صادرات ناموسی به چه قیمتی؟

یکی از نعمت های تحریم های آمریکا بر علیه صادرات نفت ایران این بوده که ایرانی ها به فکر صادرات دیگر کالاها افتاده اند، اما آیا همه چیز را می شود صادر کرد؟

معمولا بسیاری در ایران دوست دارند کارهای خود را با نمونه های خارجی مقایسه کنند.

آیا شما در جایی از جهان می توانید ببینید که مثلا آب و خاک و سنگ و درخت و ریشه گیاهان استراتژیک و ... صادر می کنند؟

وقتی درباره ناموس صحبت می کنیم برخی تصور می کنند که فقط زنان ناموس به حساب می آید، که البته شاید از نظر شخصی صحیح باشد اما آب و خاک ناموس کشور به حساب می آیند.

ایرانیان برای هر وجب از این آب وخاک خون داده اند تا آن را حفظ کنند و نمونه بارزش همان جنگ تحمیلی عراق و اعراب بر علیه ایران می باشد.

ده ها قرن هست که ایرانی ها برای حفظ این آب و خاک از زن و بچه و خواهر و برادر و مادر و پدر خود جدا می شوند جانشان را تقدیم می کنند تا یک وجب از این خاک دست غربیه نیافتد وذره ذره این خاک با خون شهیدان ما سیرآب شده.

امروزه مشاهده می کنیم برخی در حال صادرات آب و خاک و سنگ کوه ها و حتی درخت ها و ریشه های گیاهان استراتژیک مانند مثلا زعفران و ... می باشند.

بله می گوییم صادرات خوب است اما هر چیزی را که نباید صادر کرد.

صادرات وقتی خوب است که شما چیزی را تبدیل کنید به کالای با ارزش و با صادر کردن آن ارزش افزوده بالایی به دست بیاورید.

بسیار فرق می کند که شما یک کیلو آهن را خام صادر کنید یا آن آهن را تبدیل به کالایی کنید و آن را صادر کنید.

یک مطلب جالب می خواندم احتمالا بسیاری از خوانندگان هم آن را در گروه های اجتماعی مشاهده کرده اند، محاسبه کرده یک کیلو آهن خام اگر تبدیل به ساعت مچی شود 25000 برابر ارزش دارد.

درباره چیز های دیگر هم همینطور است.

بسیاری از کالاها هستند که اگر شما آنها را تبدیل به کالای نهایی کنید ارزش بسیار زیادی پیدا می کنند اما وقتی آنها را به صورت خام صادر می کنید بی ارزش می باشند.

به عنوان مثال همان نفت را که ما به صورت خام صادر می کردیم و هنوز هم صادر می کنیم اگر تبدیل به کالای نهایی شود چیزی حدود 1000 برابر ارزش دارد.

ما فعلا به همان تبدیل آن به کالایی مانند روغن ماشین و قیر و بنزین و گازوییل و ... رسیده ایم که چهار پنج برابر صادرات نفت خام ارزش دارد.

به هر صورت برگردیم به بحث اصلی مان.

آیا می دانید خاک کشور که به کشورهای عرب حوزه خلیج فارس قاچاق می شود چه قدر ارزشمند است و چند صد سال طول می کشد که این خاک جایگزین شود، البته اگر با توجه به شرایط جوی امکان جایگزین شدن آن وجود داشته باشد؟

چه قدر ارزش دارد که این خاک را برای مشتی دلار صادر کنیم؟

آیا می دانید در برخی کشورها مانند هند و پاکستان و... آنقدر خاک کشور از نظر معنوی ارزش دارد که اگر کسی در حال خارج کردن آن از کشور بازداشت شود اعدام می گردد؟

یعنی خاک کشور از ناموس شخصی آنها نیز با ارزش تر است.

همین یک سال پیش یک شهروند انگلیسی در حالی که یک جعبه کوچک خاک تاج محل را با خود حمل می کرد در فرودگاه بازداشت شد و پس از کلی دخالت سفارت انگلیس در هند و اثبات اینکه وی هیچ اطلاعی از چنین قانونی نداشت در نهایت به بیست سال زندان محکوم شد.

حالا در کشور ما کانتینر کانتینر خاک ارزشمند کشور را قاچاق می کنند.

خاک ارزشمند جزایری مانند هرمز و... این روزها به دلیل حضور همین قاچاقچیان در حال نابودی و نیست شدن است.

چند روز پیش هم که برخی صدها درخت خرما که هر کدام حد اقل چهل پنجاه سال قدمت دارند را به قطر صادر کرده بودند که گویا قطری ها خوششان نیامده و پس فرستاده اند، الله اعلم آیا پس دادن این درخت ها صحت دارد یا نه؟

کوه های بلند کشور که به صورت تاریخی امنیت جغرافیایی ایران را در مقابل دشمنان تامین می کند را می کنند و سنگ آن را خام خام صادر می کنند.

همین کوه هایی که برای چند هزار سال حافظ ناموس شخصی ایرانی ها بوده امروزه تبدیل به کالا شده.

آیا سازمان های مربوطه متوجه نیستند که این کوه ها و خاک و آب و ... که صادر می شود و جایگزین ندارد در آینده بسیار نزدیک کشور را به بیابان تبدیل می کند و عواقب زیست محیطی آن هزاران برابر مشتی دلار است که امروزه دست قاچاقچی ها را می گیرد؟

سنگ و خاک که چیز هایی نیستند که طرف در جیب خود بگذارد و از کشور خارج کند.

شنیده ایم در برخی کشورها سنگ ها را تبدیل به سنگ های زینتی می کنند و بعد با قیمت های بالا صادر می کنند اما نشنیده ایم که جایی کوه ها را بکنند و صادر کنند.

همین آب معدنی که ما در ایران داریم در کشورهای همجوار شیشه نیم لیتری اش حدود 1.5 دلار فروش می رود، من خود حدود دو سال پیش در قطر به یکی از فروشگاه های دوحه مراجعه کردم و دیدم آب یکی از شرکت های ایرانی آنجا عرضه می شد و یک شیشه نیم لیتری را 5 ریال قطری یعنی حدود 1.5 دلار می فروختند.

مشکل اصلی هم در این نیست که نیروهای امنیتی امکان بازداشت و یا برخورد با این قاچاقچی ها را ندارند، بلکه مشکل اصلی در این است که قوانین و مقررات بازدارنده ای برای جلوگیری از انجام چنین کارهایی وجود ندارد.

همان ماجرای صادرات درخت های نخل ظاهرا با طی تشریفات قانونی انجام شده بوده و رسما از گمرک خارج شده بوده و هیچ کس نه جلوی افراد را در حین ریشه کن کردن درخت ها گرفته بوده و نه در حین خارج کردن آنها از کشور، یعنی عملا چیزی به نام قاچاق وجود نداشته و همه چیز رسمی بوده.

آیا نباید قوانین و مقرراتی برای جلوگیری از صادرات کالای استراتژیک کشور تدوین شود و برای افرادی که به صورت قاچاق چنین کارهایی را انجام می دهند مجازات های بسیار بسیار سنگین در نظر گرفته شود؟