نشانه هایی از آب در یکی از محتمل ترین نامزدهای منظومه شمسی برای حیات فرازمینی پیدا شد

در میان محتمل ترین نامزدهای منظومه شمسی برای میزبانی بالقوه حیات، ماهواره های یخی مشتری و زحل - اروپا و انسلادوس به ترتیب هستند.

به گزارش اسپوتنیک، دانشمندان دانشگاه استنفورد نظریه ای مطرح کرده‌اند که برجستگی‌ های دوگانه عجیب و غریب روی سطح یخی ماه مشتری به نام اروپا، در واقع می‌ تواند نشانه‌ ای از آب‌ های کم عمق بالقوه باشد.

این نظریه پس از آن مطرح شد که تیم علمی داده‌ های یخ‌ نفوذ از گرینلند را تجزیه و تحلیل کرد و دریافت که برآمدگی‌ های مشابه در گرینلند ممکن است به همان روشی که در اروپا (قمر مشتری) شکل می‌گیرد، ایجاد شده باشد.

اگر درست باشد، می‌تواند به این معنا باشد که ممکن است در جای دیگری در ماه یخی مشتری، آب وجود داشته باشد که احتمال کشف حیات در آنجا را افزایش می‌دهد.

داستین یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: از آنجایی که به سطح نزدیکتر است، جایی که مواد شیمیایی جالبی را از فضا، قمرهای دیگر و آتشفشان‌ های آیو دریافت می‌کنید، این احتمال وجود دارد که اگر حفره‌هایی از آب در پوسته وجود داشته باشد، زندگی ضربه‌ای وارد کند.

شرودر دانشیار ژئوفیزیک در دانشکده زمین، انرژی و علوم محیطی دانشگاه استنفورد بیان کرد: اگر مکانیسمی که در گرینلند می بینیم به طوری است که چگونگی این اتفاقات در اروپا را نشان می دهد، پس احتمال می رود که همه جا آب وجود دارد.

مشاهدات قبلی نشان می‌دهد که اروپا (ماه مشتری) تماماً یخی نیست و اقیانوس عمیق آب شور را در خود جای داده است، اما پوسته یخی ضخیم آن، گرفتن نمونه را مشکل‌ ساز می‌کند. اروپا یکی از بهترین مکان‌ های منظومه شمسی برای میزبانی بالقوه حیات بیگانه در نظر گرفته می‌شود.

گرگور اشتاین بروگ از آزمایشگاه رانش جت ناسا پس از افشای این موضوع گفت: مردم بیش از ۲۰ سال است که این برجستگی های دوتایی را مطالعه می کنند، اما این اولین باری است که ما واقعاً توانستیم چیزی مشابه روی زمین را تماشا کنیم و ببینیم که طبیعت جادوی خود را انجام می دهد. شباهت بین برآمدگی های گرینلند و برآمدگی های اروپا به صورت اتفاقی کشف شده است، زیرا او و همکارانش در استنفورد در یک سخنرانی در مورد اروپا شرکت می کردند. ما در حال برداشتن گامی بزرگتر در جهت درک اینکه چه فرآیندهایی بر فیزیک و پویایی پوسته یخی اروپا تسلط دارند، هستیم.

رایلی کولبرگ از استنفورد گفت که در گرینلند، خط الراس دوگانه "در مکانی شکل گرفته که آب دریاچه ها و نهرهای سطحی اغلب به سطح نزدیک می ریزد و دوباره یخ می زند:.

او در مورد پشته های اروپا گفت: یکی از راه‌ هایی که می‌تواند حفره‌ های آب کم‌ عمق مشابهی در اروپا ایجاد شود، ممکن است از طریق آب اقیانوس زیرسطحی باشد که از طریق شکستگی‌ ها به پوسته یخی منتقل می‌شود و این نشان می‌دهد که ممکن است مقدار معقولی تبادل در داخل پوسته یخی رخ دهد.

برای اینکه پیشنهادات دانشمندان شواهد معتبرتری دریافت کند، باید داده های بیشتری از مدار اروپا جمع آوری شود تا تیم بتواند آن را با داده های گرینلند مقایسه کند و اگر شباهت های بیشتری بین گرینلند و اروپا یافت شود، دانشمندان بر این باورند که می تواند منجر به "کشف بسیار خارق العاده" گردد.