واقعیت امر باید بگوییم که ظواهر و نشانه هایی در باره اینکه گفتگو ها ممکن است در این دوره به نتیجه برسد هنوز به نظر نمی آید اما صحبت های جناب دکتر روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران و جناب دکتر عراقچی نماینده ایران در مذاکرات این ذهنیت را ایجاد می کند که مساله ای پشت پرده است.
آنگونه که امروزه تقریبا همه مطلع می باشند چیزی حدود 1650 تحریم توسط ایالات متحده بر علیه ایران وضع شده که ظاهرا آمریکایی ها پذیرفته اند چیزی حدود 1000 تا 1200 تحریم از این تحریم ها را بردارند یا تعلیق کنند.
وقتی که فردی چنین ارقامی را می شنود تصور می کند خوب پس مشکل حل است.
نمی توان فعلا در این باره هم نظر داد چون نمی دانیم این 1000 تا 1200 تحریم چه تحریمهایی هستند که آمریکا حاضر است بردارد.
در برخی شرایط تحریم هایی وجود دارند که یکی از آنها به اندازه 1000 تحریم می باشد و اگر آن تحریم برداشته نشود یعنی برداشتن 1000 تحریم دیگر بی معنا می باشد.
به عنوان مثال بگویم.
برخی تحریم ها وجود دارد که روی فرد و یا شرکتی وضع شده که آن فرد کلا هیچ تعاملی با خارج ندارد یا آن شرکت کلا تعطیل شده.
مثلا اموال آقای ایکس (چون نمی خواهم درباره فرد خاصی صحبت کنم از نام آقای ایکس استفاده می کنم) که مثلا در سپاه پاسداران است در آمریکا تحریم شده.
خوب آقای ایکس اصلا نه به آمریکا رفته، نه می رود، نه اموالی دارد که برایش مهم باشد که تحریم باشد یا نه.
حالا آمریکایی ها بیایند وتحریم وی را بردارند، چه اهمیتی دارد.
در مقابل مثلا می بینیم یک تحریم دیگر وجود دارد که بانک همه تعاملات با بانک مرکزی ایران را منع می کند.
این یک تحریم است و آن یک ولی این کجا و آن کجا.
یک فرد غیر کارشناس هم به خوبی می داند ارزش برداشتن تحریم بانک مرکزی چه تقاوتی با ارزش برداشتن تحریم آقای ایکس دارد.
حال آمریکا می آید و در بوغ و کرنا می کند که یک هزار تحریم را برداشتم دیگر ایرانی ها چه می خواهند.
بله، ایرانیها می خواهند شما تحریم های اصلی را عملا بردارید و اینقدر زبان بازی نکنید.
در برخی موارد هم آمریکایی ها پیشنهاد دارند مثلا برخی تحریم ها را برای مدت کوتاهی تعلیق کنند، مانند مثلا تحریم های بانکی و یا نفتی یا بیمه یا تجارت یا ...
خوب قبلا نیز این روش را ایرانی ها تجربه کردند و دیدند که نه فقط نتیجه ای نمی دهد بلکه به ضرر ایران هم هست.
پس از اجرای عملی برجام توسط ایران آمریکایی ها تحریم های بانکی و تجاری برای ایران را به مدت سه الی شش ماه تعلیق کردند و خوب همه انتظار داشتند در نهایت این تحریمها لغو شود و برخی شروع به تجارت کردند و ایران حجم بالایی از نفت خود را صادر کرد.
هر تاجری می داند که اکثر تبادلات تجاری از طریق ال سی و یا گشایش اعتبار بانکی انجام می شود و وقتی شما مثلا نفت یا کالا صادر می کنید تا کالا به مقصد نرسیده بانک کشور مقصد اعتبار مالی گشایش شده برای شما را آزاد نمی کند.
پس از اینکه ایرانی ها ملیاردها دلار کالا صادر کردند به یکباره آمریکایی ها دوباره همه تحریم های بانکی خود را برگرداندند و ملیاردها دلار از اموال ایران در کشورهای دیگر قفل شد و تا به امروز هم ایران درگیر وصول آنها است.
یعنی آیا آمریکایی ها باور دارند ایرانی ها دوباره قرار است در این دام گیر کنند.
تصور نمی کنم.
با توجه به اینکه ما امروزه نزدیک انتخابات ریاست جمهوری در ایران هستیم دولت فعلی ایران تمایل دارد برجام در دوره آن مجددا زنده شود و شاید هم بتواند در انتخابات ریاست جمهوری از آن به نفع کاندیدا یا کاندیداهای مورد نظر خود استفاده کند.
اگر تا قبل از انتخابات نتیجه ای در وین حاصل شود ممکن است نتیجه برای انتخابات قابل استفاده باشد اما اگر تا آن زمان نتیجه ای حاصل نشد قطعا در دوران رئیس جمهوری بعدی تیم مذاکره کننده تغییر خواهد کرد و اولویت های دولت بعدی ایران تغییر خواهد کرد.
حد اقل اش این است که دولت بعدی خیلی عجله ای برای رسیدن به توافق نخواهد داشت و اصرار خواهد داشت یا کل تحریم ها به صورت عملی برداشته شود یا هیچ چیز.
آمریکایی ها هم کاملا به این جریان واقف هستند و تلاش دارند تا لحظه آخر صبر کنند ببینند که چه امتیازاتی را میتوانند از دولت آقای روحانی بگیرند ولی خوب می دانند اگر این دولت برود و دولت دیگری سر کار، مخصوصا دولتی اصولگرا، بیاید کار برایشان بسیار دشوار خواهد بود و به نفعشان است که هرچه سریعتر کاری کنند.
می توان گفت تنها دلیلی که برخی امروزه خوش بین هستند که شاید این دور از گفتگو ها نتیجه دهد همین جریان می باشد.
ولی تا چه حد آمریکایی ها عاقل باشند بحث دیگری می باشد.
