داشت.

در حال حاضر کاخ سفید و کنگره ایالات متحده تا امروز برای تصویب بودجه حمایتی جدید اوکراین به توافق نرسیده‌اند.

جمهوری‌خواهان کنگره آمریکا علاوه بر یادآوری این نکته که مسائل داخلی آمریکا در اولویت قرار دارند، می‌گویند که کاخ سفید باید یک استراتژی ملموس و شفاف ارائه دهد که ارسال بودجه مضاعف به اوکراین را توجیه کند؛ راهبردی که مشخصاً نشان دهد تخصیص بودجه مضاعف به کی‌یف می‌تواند به پیروزی اوکراین در برابر روسیه ختم شود".

در واقع آنچه در رسانه های آمریکایی می بینید و می شنوید انعکاس دهنده همان نظر لابی های قدرت در ایالات متحده می باشد که می بینند ملیاردها دلار اموال مالیات دهندگان آمریکایی (که اصولا باید برای رفاه حال مردم آمریکا هزینه شود) دارد از چنگشان می رود.

نه دمکرات ها و نه جمهوریخواه ها حامی روسیه هستند و نه دمکرات ها و نه جمهوری خواه ها مخالف اسرائیل.

اما نکته مهم در این ماجرا این است که امروزه صدای مردم آمریکا در آمده که چرا باید ملیاردها دلار مالیاتی که می تواند زمینه رفاه اجتماعی آنها از درمان و تحصیل گرفته تا اشتغال کار و زندگی بهتر را فراهم کند باید برای جنگ و کشت و کشتار و حمایت از فاسدین در اوکراین و اسرائیل هزینه شود؟

نمایندگان کنگره هم به خوبی متوجه هستند که در انتخابات آتی این مساله می تواند پاشنه آشیل انتخابات چه ریاست جمهوری چه کنگره باشد.

در صورتی که حمایت مالی آمریکا از اوکراین قطع شود احتمال اینکه اوکراین به سمت مصالحه دیپلماتیک با روسیه برود بسیار زیاد است.

همچنین در صورتی که حمایت مالی و سیاسی و تسلیحاتی آمریکا از اسرائیل متوقف شود قطعا اسرائیل هم مجبور خواهد بود به سمت پیدا کردن راهی برای مصالحه با فلسطینی ها و حل مشکل خود با اینها برود.

عملا قطع کمک های مالی و سیاسی و نظامی آمریکا در نهایت منجر به آن می شود که هم خاورمیانه صلح و آرامش را به خود ببینند و در نهایت فقط لابی های قدرت در آمریکا که برای پولهای مالیات دهندگان کسیه دوخته اند ضرر می کنند.

اصلا اگر ایالات متحده دخالت خود در کشورهای دیگر را متوقف کند و چند صد ملیارد دلاری که بابت همین جنگ افروزی ها هزینه می کند را برای مردم خودش خرج کند قطعا هم جهان آرام خواهد شد هم مردم آمریکا خوشحالتر و مطمئن باشید که نه امنیت ملی آمریکا و نه منافع ملی آمریکا تهدید می شود (البته جدا از منافع مالی لابی های قدرت).