آنها جنایتکار جنگی هستند. تیم ویژه آمریکا در سوریه مرتکب چه جنایت هایی شده است

صدها غیرنظامی کشته شدند و نبود مجازات؛ جنجالی حول تیم ویژه آمریکا در سوریه شروع شد.

اسپوتنیک به نقل از نیویورک تایمز: رزمندگان یگان نخبه دلتا بخشی از گروه مخفی "تالون آنویل" ( Talon Anvil) بودند که از سال 2014 تا 2019 به طور رسمی با داعش (یک سازمان تروریستی ممنوعه در روسیه) می جنگیدند. اما اغلب افراد غیرنظامی قربانی اعمالشان می شدند.

تیم "تالون آنویل" در سال 2014 به دنبال مداخله ایالات متحده در جنگ داخلی سوریه در جریان عملیات "عزم تزلزل ناپذیر" تشکیل شد. میدان جنگ آنها سنگرها و ویرانه های شهرها نیبود ، بلکه مقر ستادهای مخفی در اربیل عراق و شمال سوریه. متخصصان "تالون آنویل" در جستجوی شبه نظامیان داعش مجموعه عظیمی از اطلاعات را حاصله از نیروهای متحدآن، شنود رادیویی و داده های شناسایی ماهواره ای دریافت و تجزیه و تحلیل کردند. به محض شناسایی هدف، یک یا چند پهپاد ضربتی Predator و Reaper به سمت آن نشانه می فرستادند. آنها شبانه روز کار می کردند: در سه شیفت. تعداد یک گروه 20 نفر بیشتر نیست. بر اساس تخمین های مقدماتی ، نیروی ویژه در مدت پنج سال 112 هزار موشک و بمب بر روی دشمن پرتاب کردند.

در ابتدا رزمندگان به شدت از فرمان ارتش اطاعت می کردند و هر حمله هوایی را هماهنگ می نمودند. به همین دلیل، در 74 درصد از پروازها، پهپادها با بار کامل مهمات به پایگاه بازگشتند.

در سال 2016، فرمانده این عملیات ژنرال استفان تاون سند بود. او به فرماندهان "تالون آنویل" اجازه داد تا در مورد انجام حمله تصمیم گیری کنند. آنها حق تصمیم گیری را به ارشد های شیفت واگذار کردند. در نتیجه انتخاب "ضربه زدن یا نزدن" به گروهبان ها سپرده شد.

منابع نیویورک تایمز گزارش می دهند که بسیاری از مقام های پنتاگون در مورد این تصمیم نگرانی هایی را مطرح کردند: وقتی یک افسر با تجربه که تصویر کاملی از اتفاقات رخ داده فرمان استفاده رزمی از یک پهپاد را بدهد - یک چیز است ، و اگر یک سربازی که عادت دارد اول تیراندازی کند و بعد فکر کند این کار را بکند - چیز دیگری است.

حمله "دفاعی"

ترس پنتاگون خیلی زود به حقیقت پیوست. کماندوها دیگر خود را مهار نکردند: آنها مکرر و مرتب ضربه می زدند. در عین حال، داده های اطلاعاتی همیشه به دقت بررسی نمی شد. نتیجه - تلفات گسترده غیرنظامیان است. آمریکایی ها اعتراف می کنند که ده برابر بیشتر غیرنظامیان در حملات هوایی در سوریه از سال 2016 تا 2019 نسبت به مدت مشابه در افغانستان کشته شده اند. "تالون آنویل" قوانین را برای محافظت از جمعیت محلی نادیده گرفت. طبق مقررات، حمله هوایی تهاجمی تنها زمانی امکان پذیر است که شناسایی اطمینان حاصل کند که هیچ غیرنظامی در منطقه وجود ندارد. گاهی اوقات پهپاد مجبور می شود چند ساعت در آسمان بچرخد تا اپراتور 100 درصد از تروریست بودن در محل هدف مطمئن شود. از طرفی حمله به قصد دفاع از خود نیاز به تاییدیه خاصی ندارد و در کمترین زمان ممکن انجام می شود. و پرسنل نیروی ویژه متوجه شدند: از سال 2017، هواپیماهای بدون سرنشین منحصراً برای "دفاع از خود" مورد استفاده قرار گرفته اند، حتی اگر هدف ده ها کیلومتر از نیروهای متحدان فاصله داشته باشد.

دامنه چنین "دفاع از خود" حتی سیا را نیز نگران کرد. ماموران عالی رتبه اطلاعات بارها به تاکتیک های مشکوک "تالون آنویل" اشاره کرده اند. با این حال، فرماندهی عملیات هوایی پاسخی نداد. یک منبع نیویورک تایمز توضیح داد: "این گروه با کارایی بسیار خوبی عمل کرد و پنتاگون تصمیم گرفت چشم خود را از آسیب های جانبی ببندد."

پایگاه شواهد

ده ها نمونه از هلاکت غیرنظامیان بر اثر اقدامات "تالون آنویل" وجود دارد. مثلا ، در مارس 2017، پهپادهای آمریکایی گذرگاه فرات را بمباران کردند که در آن فراریان غیرنظامی از رقه محاصره شده بودند. حداقل 30 نفر کشته شدند. در سال 2018، " تالون آنویل" حمله موشکی و بمب به ساختمانی در شهرک کشاورزی الکرامه انجام داد. پیدا کردن خانه جایی که رهبران شبه نظامیان برای مدت طولانی پنهان شده بودند، امکان پذیر نبود. تصمیم گرفتند به صورت تصادفی ضربه بزنند، در نتیجه 23 غیرنظامی از جمله زنان و کودکان کشته و 30 تن دیگر زخمی شدند. فقط حالا این حادثه فاش شد.

درِسدن سوریه

نقطه اوج این گروه، محاصره "پایتخت" داعش بود. بر اساس هدفگیری "تالون آنویل"، هواپیماهای آمریکایی رقه را از 6 ژوئن تا 17 اکتبر 2017 بمباران کردند. سرانجام تصرف شهر اعلام شد. شدت و بی‌توجهی بمباران را می‌توان بر اساس گزارش‌های خبرنگاران نظامی روسیه که اندکی قبل از آزادسازی رقه نفوذ کردند، قضاوت کرد - بمب ها درست در وسط بخش های مسکونی منفجر شدند. آمریکایی ها حتی از استفاده از مهمات فسفر سفید که توسط کنوانسیون های بین المللی ممنوع شده بود، خودداری نکردند.

در آوریل 2018، یان اگلاند، نماینده سازمان ملل در سوریه، اعتراف کرد که تخریب در رقه بسیار جدی تر از حلب و حمص است که توسط نیروهای دولتی سوریه با کمک نیروهای هوافضای روسیه آزاد شده است.

به گفته ماموریت سازمان ملل، 70 درصد ساختمان های رقه آسیب دیده یا تخریب شده اند. ژنرال ایگور کوناشنکوف، سخنگوی وزارت دفاع روسیه، این موضوع را با بمباران درسدن توسط نیروهای انگلیسی-آمریکایی در سال 1945 مقایسه کرد. بسیاری از مناطق هنوز ویرانه هستند، برخی از خیابان ها مین گذاری شده است. هنوز نمی توان از تعداد دقیق قربانیان بام برد. با این حال، آمریکایی ها بعید است که در مورد این "خسارت جانبی" نگران باشند.