پنجشیر ممکن است موجب جنگ بین المللی در افغانستان شود

از لحظه اول خروج عجیب غریب آمریکایی ها از افغانستان بنده باور داشتم که یک توطئه آمریکایی جدید برای منطقه و جهان در کار است، هر روز هم که می گذرد بیشتر مشخص می شود که ابعاد این توطئه چیست.

بله خروج آمریکایی ها از افغانستان بسیار ضروری بود و قطعا همه از خروج آمریکایی ها خوشحال می باشند ولی بحثی که مطرح است چرا اینجوری خارج شدند؟

آیا می توان باور کرد که آمریکایی ها آنقدر خار و ذلیل بودند که از ترس طالبان با این نابسامانی از افغانستان خارج شدند؟

یعنی مثلا نمی توانستند با مقداری ساماندهی بر برنامه ریزی بهتر از افغانستان خارج شوند؟

آیا واقعا طالبان آنقدر قدرت داشت که به این سرعت کل افغانستان را تصرف کند؟

آمریکا بیست سال پیش به بهانه نابودی تروریسم و با عنوان پاک کردن طالبان و القاعده از صحنه بین المللی وارد افغانستان شد امروز در شرایطی از افغانستان خارج می شود که طالبان به نوعی با مشروعیت بین المللی برگشته اند.

بیست سال پیش هیچ کشوری جز امارات و عربستان و پاکستان حاضر نبودند نه حکومت طالبان را به رسمیت بشناسند نه به تماس های نمایندگان طالبان جواب دهند اما امروزه از شرق تا غرب همه در حال برقراری نوعی ارتباط با طالبان هستند.

وقتی هم برخی افغان ها تلاش می کنند در دره پنجشیر بر علیه طالبان مقاومت کنند همه کنار می نشینند و به آنها کمک نمی کنند.

امروز کاملا روشن می شود که چرا فرماندهان ارتش افغانستان که توسط آمریکا آموزش دیده بودند حاضر نشدند با طالبان بجنگند، تصمیم سیاسی از بالاتر آمده بود که طالبان باید کل افغانستان را تصرف کنند و شما به هیچ وجه حق مقاومت ندارید، فقط سلاح های خود را تحویل طالبان بدهید و عقب نشینی کنید.

طالبان هم با همان سلاح ها نه فقط کل افغانستان را تصرف کرد بلکه به پنجشیر حمله کرد تا هرکه مخالف طالبان است قلع و قمع شود.

وقتی هواپیماهای ناشناس که برخی مدعی می باشند پاکستانی هستند مواضع مخالفان طالبان با بمباران می کردند، دیگر کشورها فقط نظاره گر بودند، چون همه سردرگم هستند که در این شرایط باید چه کار کنند.

حتی در همین ایران خودمان هم همه مردم و مسئولین مانده اند که چه کار کنند.

بدیهی است که چون ابعاد توطئه آمریکایی مشخص نیست هنوز در حال تحلیل اوضاع می باشند اما آنچه که برای ایران بسیار مهم است این می باشد که آیا واقعا این طالبان با آن طالبان بیست سال پیش فرق دارد یا نه؟

آیا هنوز دنبال آن تفکرهای خصمانه بر علیه ایران و شیعیان خواهند بود یا اینکه آن ایدئولوژی را کنار گذاشته اند و می خواهند صفحه جدیدی شروع کنند؟

درست است که حکومت طالبان برای ایران ایده آل نیست اما هر چه باشد به از حضور تهدید آمیز آمریکا در این کشور می باشد، حکومتی که نه دوست باشد نه دشمن،  "ولی".

حالا بحث "ولی" را می کنیم آیا واقعا این حکومت "نه دوست خواهد بود نه دشمن"؟

حضور گروه های تکفیری و تروریستی ضد ایران در افغانستان چه می شود؟

وضعیت اقلیت های قومی تاجیک و هزاره و ... چه می شود؟

آیا واقعا طالبان به دنبال آن خواهد بود که سرش در کار خودش باشد و افغانستان را سر و سامان بدهد یا اینکه ممکن است تحت تاثیر دخالت های بیگانه قرار بگیرد و روزی ورق برگردد و افغانستان به تهدید امنیتی برای ایران تبدیل شود؟

طی یک دهه اخیر ایران گروه فاطمیون را تشکیل داده که هم بسیار خوب آموزش دیده اند و هم اینکه تجربه خوبی در جنگ های چریکی در سوریه دارند.

اگر شیعیان در افغانستان مورد تهدید قرار گیرند بدیهی است که بسیاری از اعضای این گروه به سمت دفاع از هموطنان خود در افغانستان روی خواهند آورد و هر جور شده خود را به روستاها و شهرهای هزاره ها در افغانستان خواهند رساند تا از ناموس خود دفاع کنند.

آنوقت بدیهی است که ایران اگر هم بخواهد دیگر نمی تواند جلوی آنها را بگیرد.

تظاهراتی که امروز در حمایت از مقاومت بر علیه طالبان شد از یکسو و فضای سنگین مردمی حمایت از مقاومت بر علیه طالبان در رسانه های عمومی و اجتماعی ایران گواه از این دارد که مردم ایران هم کم و بیش حامی مقاومت مردم افغانستان بر علیه طالبان می باشند.

همین مساله درباره مناطق شمالی افغانستان نیز صدق می کند.

بدیهی است وقتی که موجودیت تاجیک ها یا ازبک ها مورد تهدید قرار بگیرد آنوقت حتی اگر دولت های تاجیکستان و یا ازبکستان بخواهند نخواهند توانست جلوی احساسات مردم خود را بگیرند و آنوقت اگر دولت ها از تاجیک ها و ازبک ها حمایت نکنند خود مردم ورود خواهند کرد.

مخصوصا اگر بنا باشد یک یا چند کشور خارجی در درگیری های داخلی افغانستان به نفع طالبان و بر علیه مخالفین طالبان ورود کنند و مخالفین طالبان  را بمباران کنند.

البته ماجرا فقط به این بخش ها محدود نمی شود.

بلکه در صورتی که طالبان درباره حضور گروه های تروریستی چچنی یا ایگورها و یا آزادی طلب کشمیری در افغانستان کاری نکند بدیهی است که چین – روسیه و هند هم شرایط آنجا را بر نخواهند تابید و هر کدام به سمت و سوی حمایت از یک طرف بر علیه دیگری خواهند رفت.

همه اینها یک طرف، اصرار بر حضور نظامی ترکیه به عنوان نماینده ناتو در افغانستان را نمی دانم کجای دل افغان ها باید گذاشت، معلوم نیست آمریکایی ها چه نقشی برای ترکیه در افغانستان تدارک دیده اند که از کانال های مختلف تلاش دارند پای نیروهای مسلح ترکیه را به افغانستان باز کنند، دقیقا همانگونه که پای آنها به لیبی باز شد و دیدیم که لیبی با چه شرایطی مواجه است.

امری که در نهایت می تواند منجر به آن شود که افغانستان همچون سوریه و لیبی و عراق و یمن و ... هرجا که آمریکایی ها قدم گذاشته اند، درگیر جنگ های واسطه ای بین المللی بی پایان گردد که کل منطقه را به آشوب می کشد.

قطعا هم دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی آمریکا تشخیص داده اند که افغانستان چه شرایطی دارد و به همین دلیل آمریکایی ها اینجوری از افغانستان خارج شدند.

امروزه منافع آمریکا اقتضا می کند تا امنیت همه کشورهای منطقه پیرامون افغانستان به هم بریزد و همه با هم وارد جنگ های مستقیم یا واسطه ای گردند.