روسیه، ایران و ترکیه در حال تشکیل نظم نوین خود؛ غرب یک تماشاچی شده

روسیه، ایران و ترکیه، سه کشور متفاوت به سمت همدیگر حرکت می کنند. جای غرب کجا است؟

اسپوتنیک به نقل از روزنامه هندلزبلات چاپ آلمان می نویسد: روسیه، ایران، ترکیه... در نگاه اول به نظر نمی رسد این سه کشور دارای وزن ژئوپلیتیکی و اقتصادی زیادی باشند. از نظر تولید ناخالص داخلی به قول خودشان آنها در لیگ دوم بازی می کنند. روسیه به دلیل اشغال اراضی دیگران مجازات می شود، ایران به دلیل غنی سازی اورانیوم در حال انزوا قرار گرفته است و ترکیه از تورم بی سابقه رنج می برد. با این حال، در سایه این انزوای ظاهری، آنها برای گسترش نفوذ خود در جهان تلاش می کنند. نشست سران این سه کشور در ایران – این امر را به ثبوت می رساند.

به طور رسمی، دستور روز آن نشست در مورد درگیری در سوریه بود. سه رهبر به سختی در باره همه مسائل سوریه اتفاق نظر داشتند. با این وجود، سیگنالی که از این جلسه می رسید، صریح بود: غرب در حال به دست آوردن یک رقیب و از دست دادن نفوذ در مسائل مهم ژئوپلیتیک است. اگرچه منافع مسکو، آنکارا و تهران در بسیاری از درگیری‌های معاصر متفاوت است، اما در تهران اغلب به طرز شگفت‌آوری درباره همکاری صحبت می‌کردند. به عنوان مثال، روسیه و ایران قرارداد گازی 40 میلیارد دلاری امضا کردند. به طور کلی، تهران به ‌ویژه در رابطه با جنگ‌های اوکراین و سوریه، به طور آشکار در کنار روسیه قرار گرفت.

ترکیه و ایران نیز به نوبه خود می خواهند تجارت خود را چهار برابر کنند، از جمله از طریق قراردادهای جدید نفت و گاز. علاوه بر این، آنکارا امیدوار است که در آینده بتواند قبض های گاز خود را به جای دلار و یورو به لیر و روبل پرداخت کند. و این زمانی است که صنعت اروپا می ترسد در زمستان بدون گاز روسیه بماند. در زمینه صادرات غلات اوکراین و روسیه از دریای سیاه نیز پیشرفت هایی وجود دارد.

رای محکومیت روسیه در شورای امنیت سازمان ملل "سیگنالی ارسال شده به پوتین" نبود. نمایندگان بیش از نیمی از بشریت از رای دادن خودداری کردند یا حتی از کرملین حمایت نمودند. این نه تنها در مورد روسیه صدق می کند. تمام اقدامات تنبیهی غرب که برای پاسخ به جاه طلبی های هسته ای ایران به کار می برد، به هدف خود نرسیده و غرب با تحریم های شدید خود ضربه ای به کل جمعیت این کشور وارد می کند و فقط نفرت را نسبت به خود بر می انگیزد.

ایران نیز مانند روسیه در پاسخ به تحریم ها شبکه ارتباطی خود را ایجاد می کند. یک ماه پیش وزیر امور خارجه ایران به هند سفر کرد. به دنبال آن، مشخص شد که تجارت دوجانبه بین دو کشور در آینده می تواند بدون دلار انجام شود.

در ترکیه نه تنها اردوگاه نزدیک به دولت، بلکه بخش قابل توجهی از مردم معتقدند که ناتو بخشی از مسئولیت جنگ در اوکراین را بر عهده دارد. اردوغان توسط غرب به خاطر سیاست های خودکامه اش محکوم شده است. اما این "فرد خودکام" برخلاف "دموکرات‌های غربی"، به‌ طور شگفت ‌انگیزی اغلب در مورد بحران‌ های بزرگ به‌ عنوان یک واسطه و گاهی اوقات - به عنوان یک شرکت کننده فعال در حل بحران بر پشت میز مذاکرات می‌ نشیند.

این واقعیت که به محض اشاره روسیه به ادامه عرضه گاز به اروپا، شاخص سهام آلمان یک جهش خوشحال کننده به سمت بالا انجام داد، نشان می دهد که غرب چقدر به کشورهایی که آنها را بی اهمیت می دانست وابسته است.

اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا به دلیل مذاکره در مورد عرضه گاز با رئیس جمهور مستبد آذربایجان در اوایل این هفته مورد انتقاد قرار گرفته است. رابرت هابک، وزیر اقتصاد آلمان نیز هنگام سفر به امارت ناکافی دموکراتیک قطر در همان ماموریت با خشم و انتقاد روبرو شد.

دیپلمات‌های غربی واقعاً دوست دارند فقط با افراد همفکر خود ارتباط برقرار کنند و روابط خود را توسعه دهند - چنین است دیپلماسی غربی بدون درگیری.

کشورهای مخالف برای ما منزوی به نظر می رسند. اما این دولت های ظاهرا منزوی قاطعانه عمل می کنند. کشورهایی که متفاوت فکر می کنند نفوذ روزافزون بیشتری پیدا می کنند. ما باید این را بشناسیم و بر اساس آن پاسخ دهیم.