ما نمی توانیم بجنگیم: پیدا شدن یک آسیب پذیری بزرگ در نیروی هوایی آمریکا

متخصصان مرکز نظریات و فناوری‌های دفاعی موسسه هادسون استدلال می‌کنند که نیروی هوایی آمریکا در صورت حمله به حریم هوایی روسیه یا چین با کمبود شدید سوخت مواجه خواهد شد. اگرچه پنتاگون دارای بزرگترین ناوگان هواپیماهای تانکر در جهان است، موفق بودن استفاده جنگی از آنها مشکوک است.

به گزارش اسپوتنیک، ایالات متحده قدرتمندترین ناوگان هوایی در کره زمین را دارد: نیروی هوایی، نیروی دریایی، ارتش و تفنگداران دریایی این کشور بدون احتساب هواپیماهای بدون سرنشین بیش از 13000 هواپیما و هلیکوپتر در اختیار دارند. و واشنگتن از استفاده کامل از آنها خجالت نمی کشد و این نیروی هوایی است که نقش تعیین کننده ای در عملیات نظامی پنتاگون در سراسر جهان ایفا می کند.

استراتژی استاندارد کسب برتری هوایی، وارد کردن حداکثر آسیب به دشمن با هواپیماهای ضربتی و سلاح های دقیق و تنها پس از آن انتقال نیروهای زمینی به نبرد را در نظر می گیرد. پیاده نظام و تانک ها اغلب برای تصرف ویرانه های ناشی از ایم حملات باقی می مانند. با این حال، کارشناسان موسسه هادسون معتقدند که این استراتژی در رابطه با روسیه یا چین کارساز نخواهد بود.

کل موضوع، به بیان ملایم، در وضعیت نامساعد هواپیماهای تانکر است که سوخت را به نیروی هوایی دور از فرودگاه های داخلی خود تامین می کنند. بدون آنها، جنگنده ها و بمب افکن ها نمی توانند در فواصل دور حمله کنند. این امر به ویژه در درگیری ها با کشورهایی با قلمروهای وسیع بسیار مهم است.

کمبود هواپیما های تانکرهای تنها مشکل نیست. نویسندگان این مطالعه یادآوری می کنند که میانگین سنی هواپیما های تانکر KC-10 Extender و KC-135 Stratotanker 52سال است. طبق استانداردهای هوانوردی، این مقدار زیاد است. "Extender" که در سال 1981 به بهره برداری رسید، هنوز منابع خود را تمام نکرده اما "Stratotanker" تولید شده از 1954 تا 1965 دیگر باید برای اوراق شدن ارسال شود.

پنتاگون 20 سال پیش به دنبال جایگزینی برای هواپیماهای منسوخ شده بوده اما به موفقیت های خیلی زیادی نرسیده است. بسیاری از پنجاه هواپیمای عرضه شده توسط نیروی هوایی از تعداد زیادی "بیماری های دوران کودکی" رنج می برند. رسانه ها می گویند هواپیماهای جدید قابل اعتماد نیستند. خلبانان از نصب ضعیف تجهیزات داخل هواپیما، ارتعاش شدید در اثر کوچکترین لرزش، شکایت کردند و حتی از پرواز خودداری کردند.

طراحی ناقص میله سوختگیری کم مانده بود باعث سقوط جنگنده بمب افکن F-15E Strike Eagle در سال گذشته شود. پنتاگون 55 میلیون دلار برای رفع نواقص اختصاص داده و تحویل بیشتر هواپیماهای KC-46 به نیروی هوایی را حداقل تا سال 2024 به تعویق انداخته است. البته این موضوع بر زمان اتمام پروژه های KC-Y و KC-Z تاثیر می گذارد.

علاوه بر ایجاد ناوگان هواپیما های تانکر، کارشناسان موسسه هادسون بر ساخت فرودگاه های بیشتر در منطقه هند و اقیانوس آرام برای دریافت هواپیماهای سنگین و ذخیره سوخت اصرار دارند. محاسبات ذکر شده است: اگر سالانه از 400 تا 600 میلیون دلار در این مورد هزینه کنید، تا سال 2040 تعداد پروازها برای سوخت گیری هوایی دو برابر می شود، که به یک جنگ فرضی با چین کمک زیادی می کند. در غیر این صورت، به گفته کارشناسان ، نیروی هوایی آمریکا بیش از 12 فرودگاه مناسب نخواهد داشت که به طور جدی توانایی های نیروی هوایی این کشور را محدود خواهد کرد.

علاوه بر این، باید در نظر داشت که روسیه و جمهوری خلق چین دارای دفاع هوایی قوی هستند. آخر اجرای عملیات نظامی در منطقه ای در خاورمیانه که در آنجا می توانید در آسمان متحدان به یک بمب افکن سوخت برسانید با پشتیبانی هوایی در اعماق قلمرو یک کشور پهناور فرق می کند

تانکرها هدف آسانی برای سامانه های موشکی ضد هوایی هستند. روسیه دارای سامانه اس 400 با برد 400 کیلومتر و هواپیما های رهگیر میگ 31 MiG-31)) است که می توانند با موشک های R-33 از فاصله 300 کیلومتری اهدف خود را مورد اصابت قرار دهندو بنابراین هواپیماهای تانکر آمریکایی باید بترسند. علاوه بر این، نحوه استفاده از آنها در ارتباط با جنگنده های نسل پنجم F-22 و F-35 هنوز مشخص نیست. سوخت‌گیری این هواپیما های رادارگریز در هوا استتار آنها را کاملاً از بین می‌برد و پدافند هوایی دشمن می‌تواند دو یا حتی سه هواپیما را با یک شلیک به طور همزمان بکشد.

در ایالات متحده، در حال ساخت تانکرهای هوایی رادارگریز، از جمله تانکرهای بدون سرنشین هستند اما زمان تحویل آنها به ارتش معلوم نیست. به هر حال، گزارش موسسه هادسون به وضوح نشان می دهد که نیروی هوایی آمریکا پاشنه آشیل خود را دارد.