درد واقعی آمریکایی ها؟

آقای بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا اخیرا در نطقی مهلت زمانی برای بازگشت آمریکا به برجام تعیین نموده اند و گفته اند : آمریکا به برجام بازنخواهد گشت مگر اینکه توافق در هفته های آینده به نتیجه برسد.

کسی که این سخنان را می شنود باور می کند که واقعا آمریکایی ها از ابتدا تصمیم داشتند به برجام برگردند ولی این ایرانی ها هستند سنگ اندازی می کنند.

جل الخالق!

آقای بلینکن بیش از همه افراد می داند که توافق نیاز به یک هفته هم ندارد طی چند ساعت هم می توان به نتیجه رسید، مشروط بر اینکه آمریکایی ها صداقت به خرج دهند و به تعهدات خود عمل کنند، یعنی تحریم ها را بردارند، و جبران مافات نمایند، یعنی هم خسارت های ایران را جبران کنند هم اینکه تعهدی منطقی بدهند که دیگر اشتباهات گذشته خود را تکرار نخواهند کرد.

این عبارت آخر، یعنی اینکه آنها اشتباه کردند از برجام خارج شدن را هم خود آقای بلینکن و دیگر مقامات دولت آمریکا چندین بار بیان نموده بودند و گفته بودند که ترامپ با خروج از برجام یک اشتباه استراتژیک مرتکب شد.

خوب آیا دولت آمریکا نباید تاوان اشتباهات خود را بدهد؟

اگر اینگونه باشد و آمریکایی ها تاوان ندهند قطعا باز هم تشویق خواهند شد بعدها همین اشتباهات را با ایرانی ها و دیگر کشورها تکرار کنند.

این خواسته فقط خواسته ایران نیست بلکه خواسته کل جامعه جهانی است که آمریکایی ها به دلیل اشتباهی که مرتکب شده اند مجازات شوند تا درس عبرتی شود برای دیگر روسای جمهوری آمریکا و متوجه شوند که اقدامات اشتباه آنها بی هزینه نخواهد بود.

حال برخی کشورها جسارت این را ندارند که از آمریکا خسارت بخواهند ایران می خواهد.

گذشته از همه این مسایل می توان گفت دلیل اصلی این اظهارات آقای بلینکن ناراحتی شدید آنها از نزدیکی ایران به روسیه و چین است.

در واقع می توان گفت این اظهارات ایشان اولین ترکش های سفر بسیار موفق جناب آقای رئیسی به روسیه به حساب می آید که از روی غیض بیان شده.

قبل از آن هم جناب آقای حسین امیر عبد اللهیان به چین سفر کردند و توافق همکاری 25 ساله با چین را کلید زدند.

امروزه آمریکایی ها متوجه هستند که هر چه دیرتر می شود روز به روز برگه های آنها در مقابل ایران ضعیف تر می شود و تلاش دارند هر چه سریعتر به برجام برگردند.

علیرغم اینکه آنها بحث هسته ای را به میان می کشند و اظهار می دارند که واهمه آن را دارند که ایران از مرحله گریز هسته ای عبور کند ولی آنهایی که خبره مسایل بین المللی می باشند می دانند که جریان از جای دیگری آب می خورد.

آقای کمالوندی، سخنگوی سازمان انرژی هسته ای ایران، چند ماه پیش رسما اظهار داشته بود که ایرانی ها فناوری لازم برای تولید سلاح هسته ای را از چند سال قبل در اختیار دارند اما خودشان نمی خواهند که چنین سلاحی تولید کنند.

امروزه هم آمریکایی ها به خوبی می دانند که ایران مدت ها است که دیگر از مرحله ای که به آن خط گریز هسته ای می گویند عبور کرده و دیگر بحث تولید سلاح هسته ای برای ایرانی ها بحث تصمیم سیاسی حکومتی است و نه توانمندی فنی، ولی خوب می خواهند که از طریق برجام مطمئن شوند که ایران تا چه حدی از خط گریز هسته ای عبور کرده و اینکه سازمان بین المللی انرژی هسته ای نمی تواند اطلاعات لازم آنها را از برنامه هسته ای ایران به دست آورد آنها را اذیت می کند.

اما واقعیت امر این است که هیچ کدام اینها اصل ماجرایی که موجب مطرح شدن چنین صحبت هایی توسط آقای بلینکن شد نمی باشد.

اصل ماجرا این است که آمریکایی ها دلواپس هستند که چینی ها و روس ها توافقهای اقتصادی بهتر را با ایران ببندند و آمریکایی ها سرشان بی کلاه بماند.

اینکه این سخنان آقای بلینکن پس از ملاقات با وزیر خارجه آلمان مطرح شده نیز نشان از آن دارد که اروپایی ها از آمریکایی ها گله گی دارند که در این شرایط وانفساه اقتصاد جهانی با تعلل در بازگشت به برجام موجبات خسارت های اقتصادی فراوان را برای آنها فراهم نموده اند و موجبات تقویت رابطه ایران با چین و روسیه گشته اند.

شاید برخی متوجه جریان نباشند اما امروزه ایران موفق شده جای پای خود را در میان ابرقدرت های جهانی باز کند.

توجه داشته باشید که وقتی آمریکایی ها از دشمن صحبت می کنند درباره روسیه – چین و ایران صحبت می کنند، وقتی هم مذاکرات در وین مطرح است ایران روی یک میز با پنج کشور عضو دائم شورای امنیت و آلمان در حال بحث و مذاکره است، این در حالی می باشد که به قول معروف "سران این کشورها با شاه هم حاضر نیستند فالوده بخورند".

دلیل اینکه چنین شرایطی ایجاد شده این است که همه این کشورها متقاعد شده اند که معادلات جهانی هنوز به منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا گره خورده و همه معادلات منطقه ای هم به ایران گره خورده و خواه نا خواه ایران نه فقط جای خود را در کلوپ های قدرت نظامی و هسته ای و اقتصادی و ... باز کرده بلکه در کلوپ قدرت های سیاسی هم باز کرده.

البته هنوز اینها تلاش می کنند تا با کتک زدن ایران ایرانی ها را وادار کنند از حضور در این کلوپ منصرف شود ولی ایران نشان داده که آستانه تحمل اش بسیار بیشتر از این حرف ها است و بر عکس تصور آنها زیر باران ضربات هم که شده ایرانی ها سر بلند می کنند و پیشرفت می کنند.

درد آمریکایی ها این است که هر کاری می کنند ایرانی ها همه نقشه هایشان را از جای دیگری به هم می زنند.

و مشکل اصلی آقای بلینکن از اینجا نشأت می گیرد.

بنده خدا دیگر نمی داند چجوری بگوید: "بس است دیگر دق کردیم از دست شما".