اسپوتنیک - برخی باور دارند اینقدر مشکلات مملکت زیاد شده که یک سوپرمن نیاز است تا با کارهای خارق العاده خود بتواند به همه مشکلات رسیدگی کند.
از مشکلات داخلی و توقعات بسیار بالا گرفته تا مشکلات بین المللی که همه لا ینحل باقی مانده و منتظر دولت بعدی می باشند.
از مشکلات قطعی برق و آب و اعتراضات مردمی و اوضاع اقتصادی و ارز و ... گرفته که بخشی مربوط به شرایط طبیعی است و برخی دیگر مربوط به شرایط مدیریتی متراکم طی سالهای قبل.
هر دولتمردی به خوبی می داند که عموما پروژه های بزرگ زیر بنایی طول عمر مفید دارند و بهره مندی از این پروژه ها هم به زمان وابسته است.
یعنی مثلا ممکن است پروژه احداث یک سد در دوران یک رئیس جمهوری شروع شود اما در دوران رئیس جمهوری دیگری به اتمام برسد و شاید حتی در دوران رئیس جمهوری بعدی به بهره برداری عملی برسد.
اگر طی چند سال اخیر به بودجه های عمومی مملکت نگاهی بیاندازیم می بینیم که بودجه های عمرانی و زیر بنایی کمترین میزان بودجه را به خود اختصاص داده و عموما در حد صفر بوده و بیشتر بودجه کشور صرف هزینه های جاری مخصوصا هزینه های اداری و دولتی و حقوق کارمندان و... می گردد.
امری که به خودی خود کافی است تا هر اقتصاد دانی متوجه شود سالها است روی هیچ پروژه زیر بنایی و یا عمرانی سرمایه گذاری نشده و یکی از اصلی ترین مشکلات به وجود آمدن مشکلاتی مانند کمبود برق و آب هم به همین دلیل است.
به هر حال طبق بر آورد کارشناسان باید هر سال تولید چیزی حدود 4 هزار مگاوات برق به تولید برق کشور اضافه شود و چون چنین نشده کشور امروزه با کمبود برق مواجه می باشد.
حتی به نظر برخی کارشناسان در صورتی که مدیریت صحیحی وجود داشته باشد بحث تولید رمز ارز می تواند به جای اینکه تهدیدی برای کشور باشد فرصتی طلایی برای ایران باشد.
چرا که ایران جزو معدود کشورهای جهان است که هم انرژی مورد نیاز برای تولید برق از منابع زیر زمینی را در اختیار دارد و هم چرخه کامل فناوری ایجاد نیروگاه های برقی.
مضاف بر همه اینها ایران سرزمینی بزرگ که سرتاسر سال آفتابگیر است در اختیار دارد که با انتشار پنل های خورشیدی این امکان به ایران داده می شود تا بتواند از آن منبع هم مثلا برق تولید کند و آن برق را تبدیل به رمز ارز و بالطبع مثلا پول کند.
احداث نیروگاه های حرارتی این امکان را به ایران می دهد تا نفت خود را تبدیل به انرژی و سپس پول کند و به قول معروف نفت را با ارزش افزوده بسیار بالا بفروشد و نیاز نداشته باشد دنبال آمریکا باشد تا تحریم ها را بردارد و به صورت سنتی نفت بفروشد و هزینه کند.
البته چند روز پیش آقای جهانگیری اعلام کردند که بانک مرکزی را با بالاترین حجم ذخایر ارزی که در تاریخ ایران وجود داشته به دولت بعد تحویل خواهند داد.
تا چند ماه قبل که همه مسئولان ایرانی می گفتند خزانه خالی است، حالا این پولها کجا بوده و چرا هزینه پروژه های زیر بنایی نشده سوالی است که شاید پاسخ آن این باشد که معلوم نبود که آمریکا کی قرار است تحریم ها را بردارد و به همین دلیل تلاش شده پولها دور از چشم آمریکایی ها نگه داری شود و به جز برای هزینه های ضروری خرج نشود.
البته معمولا همه افراد حتی افراد بسیار ساده که از کسب و کار خیلی مطلع نیستند می دانند که نگه داشتن پول هنر نیست چون پول نقد خود به خود ارزش خود را از دست می دهد و به نفع دولت ها است که هر چه قدر پول دارند روی پروژه های زیر بنایی و عمرانی هزینه کنند چون این پروژه ها است که برای کشور عایدی خواهد داشت و هم موجب ایجاد اشتغال می گردد و هم موجب چرخش کسب و کار مرتبط با آن در جامعه.
به هر صورت به نظر می آید اگر این کلام صحت داشته باشد آقای رئیسی با یک خزانه پر پول دولت را تحویل بگیرد و زمینه سرمایه گذاری روی پروژه های جدید را داشته باشد.
البته طرحی که فکر می کنم آقای محسن رضایی در انتخابات به آن اشاره کرد مبنی بر اینکه بخشی از درآمد هر استان به آن استان اختصاص داده شود به نظر می آید مورد پسند آقای رئیسی نیز باشد و اگر این طرح پیاده شود می توان امیدوار بود که دست شهرستانها هم برای انجام پروژه های عمرانی و زیر بنایی باز شود.
مضاف بر همه اینها یک ویژگی اصلی که آقای رئیسی دارد این است که وی هیچ تحزب سیاسی و یا فکری به سمت و سوی دیدگاه اقتصادی خاص و یا حتی صبغه سیاسی افراد ندارد و به همین دلیل می باشد که ایشان بسیاری از افرادی که تا همین چند روز پیش بر علیه او فعالیت می کردند را دعوت کرده تا طرح ها و پیشنهاد های خود را برای حل مشکلات مملکت ارائه دهند، و بدیهی است در صورتی که ایشان متقاعد شود که طرح خاصی به نفع کشور است بدون توجه به اینکه این طرح توسط چه فردی ارائه شده، از آن حمایت خواهد کرد.
این ویژه گی را اگر کنار جایگاه شخصیتی آقای رئیسی قرار دهیم، یعنی احترام شخصیتی ای که همه جناح های سیاسی کشور برای او قایل می باشند، می توان تصور کرد که فرصت خوبی برای حل مشکلات مملکت در دولت بعدی وجود دارد.
اما اینکه تصور کنیم که قرار است معجزه شود و همه چیز گلستان شود به نظر بسیار بعید است.
البته بد نیست در پایان به این نکته اشاره کرد که متاسفانه برخی با اینکه شاید به ظاهر اعلام می کنند که خواهان موفقیت آقای رئیسی و حل مشکلات مملکت می باشند و حتی ممکن است همه چیز را فراهم و آماده و تمام شده مثل راحه الحلقوم ارائه دهند، ولی عملا آرزو دارند آقای رئیسی و تیم او موفق نشود؛ و با ایده آن نشان دادن شرایطی که آقای رئیسی قرار است دولت را تحویل بگیرد عملا تلاش دارند توقعات مردم را از او بالا ببرند.
