اسپوتنیک به نقل روزنامه کانادایی گلوب اند میل می نویسد: مولف مقاله مربوطه خواستار شناختن قربانیان و واگذاری حقوق واقعی به مردم بومی است.
بسیاری از کانادایی ها از شنیدن خبر غیرمترقبه در باره یافته حشتناک در محل یک مدرسه شبانه روزی سرخپوستان، مردم بومی سابق در کملوپس، بریتیش کلمبیا شوکه شده و به شدت ناراحت شدند. در آنجا هفته گذشته، بقایای بدون سند 215 کودک با استفاده از GPR – رادار زمین نفوذ کشف شد. این شواهد وحشتناک دیگری از گذشته استعمار کاناداست. روزان کازیمیر، رئیس جامعه بومی Kamloops، یافته ها و گورهای دسته جمعی را "یک خسارت غیرقابل تصور" خواند، اما تأکید کرد که جامعه از این موضوع اطلاع داشته است، اگرچه مرگ کودکان به صورت مستند ثبت نشده است.
"غیرقابل تصور، بدون سند" و در عین حال شناخته شده. این واقعیتی است که مردم بومی در سراسر کشور با آن روبرو هستند. سرخپوستان کانادا، اینوئیت (اسکیموهای کانادا) و دونژاده - همه این جوامع داستان های خاص خود را از نسلی به نسل منتقل می کنند. اینها داستانهایی در مورد ناپدید شدن مردم، خشونت، تجاوز جنسی، تصرف زمین و املاک، چگونگی غیرقانونی بودن فرهنگ و زبان است. برخی از داستان ها در خارج از جوامع بومی شناخته شده اند. بسیاری از آنها ناشناخته است. برخی چنان غمگین هستند که صحبت در مورد آنها دشوار است.
در سالهای اخیر، بر اثر کار کمیسیون حقیقت و آشتی، تحقیق ملی در مورد زنان و دختران بومی گمشده و مقتول و تحقیقات دیگر ، برخی از حقایق وخیم ثبت و مستند شده است. این واقعیت که اکنون چیزهای زیادی می دانیم بسیار مهم است. با این حال، وحشت و رنج بیشتر ناشناخته مانده است. ما باید درک کنیم که همه آنچه که نوشته شده است، همه آنچه که در مدرسه در مورد این میراث وحشتناک به کودکان آموزش داده می شود، فقط نوک کوه یخ است. در زیر تعداد بیشماری از اسرار وحشتناک تر وجود دارد. چیزی در تاریکی زمان ناپدید شده است، بسیار مانند تاریخ مدرسه شبانه روزی کملوپس، در حافظه مردم زندگی می کند.
اما جدا از مسئولیت مشترک ما در مورد نگهداری حافظه، مسئولیت دیگری نیز وجود دارد. این مسئولیت ما و دولت است که از وقوع تغییرات واقعی، نه سطحی اطمینان حاصل کنیم. باید به ریشه های اصلی بی عدالتی مردم بومی پرداخت. این کشور مثل سابق با مردم بومی به عنوان مردم درجه دو رفتار می کند. مردمان بومی با مظاهر نژادپرستی روبرو هستند. دولت این افراد را از فرصت های اجتماعی و اقتصادی محروم می کند. مردم بومی حذف سیستم های اداره و حکمرانی خود را تجربه کرده اند. بسیاری از جنبه های فرهنگ و زندگی اجتماعی آنها خارج از قانون بود. ساختار خانواده آنها مورد حمله قرار می گیرد.
فقر، شرایط بد مسکن، سطح پایین تحصیلات و رفاه اقتصادی و سطح بالای خودکشی چالش هایی است که باید بر آنها غلبه کنیم. کمیسیون سلطنتی مردمان بومی، کمیسیون حقیقت و آشتی و تحقیق ملی در مورد زنان و دختران بومی گمشده و مقتول، خواستار تغییر در قوانین و سیاست های دولت برای برآورده کردن الزامات اعلامیه سازمان ملل متحد در باره حقوق مردمان بومی هستند.
به این ترتیب، بومیان می توانند از طریق نهادهای حاکم مطابق با قوانین و سنت های خود، از جوامع و خانواده های خود مراقبت کنند.
در طول سوگ این فقدان غم انگیز، لازم است نام 215 کودک دفن شده در نزدیکی مدرسه شبانه روزی سابق را ذکر کنیم. به این ترتیب می توانیم آنها را به عزیزانمان برگردانیم. اما اجازه دهید اقدامی انجام دهیم. بیایید بحث در باره حقوق بومیان را در ارگانهای دولتی متوقف کنیم. زمان استفاده از این حقوق فرا رسیده است. این برخورد نشان می دهد که ما واقعاً از گذشته جدا شده ایم.
