نقشه حمله اسرائیل با حساب دیگران به ایران، ایران بی نقشه نیست

قطعاً نظامی های آمریکایی کاملا متوجه هستند حمله به ایران چه خسارت هایی برای آمریکایی ها می تواند به بار آورد.

اسپوتنیک - سال ها نخست وزیر سابق اسرائیل بنیامین نتانیاهو، تلاش کرد با سربازان آمریکای و به حساب کشورهای عرب حوزه خلیج فارس به ایران حمله نظامی کند، اما در نهایت ظاهرا حرف پنتاگون بر حرف سیاست مداران چربید و آمریکایی ها، حد اقل فعلاً از حمله نظامی علیه ایران صرف نظر کردند.

البته روزی نیست که چندین مقام اسرائیلی درباره گزینه حمله به ایران و حتی تهدید ایران به حمله اتمی صحبت نکنند و حتی برخی هم آمار و ارقام منتشر می کنند مبنی بر اینکه بخش بزرگی از مردم اسرائیل خواهان حمله نظامی به ایران هستند.

بیشتر این افراد هم تصوری مشابه حمله اسرائیل به تاسیسات هسته ای تموز عراق و یا تاسیسات هسته ای لیبی و یا سودان دارند.

مشکل اصلی همه شان هم این است که هنوز نتوانسته اند حجم اسرائیل را در مقایسه با حجم ایران و یا کشورهای عربی که به آنها حمله شده درک کنند.

حتی اگر آنها بخواهند به ایران حمله اتمی کنند ایران نیاز ندارد که خود تسلیحات هسته ای تهیه کرده باشد چون قطعا اماکن ذخیره سازی بسیاری از تسلیحات هسته اسرائیل را در اختیار دارد و کافی است به این اماکن حمله کند.

با توجه به مساحت ایران و اسرائیل می توان تصور کرد که ایران ظرفیت تحمل حتی حمله اتمی را هم دارد اما اسرائیل نه.

البته حتی اگر سیاست مداران اسرائیل متوجه حرف های خود نیستند ولی قطعا نظامیان و دستگاه های امنیتی اسرائیل کاملا متوجه هستند که حمله به ایران چه عواقبی می تواند در پی داشته باشد.

علی رغم اینکه اسرائیل پیشرفته ترین تسلیحات آمریکایی را در اختیار دارد و امکانات نظامی اسمی برای انجام چنین حمله ای را در یک نقطه دارد ولی به دلیل وسعت ارضی ایران و پراکنده بودن تاسیسات هسته ای ایران در مناطق مختلف امکان انجام یک عملیات و فرار مانند آنچه در کشورهای دیگر رخ داد وجود ندارد.

همچنین باید توجه داشت که هواپیماهای اسرائیلی مجبور می باشند از مسافت های دور به سمت ایران پرواز کنند که در همه این مسیر ها ایرانی ها رادارهای خود را متمرکز کرده اند تا آنها را رصد کنند.

اگر هم حتی به ایران برسند امید بازگشت آنها بسیار کم می باشد و خودشان هم به خوبی می دانند با ورود هواپیماهای نظامی شان به فضای هوایی ایران قطعا ایرانی ها هم موشک هایشان را که به سمت تاسیسات زیر بنایی حساس اسرائیل نشانه گرفته اند پرتاب خواهند کرد و اگر هواپیمایی از این هواپیماها از تله های دفاعی ایران سالم بیرون آیند شانس اینکه فرودگاهی برای فرود آمدن پیدا کند بسیار کم خواهد بود.

کشورهایی هم که هواپیماهای اسرائیلی می خواهند از بالای آن عبور کنند قطعا می دانند که به همان نسبت که ایران متضرر خواهد شد قطعا آنها نیز متضرر خواهند شد، شاید هم بیشتر، چون ایران این حق را پیدا می کند  طبق قوانین بین المللی واکنش نشان دهد و قطعا واکنش ایران دو برابر آنچه آنها سود کرده اند برایشان ضرر خواهد داشت.

حمله ایران به پایگاه های آمریکایی در عراق مخصوصا پایگاه عین الاسد هم نشان داد که ایران هیچ ابایی از حمله به دیگران ندارد.

به قول خیابانی ها "گنده لاتشان که آمریکا بود، ایرانی ها اینجوری باهاش برخورد کردند وای به حال نوچه ها".

به همین دلیل هم هست که سیاست مداران اسرائیل دوباره به سمت طرق قدیمی حمله به ایران یعنی استفاده از دیگران رفته اند.

آنها تلاش دارند کشورهای عربی خلیج فارس و یا آذربایجان را در دام خود بیاندازند و کاری کنند که حمله از طریق و یا حتی به نام آنها تمام شود.

آنها مثلا حاضر هستند هواپیماهای خود را به آذربایجان و یا امارات یا بحرین بفرستند و بعد پرچم این کشورها را روی آنها نصب کنند و حمله را از این کشورها انجام دهند.

آنوقت طبق قوانین بین المللی حق خواهد داشت فقط به آن کشور واکنش نشان دهد.

توجه داشته باشید همه کشورهایی که اسرائیل برای حمله به ایران روی آنها حساب باز کرده هم کشورهای وابسته به تک محصول نفت هستند و کافی است که ایران زیر بناهای آنها را نابود کند تا آنها به عصر ما قبل تمدن برگردند و خودشان هم به خوبی می دانند که ایران این کار را می کند.

درباره کشورهای عربی مخصوصا کشورهایی مانند امارات عربی متحده و عربستان سعودی و حتی بحرین به نظر می رسد حکام این کشورها هوشمند تر از آن باشند که بخواهند خود را درگیر چنین معرکه ای کنند و به خوبی می دانند چنین جریانی چه تاوانی خواهد داشت.

اما برخی دیگر ظاهرا هنوز متوجه نیستند و شاید هم توسط اسرائیلی ها مسخ شده اند و یا هنوز نعشه مستی شرابی هستند که اسرائیلی ها به آنها خورانده اند.

پیروزی در یک معرکه غیر متقارن مثلا در قره باغ را نمی توان با یک مواجهه با کشوری مانند ایران مقایسه کرد.

البته قطعا کم کم آنها نیز متوجه می شوند و احتمالا هم سر عقل بیایند و قهوه تلخی بخورند که مستی را از سرشان بپراند.

به عنوان مثال بگویم مثلا کافی است ایرانی ها زیربناهای نظامی و اقتصادی آذربایجان را نابود کنند و آنوقت ببینید همین ارمنی ها با آذربایجان چه کار می کنند، نیاز نیست نیروی زمینی ایران به هیچ جنگی ورود کند.

دفعه قبل ایرانی ها باکو را نجات دادند، اینبار شاید دیگر کسی نباشد نجاتشان دهد.

به هر صورت باید توجه داشت که علیرغم هیاهویی که اسرائیلی ها راه انداخته اند ایرانی ها سالها است بی سر و صدا خود را برای چنین مواجهه ای آماده می کنند وفقط منتظر بهانه می باشند و هرگونه حمله به ایران می تواند این بهانه را به ایران بدهد تا دشمن خود را نابود کند.

اگر هم چند دهه است آمریکایی ها و اروپایی ها فقط راه مذاکره را درباره برنامه هسته ای ایران پیشه خود کرده اند به این دلیل است که از سال ۲۰۰۳ میلادی آنها به خوبی می دانند که ایران به کلیه فناوری هایی که در باره برنامه هسته ای نیاز دارد دست یافته و حتی اگر با یک حمله نظامی کل تاسیسات هسته ای ایران را نابود کنند ایران طی مدت کوتاهی همه این تاسیسات را به صورت زیر زمینی راه اندازی می کند و شاید حتی در صورتی که با تهدیدی اساسی مواجه شود بمب هسته ای را تولید کند تا جلوی حمله های غیر متعارف به خود و یا جنگی که می تواند موجب نابودی و یا اشغال ایران شود را بگیرد.

در پایان باید به آنهایی که هر روز ایرانی ها را تهدید به حمله می کنند گفت: "از آن نترس که های و هوی دارد، بترس از آنکه سر به تو دارد".