میانجی گری ایران میان ترکیه و سوریه

مدتی است که ترکیه به بهانه مبارزه با کردهای عضو گروه پ ک ک که در ترکیه به عنوان تروریست تلقی می شوند تهدید به لشکر کشی به شمال سوریه می کند.

مشکل اصلی دراین است که منطقه شمال غرب سوریه مدت ها است در اختیار گروه موسوم به نیروهای دمکراتیک سوریه (قسد) است و این نیروها که عموما هم کرد هستند مورد حمایت آمریکا می باشند.

همه هم به خوبی می دانند که نظامیان طرفدار گروه پ ک ک بخش بزرگی از بخش نظامی گروه (قسد) را تشکیل می دهند و توسط ایالات متحده وبرخی کشورهای غربی عضو ناتو که مدعی دوستی و همپیمانی با ترکیه می باشند تسلیح و تجهیز می شوند.

در واقع مشکل اصلی ترکیه امروزه با آمریکا و متحدین غربی خود است و نه با دولت سوریه.

البته ترکیه با مشکل دیگری هم مواجه است و آن پذیرایی از چند ملیون مهاجر سوری که به بهانه جنگ در سوریه به ترکیه رفته اند و جا را برای خود ترک ها تنگ کرده اند.

ترکیه چند سالی است که به دنبال ایجاد یک منطقه طرفدار خود در شمال سوریه می باشد به صورتی که با ایجاد تغییرات دموگرافیک موجبات جابجایی کردها از مناطق مرزی با ترکیه را فراهم کند و بعد عرب ها و ترکمن های طرفدار خود را در این منطقه مرزی ساکن کند تا به نوعی یک محدوده مرزی حائل میان کردها و مرزهای ترکیه ایجاد شود.

آنهایی که با شرایط این مناطق آشنایی دارند به خوبی می دانند در صورتی که ترکیه بخواهد چنین طرحی را پیاده کند نه فقط موجبات کاهش تنش در این منطقه نمی شود بلکه موجبات افزایش تنش و تهدید حتی بر علیه ترکیه نیز خواهد شد.

چون به هر حال کردهایی که به صورت تاریخی ساکن این منطقه هستند به همین راحتی ها حاضر نخواهند بود خانه و کاشانه خود را ترک کنند و قطعا برای نگه داشتن آن با چنگ و دندان مبارزه خواهند کرد و حتی آنهایی که همراه گروه پ ک ک نیستند در این مبارزه به آنها خواهند پیوست و برای فشار بر ترکیه حتی ممکن است که جنگ را به داخل ترکیه نیز بکشانند.

سابقه تاریخی هم نشان می دهد که با توجه به امتداد جغرافیایی سکانی کردها در این مناطق امکان انتقال جنگ حتی به داخل ترکیه نیز وجود دارد، چون قبلا هم کردها چنین کاری را انجام داده اند، و خطر شروع یک جنگ که می تواند مناطق زیادی از خاورمیانه را درگیر خود کند نیز وجود دارد.

به هر حال توجه داشته باشید که کردهای عراق و ترکیه و ایران و سوریه همه به همدیگر وابستگی عاطفی دارند و خود به خود کل این منطقه تحت تاثیر عملیات ترکیه در شمال سوریه قرار خواهد گرفت، مخصوصا اگر بنا باشد که هدف تغییر دموگرافی مردمی این مناطق باشد.

بهترین راه برای حل این مشکل حتی برای ترکیه هم این است که با دولت سوریه به تعامل بپردازد و با دولت این کشور همکاری کند تا نیروهای دولت مرکزی سوریه کنترل مرزها و این مناطق را در اختیار بگیرند و مسئولیت تامین امنیت مرزها به عهده دولت سوریه باشد.

قبل از جنگ در سوریه هم دولت مرکزی سوریه امنیت این مرزها را تامین کرده بود و به جز موارد بسیار محدود هیچ موردی که امنیت ترکیه را به شکل غیر قابل تحمل به خطر بیاندازد وجود نداشت.

با توجه به رابطه خوبی که ایران هم با ترکیه و هم با سوریه دارد به نظر می رسد که وزیر امور خارجه ایران آقای حسین امیرعبد اللهیان تلاشی را برای میانجی گری میان ترکیه و سوریه شروع کرده و اگر طرفین حاضر به همکاری باشند احتمال اینکه بتوان این مشکل را به شکلی حل کرد که منطقه دچار چالش جدیدی نشود وجود دارد.