اسپوتنیک - سالها است که به دلیل شرایط سیاسی موجود فیما بین آمریکا و ترکیه و نیاز ایالات متحده به ترکیه در ناتو، آمریکا از برسمیت شناختن کشتار ارامنه توسط عثمانی ها خودداری می کرده اما چند روز پیش آقای بایدن این شرایط را به هم زد و از کشتار ارامنه به عنوان قتل عام نام برد.
البته ظاهرا قبل از سخنرانی‌اش آقای بایدن در تماسی تلفنی با آقای اردوغان وی را در جریان قصد خود قرار داده بود و ترک ها شکه نشده بودند به این دلیل هم واکنش آنها آنگونه که تصور می شد خیلی هم تند نبود، ولی به هر حال بر کسی پوشیده نیست که دولت ترکیه قطعا از این جریان بسیار ناراحت می باشد.
مدتی قبل هم آمریکا رسما به بزرگترین متحد خود در ناتو اعلام کرد که از برنامه دریافت هواپیماهای جنگنده F-35 خارج شده.
برخی از افرادی که امروزه در ساختار حکومتی آمریکا و کشورهای اروپایی حضور دارند باور دارند ترکیه از حضور خود در ناتو امتیازات زیادی دریافت کرده و بیش از اینکه ناتو از حضور ترکیه بهره ببرد این ترکیه است که از ناتو سوء استفاده کرده.
امروزه هم مشاهده می کنیم برخی کشورهای اروپای شرقی درب دروازه های ناتو و اتحادیه اروپا را می زنند تا آویزان آنها شوند و علاوه بر بهره برداری از امتیاز های اقتصادی از امتیاز عضویت در ناتو برای مقابله با روسیه بهره ببرند.
کشورهایی که هنوز بسیاری از شهروندانشان زبان روسی زبان اصلی آنها است و حتی خانه هایی که سرپناه آنها به حساب می آید توسط روسیه ساخته شده.
بدیهی است کشورهای اروپای غربی و آمریکا هم متوجه هستند که اینها تلاش دارند به قول معروف آویزان آنها شوند و به همان نسبت که قدر دان کمک های شوروی سابق بودند در آینده قدردان آنها خواهند بود.
زمانی که ترامپ بحث هزینه های سربار این کشورها بر ناتو را مطرح می کرد برخی از او انتقاد می کردند اما مشخص است این بحث در درون ساختار حاکمیتی آمریکا امروزه بسیار مطرح است.
آنها در حال سبک و سنگین کردن هستند که خوب فایده ائتلاف آنها با دیگر کشورها چه از نظر نظامی و چه از نظر سیاسی چیست.
پس از جنگ جهانی دوم کشورها به دو بلوک شرق و غرب تقسیم شدند و خوب آمریکا هزینه های بلوک غرب را گردن گرفت و شوروی هزینه های بلوک شرق را.
در حالی که کشورهای اروپای غربی پس از مدتی تلاش کردند روی پای خود بایستند برخی کشورهای اروپای شرقی به تن پروری عادت کردند و همه هزینه های خود را گردن شوروی سابق انداختند.
به هر صورت روس ها سر به زنگاه متوجه شدند که ادامه این روند می تواند چه هزینه های نابود کننده برایشان داشته باشد ولی ظاهرا آمریکایی ها دیر متوجه ماجرا شدند.
امروزه برخی به اصطلاح متحدین آمریکا هستند که سربار آمریکا می باشند و همه هزینه هایشان بر دوش آمریکا است اما به دنبال پیاده کردن سیاست های خود هستند.
مخصوصا در دوران حکومت آقای ترامپ این ماجرا شدت گرفت و مشاهده کردیم برخی که بقایشان گرو حمایت آمریکا است هم به این جریان پیوستند و حتی برای آمریکا شاخ و شانه هم کشیدند.
سیاست مداران کهنه کار آمریکایی هم همه این رفتار ها را شاهد بودند و منتظر وقت مناسب برای پاسخ دادن به آنها بودند که ظاهرا با رسیدن بایدن به کاخ سفید وقت آن رسیده.
این جریان با عربستان سعودی و اسرائیل شروع شد و امروزه نوبت برخورد با ترکیه رسیده اما به این معنا نیست که ترکیه در قعر جدول است.
ظاهرا بایدن با زدن بزرگتر ها شروع کردن تا کوچک ها حساب کار دستشان بیاید.
طی چند سال اخیر ترکیه بسیاری اقدامات چه در آسیای میانه و چه در شرق دریای مدیترانه و شرق اروپا و چه در خاورمیانه وشمال آفریقا انجام داده که با سیاست های کلی ایالات متحده همخوانی ندارد.
آمریکایی ها عموما تابع می خواهند نه شریک و اینکه ترکیه یا عربستان و یا اسرائیل فکر کنند روزی می توانند به حدی برسند که خودشان روی آمریکایی ها تاثیر گذار باشد از نظر سیاست مداران کهنه کار آمریکایی به هیچ وجه قابل قبول نیست.
