آقای آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا در حالی اظهار می دارد که : "ما نمی دانیم ایران واقعا می خواهد به برجام برگردد یا نه"، که ایران هنوز در برجام است و آمریکا خارج از آن.
توجه داشته باشید حتی در حال حاضر هم ایران همه اقدامات خود را در چهارچوب برجام و طبق مفاد مواد 26 و 36 و 37 آن بر می دارد و قطعا اگر اینگونه نبود و حجت ایران محکم نبود دیگر کشورهای عضو برجام یعنی 1+4 اقداماتی تلافی جویانه بر علیه ایران انجام می دادند.
یعنی حتی کاهش اجرای تعهدات ایران در برجام که در واکنش به خروج آمریکا و خودداری دیگر اعضای برجام از انجام تعهدات خود می باشد به خودی خود حق ایران طبق برجام است.
پس بد نیست این نکته کاملا برای همه و مخصوصا جناب آقای بلینکن، که البته قطعا مستحضر می باشند، روشن شود که ایران هنوز در برجام است، «« این آمریکا است که معلوم نیست می خواهد به برجام برگردد یا نه »».
متاسفانه این لفاظی های وزیر امور خارجه ایالات متحده شک و شبهه ایجاد می کند که ایران و آمریکا در ضربه زدن به برجام در یک سطح می باشند.
خیر، اینگونه نیست.
ایالات متحده از برجام خارج شده و این ایالات متحده است که باید نشان دهد که آیا واقعا می خواهد به برجام برگردد یا نه ایران اصولا در برجام است و نیاز به بازگشت به برجام ندارد.
اگر واقعا آمریکایی ها می خواهند به برجام برگردند، مساله بسیار ساده است و نیاز به پیچیده تر کردن آن نیست، آنها باید ابتدا مصوبه شماره 2231 شورای امنیت را اجرا کنند تا حسن نیت خود را نشان دهند، یعنی همه تحریم هایی که به ناحق برعلیه ملت ایران وضع کرده اند بردارند، و بعد ایران و 1+4 بررسی کنند که با چه شرایطی و جریمه هایی به آمریکا اجازه برگشت به برجام را خواهند داد.
به هر حال باید توجه داشت که اگر اقدامات تنبیهی برای آمریکا در این راستا وجود نداشته باشد آمریکایی ها خود را محق می دانند که این بدعت را تثبیت کنند و هر وقت دلشان می خواهد از هر تعهد بین المللی خارج شوند و خود را حق به جانب نشان دهند و بعد بدون هیچ جریمه ای به آن برگردند.
همچنین هیچ کس نمی داند سه چهار سال دیگر آقای بایدن هنوز سرکار خواهد بود و یا رئیس جمهوری دیگری سر کار خواهد بود و رئیس جمهوری بعدی چه تصمیمی درباره برجام خواهد داشت.
امروزه گره اصلی اجرای برجام زیاده خواهی های آمریکا در برجام است.
شاید اگر فرد دیگری چنین حرفی را می زد برخی تصور می کردند خوب در جریان نیست و خیلی نمی توان روحی نادانی اش حساب باز کرد ولی آقای بلینکن جزو افرادی می باشد که کاملا در جریان کل گفتگو های هسته ای و پشت پرده های آن بوده و هست و وی به خوبی می داند در زمان گفتگوها همه مسایلی که امروزه توسط آمریکایی ها به بهانه های مختلف و با لفاظی و سوء استفاده از عبارت ها مطرح می شود قبلا مطرح شد و در آن زمان یعنی سال 2015 همه به این نتیجه رسیدند که زیاده خواهی های آمریکا و تلاش آن برای امتیاز گیری فراتر از بحث هسته ای همه را به بن بست خواهد کشاند.
در آن زمان هم همه مبنا را بر این اساس گذاشتند که برجام امضا و اجرا شود و اگر این اقدام موفق بود آنوقت به سمت بحث اختلافات دیگر بروند.
اما از همان اول آمریکایی ها ثابت کردند که طرف قابل اطمینانی نیستند و از اجرای تعهدات خود سر باز زدند.
امروز آقای بلینکن آمده و تلاش دارد آن امتیازاتی که در مذاکرات 2015 آمریکا نتوانست از ایران بگیرد را با بهره گیری از تحریم های ترامپ از ایران بگیرد.
طبق برجام قرار بود آمریکایی ها تحریم های وضع شده بر ایران به بهانه برنامه هسته ای را بردارند و به هیچ وجه به بهانه دیگری این تحریم ها را مجددا بر ایران وضع نکنند.
اما مشاهده کردیم که ترامپ همان تحریم ها را به بهانه های دیگر وضع کرد و امروزه تیم آقای بایدن اصرار دارند که این تحریم ها هیچ ربطی به برجام و برنامه هسته ای ندارد، در حالی که طبق برجام قرار بود این تحریم ها به هیچ بهانه دیگری بر نگردد، پس عملا به برجام ربط دارد.
نکته دیگر قابل تامل در این است که تیم آقای بایدن ظاهرا روی انتخابات ایران شرط بندی زیادی کرده و امیدوار است که با به اصطلاح نگه داشتن دولت آقای روحانی در گوشه رینگ شاید بتواند از دولت ایران در لحظه های آخر امتیازات بیشتری بگیرد.
برخی هم باور دارد آمریکایی ها منتظر هستند ببینند چه کسی در سکان اداره دولت بعدی ایران را دست خواهد گرفت و امیدوار هستند با دولت بعدی بتوانند کار کنند و تصور می کنند دولت فعلی ایران تا یکی دو ماه دیگر سر کار نیست پس چرا باید به همکاری با آن دل ببندیم.
شاید بتوان گفت تا حدی این تصور صحیح است که مثلا دولت ایران با آژانس بین المللی انرژی هسته ای توافقی انجام دهد تا مثلا بحث توقف کامل اجرای پروتوکل الحاقی را چند ماهی به عقب بیاندازد، اما تصور اینکه آنها می توانند امتیازی اساسی از ایران بگیرند تصور بی نهایت اشتباهی است و هر کس چنین مساله ای را در ذهن آنها جا انداخته شدیدا اشتباه می کند.
طرف آمریکا و 1+4 در مذاکرات هسته ای دولت ایران نیست که با تغییر آن مواضع کشور تغییر کند، بلکه نظام جمهوری اسلامی است که با تغییر دولت تغییر نمی کند.
یعنی چه در این دولت چه در آن دولت، در زمینه بحث مذاکرات هسته ای ایرانی ها تغییر نخواهند کرد و همان حرفی که آیت الله خامنه ای اول گفتگو های وین زد در پایان هم خواهند زد.
"اجرای برجام مشروط به رفع کامل و عملی تحریم ها از بالاسر ملت ایران است".
نقطه سر خط.
تعلل آمریکایی ها در اجرای تعهدات خود فقط می تواند یک نتیجه داشته باشد و آن فرصت سوزی می باشد.
امروزه فرصت تعامل و تقویت جناحی که طرفدار مذاکره و گفتگو و تعامل با غرب است وجود دارد شاید فردا دیگر وجود نداشته باشد.
