پیام تبریک پوتین خطاب به کیم جونگ اون

رئیس جمهور فدراسیون روسیه، سالگرد پیروزی مردم کره در جنگ میهنی را به کیم جونگ اون رهبر کره شمالی تبریک گفت.

به گزارش اسپوتنیک، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه هفتادمین سالگرد پیروزی مردم کره در جنگ آزادی میهنی را به کیم جونگ اون رئیس جمهور کره شمالی و شرکت کنندگان در نشست رسمی کره شمالی تبریک گفت. تلگرام مربوطه در سایت کرملین منتشر شده است.

در تلگرام آمده است: "جناب آقای کیم جونگ اون! دوستان عزیز! تبریک صمیمانه من را به مناسبت هفتادمین سالگرد پیروزی مردم کره در جنگ آزادی میهنی بپذیرید."

رئیس جمهور روسیه خاطرنشان کرد که این تجربه تاریخی برادری نظامی دارای ارزشی پایدار است و به عنوان پشتوانه ای قابل اعتماد برای توسعه بیشتر روابط بین روسیه و جمهوری دموکراتیک خلق کره در سیاست، اقتصاد و امنیت عمل می کند. در مقابله و مواجهه با تهدیدها و چالش های مدرن، حفاظت و افزایش سنت های باشکوه دوستی، حسن همجواری و کمک متقابل اهمیت ویژه ای دارد.

پوتین افزود که در طول نبردهای شدید 1950-1953، سربازان ارتش خلق کره به رهبری فرمانده کل کیم ایل سونگ، با غلبه بر همه آزمایش ها و نشان دادن قهرمانی جمعی، از آزادی و استقلال میهن خود دفاع کردند. پرسنل نظامی شوروی هم سهم قابل توجهی در شکست دشمن ادا کرد که شانه به شانه با میهن‌پرستان کره ای از جمله خلبانانی که ده ها هزار پرواز و سورتی انجام دادند، جنگیدند.

رهبر روسیه برای آقای کیم جونگ اون آرزوی سلامتی و موفقیت در فعالیت‌های مسئولانه‌اش به نفع مردم دوست کره و بهروزی و صلح برای همه شرکت‌کنندگان در نشست رسمی کرد.

شایان ذکر است، جنگ کره جنگی میان جمهوری کره (کره جنوبی) با پشتیبانی نیروهای سازمان ملل متحد به رهبری ایالات متحده آمریکا و جمهوری دموکراتیک خلق کره (کره شمالی) با پشتیبانی چین و کمک نظامی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود که در ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰، پس از یک سلسله درگیری‌های مرزی و اعتراضات در بخش جنوبی، با حمله نیروهای تحت فرمان حکومت کمونیستی کیم ایل سونگ به بخش جنوبی کره آغاز شد و در ۲۷ ژوئیه ۱۹۵۳ با امضای پیمان ترک مخاصمه کره به پایان رسید.

این جنگ نتیجه تقسیم کره پس از جنگ جهانی دوم بود. این کشور از سال ۱۹۰۵ تا پایان جنگ جهانی دوم در تصرف ژاپن بود. با شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم نیروهای آمریکایی وارد بخش جنوبی شبه‌جزیره کره و نیروهای شوروی وارد بخش شمالی آن شدند و خط معروف به مدار ۳۸ درجه شمالی به عنوان مرز دو طرف تعیین شد. تلاش‌ها برای برگزاری یک انتخابات آزاد در سراسر شبه‌جزیره کره بی‌نتیجه ماند و این موضوع تنش‌ها بین دو طرف را افزایش داد. یک حکومت دست راستی متحد آمریکا در بخش جنوبی و یک حکومت کمونیستی متحد شوروی در بخش شمالی به قدرت رسید که هر دو مدعی حکومت بر کل شبه‌جزیره کره بودند و طرف مقابل را هیچگاه به رسمیت نشناخته‌اند.

جنگ کره در ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰ با گذشتن نیروهای تحت فرمان کیم ایل سونگ رهبر کره شمالی از مدار ۳۸ درجه آغاز شد. دو روز بعد شورای امنیت ملل متحد به پیشنهاد آمریکا قطعنامه‌ای را برای کمک نظامی به کره جنوبی به تصویب رساند. شوروی که در شورای امنیت صاحب حق وتو بود در آن هنگام جلسات شورا را در اعتراض به وضعیت کرسی چین در این سازمان تحریم کرده بود (کرسی چین با وجود تصرف تمام خاک اصلی سرزمینِ کره توسط جمهوری خلق چین به رهبری مائو در سال ۱۹۴۹ همچنان در اختیار حکومت جمهوری چین بود) و در نتیجه این قطعنامه بدون حضور شوروی به امضا رسید. در مجموع ۳۴۱ هزار سرباز برای کمک به کره جنوبی به جنگ اعزام شدند که ۸۸ درصد آنان آمریکایی و بقیه از ۲۰ کشور دیگر بودند.

نیروهای کمونیست کره شمالی که از نظر تجهیزات نظامی برتری مطلق بر همسایه جنوبی داشتند، مراحل اولیه جنگ را با موفقیت طی کرده و تقریباً تمام کره به جز شبه‌جزیره بوسان در جنوب شرقی را اشغال کردند، اما با ورود نیروهای سازمان ملل که فرماندهی آن‌ها را داگلاس مک‌آرتور فرماندار نظامی آمریکا در ژاپن بر عهده داشت، ورق برگشت. در ۱۵ سپتامبر ۱۹۵۰ نیروهای آبی-خاکی آمریکا در بندر اینچئون، ۱۶۰ کیلومتر پشت خطوط ارتش خلق کره پیاده شده و این شهر را به تصرف خود درآوردند و ۱۰ روز بعد سئول دوباره به دست قوای کره جنوبی افتاد.

در ۱ اکتبر قوای سازمان ملل از مدار ۳۸ درجه گذشته و در ۱۹ اکتبر پیونگ‌یانگ پایتخت کره شمالی به تصرف آن‌ها درآمد. نیروهای سازمان ملل سپس تا رود یالو در مرز چین و کره پیشروی کرده و تقریباً تمام شبه‌جزیره را اشغال کردند. اما در این مرحله ورود میلیون‌ها سرباز چینی، تحت عنوان قوای داوطلب، وضعیت را تغییر داده و نیروهای کره شمالی و چین مجدداً تا سئول پیش رفتند.

هرچند نیروهای سازمان ملل دوباره سئول را اشغال و نیروهای کره شمالی و چین را تا مدار ۳۸ درجه عقب راندند. از ژوئیه ۱۹۵۱ جنگ به حالت مغلوبه درآمده و مذاکرات آتش‌بس بین دو طرف آغاز شد، این مذاکرات دو سال بعد، پس از شکست دموکرات‌ها در آمریکا و آغاز ریاست جمهوری دوایت آیزنهاور در ژوئیه ۱۹۵۳ به پیمان آتش‌بس انجامید و مدار ۳۸ درجه شمالی به عنوان مرز دو طرف تعیین شد. این پیمان هنوز اعتبار خود را حفظ کرده و تاکنون معاهده صلحی میان دو کشور امضا نشده‌است.