ارتباط کاهش زمان نشستن و خطر ابتلا به دیابت نوع 2

چقدر باید کم تحرکی خود را کاهش داد تا فواید سلامتی آن را مشاهده کرد؟

به گزارش اسپوتنیک به نقل از "cialiscaps"، طبق یک مطالعه جدید، روزانه یک ساعت تحرک اضافی می تواند در عرض سه ماه تغییرات معنی‌داری را در سلامت قلب و عروق و خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ ایجاد کند.

سندرم متابولیک مجموعه ای از عوامل خطرزای متابولیک است که در یک فرد وجود دارد. برخی از علل زمینه‌ای این سندرم که سبب افزایش این عوامل خطرزای متابولیک می شوند عبارتند از، چاق بودن یا داشتن اضافه وزن، عدم فعالیت جسمانی، داشتن مقاومت به انسولین و عوامل ژنتیک .

سندرم متابولیک حالتی خطرناک برای سلامتی است . افراد دچار این حالت میزان خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری های مرتبط با رسوب چربی در دیواره سرخرگ ها(آترواسکلروز) دارند . بیماری قلبی کرونری که ممکن است منجر به حمله قلبی شود ، تنها نمونه ای از این بیماری ها است. سکته مغزی و بیماری عروق محیطی مثال های دیگری هستند . همچنین احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ درافراد دچار سندرم متابولیک بیشتر است.

محققان میزان فعالیت و زمان بی تحرکی افراد شرکت کننده در این مطالعه را به مدت سه ماه اندازه گیری کردند. آنها همچنین فشار خون، سطح گلوکز خون و آنزیم کبدی خاصی را که در تعیین سلامت متابولیک قلب استفاده می‌شود، ردیابی کردند.

پیام اصلی این مطالعه این است که صرفاً با کمی کمتر نشستن در روز، به خصوص اگر از نظر بدنی خیلی فعال نیستید، می توانید تفاوت زیادی را در سلامت خود ایجاد کنید. محققان افزودند: این تصور دلگرم کننده است که تنها با اندکی کاهش در میزان بی تحرکی و با استفاده از فعالیت‌های بدنی با شدت کم در روز به جای نشستن مداوم می توان به فواید سلامتی دست یافت و لزوماً نیازی به شروع یک برنامه ورزشی سخت نیست.

علت اینکه چرا نشستن اینقدر مضر است، هنوز کاملاً مشخص نیست. با این حال، سرنخ هایی در مورد مکانیسم های فیزیولوژیکی وجود دارد. به عنوان مثال، عدم فعالیت عضلات پا و تغییرات در جریان خون و عروق احتمالاً در این موضوع نقش دارند. به گفته محققان، ایستادن و حرکت به اطراف به طور طبیعی ماهیچه ها را فعال می کند و جریان خون را در مقایسه با نشستن مداوم افزایش می دهد و این به نوبه خود متابولیسم گلوکز و چربی را بهبود می بخشد.

با این حال افرادی که فعالیت بدنی خوبی دارند باید به خاطر داشته باشند که آنها باید کاهش بیشتری را در زمان نشستن خود ایجاد کنند تا بتوانند از فواید سلامتی این کاهش برخوردار شوند.