به گزارش اسپوتنیک به نقل از معاونت علمی و فناوری ایران، کاتالیست (کاتالیزور) به عنوان یکی از کالاهای دانش بنیان و فوق راهبردی در حوزه پتروشیمی، پالایش و فولاد به شمار می آید که طی دو دهه اخیر با برنامه ریزی انجام شده، این کالا در اولویت های حمایتی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و توانمندسازی بخش ایران ساخت قرار گرفت.
صنعت دانش بنیان کاتالیست ایران در هفته گذشته یکی از نقاط درخشان خود را شاهد بود و برای نخستین بار در کشور فعالیت یک مجتمع صنعت پتروشیمی با کاتالیست های تمام ایران ساخت افتتاح و راه اندازی شد.
این طرح از ظرفیت تولید روزانه ۳ هزار و ۲۵۰ تن اوره، برخوردار است و سالیانه مبلغ ۲۶۸ میلیون دلار ارزآوری برای کشور دارد. نقطه حائز اهمیت آن استفاده کامل از کاتالیست های ایران ساخت است که تا پیش از تنها در حد یک یا دو کاتالیست ایران ساخت در فرآیندهای پتروشیمی استفاده می شد اما در این طرح از ۸ کاتالیست ایرانی تولیدی یک شرکت دانش بنیان به حجم ۳۴۴ متر مکعب و به ارزش بیش از ۳ میلیون دلار استفاده شد.
با این توانمندی ایجاد شده توسط این شرکت دانش بنیان ایران به عنوان یکی از سه کشوری شناخته می شود که توانایی تولید تمامی کاتالیست های مورد نیاز در فرآیند تولید اوره و آمونیاک را دارد. کاتالیست های تامین شده از سوی این شرکت دانش بنیان شامل کاتالیست های هیدروژناسیون گوگرد، سولفورزدایی، ریفرمینگ اولیه با بخار آب، ریفرمینگ ثانویه، کاتالیست های شیفت دما بالا و دما پایین، کاتالیست متانیشن و کاتالیست حذف هیدروژن می شود.
از مهمترین مزایای بومی سازی کالای فوق راهبردی و دانش بنیان کاتالیست، علاوه بر اشتغال زایی و صرفه جویی ارزی، عدم وابستگی به کشورهای خارجی در شرایط تحریم ظالمانه و دسترسی به خدمات فنی و مهندسی است که تداوم تولید محصولات پتروشیمی و پالایش و فولاد کشور را تضمین می کند.
طبق گزارش های وزارت نفت، در بخش پتروشیمی و پالایشی از ۸۵ نوع کاتالیست به ارزش ۲۷۵ میلیون دلار در سال، تاکنون ۳۰ نوع کاتالیست داخلی سازی شده است و طبق پیش بینی ها تا پایان سال تا ۲۰۰ میلیون دلار صرفه جویی ارزی از محل بومی سازی این کالای حیاتی در کشور را شاهد می شویم.
همچنین در بخش دیگر یعنی صنعت فولاد نیز دانش بنیان ها خوش درخشیدند و نیاز تمام کاتالیست های مصرفی این صنعت نیز با همت آنها به طور کامل بومی سازی شد و از واردات کالا بی نیاز شدیم. به طوری که تا قبل از سال ۱۳۹۷ حجم واردات کاتالیست های فولادی بالغ بر ۱۸ میلیون دلار بوده است.
اما کاتالیست بعنوان قلب واحدهای صنعتی شناخته می شود که بدون حضور آن تولید محصولات صادراتی چون اوره، آمونیاک و متانول عملا امکانپذیر نبوده نیست و عدم تامین این کالا می تواند مشکلات عمده فنی، اقتصادی و حتی بحران سیاسی را برای کشورهایی مانند ایران که سرمایه های عظیم نفت و گاز را دارا هستند، ایجاد کند.
