درس هایی که باید از قزاقستان بگیریم

جریان های اخیر قزاقستان ما را بر این می دارد که مقداری بیشتر نسبت به این جریانات تامل کنیم چون قطعا اگر در قزاقستان که پیش بینی نمی شد چنین اتفاقاتی رخ دهد چنین شد تصور کنید در ایران و یا کشورهای دیگر منطقه ممکن است چه رخ دهد.

اسپوتنیک - توجه داشته باشید که قزاقستان هیچ مشکلی با آمریکا نداشته و حتی نسبتا روابط خوبی هم با این کشور و متحدین آن در منطقه داشته و اگرچه متحد آمریکا در منطقه به حساب نمی آمد اما دشمن آمریکا هم نبود و نسبتا روابط دوستی خوبی با آمریکا و یا ترکیه و یا عربستان سعودی و یا حتی اسرائیل داشته، اما منافع غرب چیزی به عنوان رابطه خوب یا بد با یک کشور را نمی شناسد بلکه معیار کلا منافع آمریکا است و حتی اگر بنا باشد در راستای این منافع چند کشور نسبتا دوست نیز قربانی شوند.

اشتباهی که برخی در ایران هفتاد سال پیش زمان مصدق کردند و تصور کردند با آمریکا می توانند رابطه دوستی داشته باشند و اگر با آمریکا دوست باشند آمریکایی ها در عرصه بین المللی از آنها حمایت خواهند کرد و حتی مصدق رفت آمریکا یکماه بست نشست و تلاش کرد با مقامات سیاسی آمریکا لابی کند اما در نهایت مشخص شد در حالی که آنها با دست راست با او دست می دادند با دست چپ در حال توطئه چینی بر علیه او بودند.

نکته قابل تامل در این است که بسیاری از این مسایل در همه کشورهایی که آمریکایی ها کمر همت به نابودی شان بسته اند شبیه هم هستند و اگر به آنها توجه نشود قطعا دوباره در جایی دیگر تکرار خواهند شد، چرا که پشت پرده یک سازمان است.

به هر صورت شاید اگر به برخی نکات که در سخنرانی اخیر رئیس جمهوری قزاقستان آقای قاسم توقایف به آن اشاره شد نگاهی گذرا داشته باشیم خیلی چیز ها به دست آید.

وی در سخنرانی اش به چند نکته بسیار مهم اشاره کرده:

۱ – آنان سالها است که برای انجام این اعمال تروریستی برنامه ریزی می کنند و واهمه ای از اینکه مردم بی گناه کشته شود نداشتند. (ما این رفتارها را در بسیاری از تظاهرات اعتراضی در ایران – سوریه – عراق و لیبی و ... هم مشاهده کرده ایم).

۲ – برخی نیروهای امنیتی به وظایف خود عمل نکردند و علاوه اینکه به وظایف خود عمل نکردند حتی مواضع خود را ترک کردند واسناد محرمانه و حتی اسلحه های خود را به جا گذاشتند (آیا به یاد دارید در سوریه و لیبی چه اتفاقاتی رخ داد و منجر به آنچه امروز می بینیم شد؟).

۳ – این آماده سازی توسط رادیکال های تندرو کم و بیش توسط برخی دستگاه های امنیتی رصد شده بوده اما تصور می شد بسیار بی اهمیت است و حجم و اندازه اش به اندازه ای نیست نیست که امنیت کشور را به خطر بیاندازد.

۴ – فاصله فیما بین مقامات عالیرتبه دولتی و مردم موجب آن شده بود نابرابری اجتماعی شدیدی ایجاد شود (و این مقامات به مقامات بالاتر گزارش هایی مبنی بر اینکه اوضاع مملکت بسیار خوب است و مردم هیچ مشکلی ندارند منتقل می کردند در حالی که کاملا شرایط بر عکس بوده) و مشکلات مردم حل نشده بوده (و دشمن از همین روزنه استفاده کرد تا ورود کند و امروزه ما نیز همین مشکلات را داریم که فاصله میان بسیاری از مقامات عالیرتبه دولتی و مردم آنقدر زیاد شده که آنها نمی دانند در کف خیابان چه خبر است و اوضاع مردم از چه قرار است و همین مساله می تواند زمینه نفوذ دشمن را فراهم کند).

۵ – بسیاری مقامات عالیرتبه دولتی درباره وجود سلول های خفته شبه نظامی و فرماندهان آنها در مناطقشان سکوت اختیار کردند و اینها توانسته بودند به راحتی حجم بالایی از تسلیحات را به داخل کشور قاچاق کنند، امری که در نوع خود یک فاجعه به حساب می آید.

۶ – انحصار بازیافت و فروش ماشین ها در دست دو شرکت LLP و ROP موجب آن شده بود که این شرکت ها با سودهای سرشار حق مردم را ضایع کنند و نارضایتی شدید فیما بین مردم ایجاد کنند (ما هم در ایران چنین چیزی را داریم).

۷– احتکار بازارهای تجاری صادرات و واردات و اقتصادی و بانکی و ساخت و ساز و ... در اختیار برخی افراد صاحب نفوذ و منصب (و همچنین سوء استفاده آنها از موقعیت های دولتی شان)، موجب تضییع حقوق شهروندان شده (و بسیاری از اینها قوانین را به گونه ای تنظیم می کنند که به نفع آنها و به ضرر شهروندان باشد).

۸ – وی در سخنرانی اش به احتکار مناصب عالیرتبه و حضور بازنشستگان بالای شصت سال که دارای پست و منصب هستند در مشاغل و خودداری آنها از ترک پست و منصب صحبت کرد، البته اشاره نمود که نباید آن شصت ساله که به کشور خدمت خالصانه کرده را همین جوری به امان خدا ول کرد، (منظور اش عملا باید به بازنشسته ها رسیدگی شود و از خدمت آنها تجلیل به عمل آید و زندگی آنها را تامین کرد هم اینکه آنهایی که برای حفظ پست و مقام به بهانه های مختلف چند بار بازنشسته می شوند اما باز برمی گردند را مرخص کرد).

البته آقای توقایف در این سخنرانی که به مناسبت تعیین نخست وزیر جدید انجام شده بود چند دستور هم صادر کرد که شاید جالب ترین آنها :

۱– حقوق و مزایای وزرا، معاونین آنها و مدیران ارشد برای مدت پنج سال ثابت بماند.

۲ – دولت جدید سه هفته فرصت دارد تا برنامه ای برای سال ۲۰۲۲ ارائه دهد (واگر طی این سه هفته ارائه نداد احتمالا نخست وزیر و دولت اش مرخص خواهند شد).

۳ – دولت موظف است تا صندوقی برای حل مشکلات تامین اجتماعی، بهداشت و ... مردم را فراهم کند.

۴ – رئیس جمهوری قزاقستان از وفاداری اکثریت مردم این کشور به وحدت ملی خود ستایش کرد.

۵ – شاید مهم ترین عبارتی که ایشان مطرح کردند این بود که به لطف رئیس جمهوری اول کشور تعدادی شرکت های سرمایه دار و الیگارشی ثروتمند ایجاد شد که حق الناس را غصب کردند و امروزه زمان آن رسیده که به مردم (که اینقدر اینها را تحمل کرده اند) ادای احترام کنیم و کمک کنیم حقوق حقه شان به آنها برسد.

البته تلاش کردم خلاصه ای از سخنرانی ایشان که برای ما ایرانی ها نیز اهمیت دارد را تهیه کنم ولی به دلیل اینکه زبان قزاقی بلد نیستم شاید در برخی جاها ترجمه ام دقیق نباشد (کوتاهی مترجم گوگل را باید ببخشید) ولی تصور می کنم مفهوم کلام کاملا واضح است.

دقیقا بسیاری از همان مشکلاتی که امروزه در بسیاری از دیگر کشورها از جمله کشور خودمان وجود دارد و شده روزنه ای برای نفوذ دشمنان مملکت.

به نظر می رسد بهترین راه درمان پیشگیری است و قبل از اینکه با شرایطی مشابه قزاقستان مواجه شویم بهتر است خودمان به خود آییم و به فکر باشیم که راهکاری برای مسایل مردم پیدا کنیم.