اسپوتنیک - ویتالی نائومکین رئیس موسسه شرق شناسی روسیه در مطلبی منتشر شده توسط تلویزیون العربیه امارات اعلام کرد: به احتمال قوی، سیاست خارجی ایالات متحده در دوره بایدن به اندازه ترامپ جنبه شخصی نخواهد داشت. این کار براساس ارزیابی تیمی از سیاستمداران و متخصصان بسیار حرفه ای انجام خواهد شد، به این معنی که اساسی تر و عملی تر خواهد شد. با این حال ، دادن انواع مختلف پیام های ایدئولوژیک و در جهت خواست رعایت حقوق بشر اجتناب ناپذیر است و سیاست در خاورمیانه نیز از این قاعده مستثنی نخواهد بود.
وی افزود: البته مسکو از آمریکایی ها انتقاد می کند. همانطور که سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه یک بار گفت ، آنها در خاورمیانه مانند یک فیل در یک چینی فروشی رفتار می کنند. با این وجود، همانطور که فیودور لوکیانف استاد دانشکده عالی اقتصاد، خاطرنشان کرد ، می توان از ترامپ بعنوان "صلح جوترین رئیس جمهور آمریکا در دهه های گذشته، شاید از زمان رونالد ریگان" نام برد.
این ارزیابی چقدر دقیق است؟ ترامپ واقعاً حتی یک جنگ را نیز به راه نیانداخت و ترجیح داد از اهرم های مالی و اقتصادی در مقابل مخالفان ، دشمنان و رقبا و حتی متحدین استفاده کند. تحریم ها در زرادخانه وی مهم بود. علاوه بر این ، او گاه بگاه در مورد کاهش حضور نظامی یا حتی عقب نشینی نیروهای آمریکایی از تعدادی از کشورهای خاورمیانه قول می داد، اگرچه آنها همیشه در عمل انجام نمی شدند. به عبارت دیگر ، رئیس جمهور سابق ایالات متحده تمایل به مداخله نداشت، چه رسد به مداخلات بی نظیر دوران جورج دابلیو بوش.
امروز در محافل کارشناسان علمی روسیه (و در بخشی از جامعه بین الملل) این عقیده وجود دارد که موضوعات سیاست داخلی در میان اولویت های رئیس جمهور جدید ایالات متحده جای اول را خواهد گرفت. و بدون تردید ، بایدن مهار چین و روسیه و بازسازی وحدت فرا آتلانتیکی - مهمترین راستاهای سیاست خارجی خود می داند.
و در مورد منطقه خاورمیانه می شود گفت، واشنگتن احتمالاً روی سه کشور غیرعربی تمرکز خواهد کرد. ما در مورد ایران ، ترکیه و اسرائیل صحبت می کنیم. ایالات متحده ایران را همچنان به عنوان یک دشمن و تهدید تلقی خواهد کرد ، آمریکا معتقد است که ایرانی ها باید مهار شوند ، اما نه به سختی ترامپ. موقعیت فعلی طرفین نشان می دهد که بازگشت اتوماتیک به وضعیت قبل از خروج آمریکا از معامله هسته ای - برجام صورت نخواهد پذیرفت، اما احتمال تجدید نظر در تصمیم ترامپ برای خروج از این توافق کاملاً واقعی به نظر می رسد.
توافق با ترکیه ضروری است. این یک کشور دوست است ، اما یک همپیمان مشکل ساز هم می باشد که به تعدادی از متحدین واشنگتن در خاورمیانه تهدید می کند. اسرائیل یک دوست نزدیک و متحد استراتژیک آمریکا است. اما به راحتی می توان انتظار داشت که دولت جدید اصل حمایت بی قید و شرط از تل آویو را کنار بگذارد و به خود اجازه انتقاد از یک متحد ، به ویژه نتانیاهو را بدهد. پایبندی حزب دموکرات و آمریکایی های طرفدار بایدن به حقوق بشر و لزوم ارتقاء دموکراسی ممکن است رئیس جمهور جدید ایالات متحده را مجبور کند که سخنان جدی را به اسرائیل بگوید.
در هر صورت ، ایران ، ترکیه و اسرائیل بیشترین سهم توجه دولت آمریکا را به خود اختصاص خواهند داد. بعداً اولویت با کشورهای حوزه خلیج فارس ، مصر و عراق خواهد بود. بیایید سوریه را کنار بگذاریم: با توجه به اجماع واقعی بین دموکرات ها و محافظه کاران در این مورد ، هیچ تغییر عمده ای در سیاست ایالات متحده در این راستا انتظار نمی رود.
مسئله فلسطین چطور؟ هنوز معلوم نیست. مسکو همیشه از اتحادیه کشورهای عربی خواسته است که به گروه چهار جانبه بپیوندد ، توجه به این نکته مهم است که پس از دیدار با عبدالله بن زاید آل نهیان ، وزیر امور خارجه امارات متحده عربی ، سرگئی لاوروف ، وزیر امور خارجه روسیه در مورد نقش گروه چهارجانبه میانجیگری عرب متشکل از مصر ، عربستان سعودی ، اردن و امارات مثبت صحبت کرد. به گفته لاوروف ، گروه های چهار جانبه میانجی های جدید و "قدیمی" می توانند در تلاش هایی که با هدف از سرگیری مذاکرات مستقیم فلسطین و اسرائیل انجام می شود ، شرکت کنند. ضروری است که روسیه و ایالات متحده همکاری نزدیک را در این زمینه از سر بگیرند. آیا رئیس جمهور جدید آمریکا با توجه به اینکه مسکو را دشمن اصلی خود می نامد برای این کار آماده است؟ به احتمال زیاد مذاکرات جدید مانند مذاکرات قبلی بی نتیجه خواهد بود و فقط به اشغال بیشتر اسرائیل و الحاق خزنده کمک خواهد کرد.
نائومکین ادامه داد: با توجه به روند صلح باید گفت که مسکو از حقوق و موازین بین الملل و قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد پیروی می کند. روسیه در سعی و کوشش می کند تا فلسطینی ها متحد شوند. تعداد فزاینده ای از سیاستمداران و کارشناسان در سراسر جهان بر این باورند که طرح ترامپ امیدها به حل این منازعه بر پایه فرمول دو کشور را از بین برده است و در شرایط فعلی ایجاد یک کشور مستقل فلسطین در مرزهای 4 ژوئن 1967 با پایتخت در بیت المقدس شرقی میسر نیست.
در این رابطه ، من می خواهم به بیانیه مشترک 15 دسامبر سال 2020 امضا شده توسط گروه رفع بحران بین المللی و پروژه "ایالات متحده آمریکا و خاورمیانه" اشاره کنم که در آن از رهبری آمریکا خواسته شده است تا طرح ترامپ (ژانویه 2020) را کنار بگذارد ، الحاق سرزمین های اشغالی را برسمیت نشناسد ، از جمله اشغال بیت المقدس شرقی ، همکاری با سازمان آزادیبخش فلسطین را ازسر بگیرد و کنسولگری ایالات متحده در بیت المقدس شرقی را بازگشایی کند. علاوه بر این، آنها لازم می دانند که مساعی جهت قطع محاصره غزه ، پرهیز از مذاکره با اسرائیل در مورد گسترش منطقه آبادی ها و انجام اصلاحات در فلسطین تشدید شود.
وی در پایان گفت: در حال حاضر مدل یک دولت موضوع بحث است ، اگرچه روشن است که هیچ مذاکره کننده ای نمی تواند اسرائیل را مجبور به پذیرش این ایده کند. چه کاری می توان انجام داد؟ تعدادی از کارشناسان عرب خواهان این هستند که به جای بحث ها بر سر ایجاد دو کشور یا یک کشور واحد ، فلسطینی ها و حامیانشان در جهان عرب و فراتر از آن متحد شده و برای دستیابی به حقوق برابر از جمله حق تعیین سرنوشت و برقراری دموکراسی مبارزه کنند. و در این صورت آنها شانس بیشتری برای دریافت پشتیبانی از آن سوی اقیانوس دارند. اسرائیل و جامعه جهانی باید به حقوق ملی 7.4 میلیون فلسطینی احترام بگذارند تا اختلاف به نفع یهودیان و اعراب ساکن فلسطین حل شود.
