سیاست عملگرایی ایران در عالم جنگل

اگر نگاهی گذرا به تاریخ بیاندازید مشاهده می کنید که اصلی ترین مشکل ایران همیشه تاثیر پذیری آنها از خارج بوده و هست.

با توجه به موقعیت ژئوپولیتیک ایران و تکثر قومیت ها و فرقه های فکری همیشه زمینه نفوذ خارجی ها مخصوصا طی چند صده اخیر به شدت در ایران فراهم بوده.

البته نبود احزاب فعال سیاسی که بتوانند خواسته های فکری مردم را ارضا کنند و موجبات تغییر و تحولات بر اساس آن خواسته های فکری را فراهم کنند شاید اصلی ترین تلاطمات سیاسی در ایران به حساب آید.

دلیل اینکه بسیاری از کشورهای جهان به سمت و سوی بازکردن فضای سیاسی برای تحرک احزاب مختلف سیاسی رفته اند هم عموما این بوده که آنها می خواستند درگیری های سیاسی را از خیابان ها به زیر سقف پارلمان بکشانند.

این شرایط علاوه بر اینکه موجبات ایجاد اختلاف های سلیقه ای و تفسیر های شخصی از سیاست های مختلف را فراهم می کند موجبات این می گردد که جامعه نیز دچار چند دستگی فکری شدید گردد واختلاف نظرهای سیاسی به خیابان ها کشیده شود.

امروزه اگر به بسیاری از کشورهای جهان سفر کنید می بینید که مردمان این کشورها به هیچ وجه تمایلی به تفکر سیاسی ندارند و حتی درباره سیاست اظهار نظر هم نمی کنند و ورود به سیاست یک شغل محسوب می شود که برخی برای خود اتخاذ می کنند وتنها چیزی که برای مردم مهم است شرایط زندگی آنها می باشد، اما در ایران مشاهده می کنید از بچه دبستانی گرفته تا پیر و جوان، از دانا تا نادان همه مدعی عالمیت در سیاست می باشند، در حالی که بسیاری حتی شاید کمترین اطلاعی از جریان های سیاسی مخصوصا در سطح بین المللی نداشته باشند و همین امر موجب آن می گردد که هر دولتی در ایران سرکار بیاید به دلیل وجود این دریا از تفکرهای مختلف سیاسی دچار چالش های متعدد درونی گردد.

این امر فقط این نوع چالش ها را ایجاد نمی کند بلکه حتی در برخی اوقات موجبات نفوذ بیگانگان در سیاست داخلی و حتی یارگیری دشمنان و توجیه خیانت بر علیه کشور می گردد.

امروزه بسیاری از آنهایی که اقدامات خیانت کارانه بر علیه ملت در ایران می زنند حتی خودشان متوجه نیستند که این کار آنها خیانت است و آنقدر توسط دشمنان شستشوی مغزی شده اند که منافع ملی را از منافع دشمنان تشخیص نمی دهند.

البته این اتفاق برای اولین بار نیست که در ایران رخ می دهد و بحث بنده درباره شرایط موجود فعلی ایران و یا جریان های رخ داده پس از انقلاب نیست بلکه اگر به تاریخ معاصر ایران نگاهی گذرا بیاندازید مشاهده می کنید که ملت ایران چه قدر در برهه های مختلف به افرادی که برای منافع ملی ایران سینه سپر کردند جفا کردند، چون تحت تاثیر بیگانگان بودند، و بعدها متوجه شدند که گول بیگانگان را خوردند ولی دیگر بسیار دیر بود.

جریان امیر کبیر را به یاد دارید؟

چون می خواست اقتدار ایران را برگرداند و جلوی فساد را بگیرد دشمنان بر علیه او سم پاشی کردند و فضای اجتماعی بگونه ای بود که وقتی که شاه دستور برکناری و یا کشتن امیر کبیر را داد حتی برخی جشن هم گرفتند.

قبل از امیر کبیر و بعد از او هم بسیاری از ایرانی های فداکار و وفادار بودند که برای احقاق حقوق ملت ایران و بقای ایران تلاش کردند ولی مورد جفا قرار گرفتند.

برخی شاید کتب تاریخی را مطالعه کرده باشند و برخی نه ولی زمانی همین ملت ایران آنقدر تحت تاثیر بیگانگان قرار گرفته بودند که وقتی انگلیسی ها رضا شاه را برکنار کردند و پسرش را آوردند و سرکار گذاشتند هیچ واکنشی نشان ندادند و بر عکس رفتند با دیگ و قابلمه صف کشیدند تا وقتی انگلیسی ها وارد کشور می شوند به آنها آرد و برنج بدهند و سعی کردند بزرگترین ظرف و ظروف خود را با خود بیاورند تا سهم بیشتری به آنها برسد، چون تحت تاثیر القاءات بی بی سی قرار گرفته بودند و فکر می کردند قرار است خیرات ملکه انگلیس به آنها برسد.

انگلیسی ها هم نه فقط یک ارزن در ظروف آنها نگذاشتند بلکه هر چه ایرانی ها داشتند را از آنها سرقت کردند، حتی همان ظرف و ظروف را، و موجبات انتشار قحطی و وبا در ایران گشتند، امری که موجب کشته شدن بیش از نیمی از جمعیت ایران گشت.

شاید بد نباشد آنهایی که امروزه تحت تاثیر القاءات رسانه ای رسانه های دشمن ایران قرار گرفته اند و تصور می کنند که قرار است آمریکایی ها و اسرائیلیها و اروپایی ها و... بیایند برنج و گندم در ظرف و ظروف آنها بگذارند یکبار هم که شده یک کتاب تاریخ را ورق بزنند کنند.

ما امروزه به اصطلاح در عالم جنگل زندگی می کنیم، عالمی که ملت ها مجبور هستند باچنگ ودندان موجودیت و اموال و ممتلکات خود را حفظ کنند.

جمهوری اسلامی ایران هم مجبور است در این جنگل با انواع واقسام درنده خویان دست و پنجه نرم کند تا موجودیت ایران حفظ گردد و طبق همه موازین تنها راه حفظ موجودیت و کلیت ارضی ایران فقط و فقط داشتن توانمندی دفاعی است.

آیا تصور می کنید که حاکمیت در ایران تمایل ندارد با همه کشورهای دیگر در شرایط صلح و صفا و آرامش زندگی کند؟

باید متوجه باشید آنها هستند که دنبال این نیستند.

همه تلاش دشمنان ایرانزمین هم بر این اساس است که توانمندی های دفاعی را از دست ملت ایران سلب کنند.

اصرار آنها بر چانه زنی درباره برنامه هسته ای ایران و یا برنامه موشکی و یا پهبادی و یا نفوذ منطقه ای و یا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی یا ... به این دلیل است که با وجود اینها آنها نمی توانند نقشه خود برای نابودی ایران را محقق کنند و باید اول اینها را از ایران بگیرند.

نباید تصور کرد که اصلا امکان دارد آمریکایی ها تحریم های خود را از بالاسر ملت ایران بردارند و گفتگوها و مذاکرات با آنها ممکن است نتیجه دهد، تجربه نشان داده که آمریکایی ها و متحدین شان اهداف دیگری دارند و فقط دنبال آن هستند که از ایران امتیاز بگیرند ولی هیچ امتیازی به ایران ندهند، نمونه اش هم همین برجام است که ما امضا کردیم و اجرا کردیم اما آنها نه فقط اجرا نکردند بلکه وقتی مطمئن شدند ما اجرا کردیم زیر امضای خود زدند، امروزه هم همان هایی که امضا کردند بهانه جویی می کنند تا مجبور نشوند اجرا کنند وفقط دنبال آن هستند که ایران به تعهدات خود پایبند باشد.

اروپایی ها هم همان جریان سگ زرد برادر شغال است می باشند.

در این عالم جنگل تنها راهی که برای بقا داریم این است که اقتدار داشته باشیم و بتوانیم با اقتدار در این عالم جنگل باشیم هر لحظه که به هر دلیلی ضعیف شویم مطمئن باشید دیگر حیوانات جنگل همه با هم بر سر ما خواهند ریخت و هر کدام به دنبال سهم خود از تکه ای از ما خواهد بود.

اگر باور ندارید به شرایط لیبی نگاهی بیاندازید.

قذافی نه فقط انواع واقسام توافق هایی که آمریکایی ها و اروپایی ها روی میز گذاشتند امضا کرد بلکه حتی کل برنامه هسته ای و موشکی و ...خود را بار کشتی کرد و به آمریکا فرستاد و اعلام کرد که بازرسان سازمان های بین المللی مهمان دولت لیبی هستند می توانند بیایند و هرجا که میخواهند بگردند ببینند اگر چیزی پیدا کردند بردارند مال خودشان.

آخرش چه شد؟

به آنهایی که در کشورهای غربی نشسته اند و بر علیه ملت ایران کار می کنند شرایط همکارهای سازمان های اطلاعاتی غربی را گوشزد می کنم، همان لیبیایی ها که در غرب نشسته بودند و تصور می کردند قرار است پس از سرنگونی قذافی به مال و منال برسند و به دلیل خوش خدمتی به غرب حکومت در اختیار آنها قرار گیرد پس از سرنگونی قذافی مانند دستمال کاغذی در زباله ها انداخته شدند چون دیگر غرب با آنها کاری نداشت.

این ها متوجه نبودند هدف این نبود که حکومتی ساقط شود و یک کشور با ثبات جدیدی سر کار بیاید بلکه هدف این بود که ثروت های لیبی دزدیده شود و امروزه همان هدف دنبال می شود.

باید خیلی احمق باشند که تصور کنند غربی ها برای اینکه کشوری ثبات پیدا کند کاری انجام خواهند داد.

آنها حق الزحمه را برای عاملیت اینها پرداخت کرده اند و وقتی که ماموریت تمام شود و کشور دست آنها بیافتد دیگر قرارداد تمام شده.

اینها فقط برای دشمنان ملت ایران ابزار هستند نه چیز دیگر.

یعنی چه قدر فردی باید ابله باشد که فکر کند آمریکایی می آید و هفت هزار و پانصد ملیارد دلار در منطقه خرج می کند که او را در ایران به جایی برساند؟

درپایان باید بگویم که بنده نمی گویم ما شرایط بسیار عالی سیاسی و یا اقتصادی در کشورمان داریم و از ابتدا هم گفتم که باید برخی تغییرات برای تصحیح شرایط سیاسی و اقتصادی در کشورمان انجام شود.

اما باید درک کنیم که برخی مسایل مربوط به موجودیت کلی کشورمان است و وقتی که حاکمیت برای بقای موجودیت ایران می جنگد از آن حمایت کنیم چون اول باید ایران موجود باشد تا بر سر مسایل مختلف آن با هم دعوا کنیم.