اما آقای دونالد ترامپ رئیس جمهوری سابق آمریکا ترجیح داد به عنوان رئیس جمهوری کاخ سفید را ترک کند نه رئیس جمهوری سابق، و حاضر نشد کاخ را به رئیس جمهوری جدید ایالات متحده یعنی جو بایدن رسما تحویل دهد.
وقتی درباره کاخ سفید صحبت می کنیم از نظر ظاهری محل استقرار رییس جمهوری ایالات متحده است؛ اما واقعیت منظور محل تصمیم گیری سیستم حاکمه بر ایالات متحده است، و اتفاقی که برای ترامپ رخ داد نشان داد که رئیس جمهوری که خارج چهارچوب بازی بخواهد رفتار کند به چه شکلی از طرف ساختار حاکمه بر کاخ سفید طرد خواهد شد.
این اقدام ترامپ بسیار معنی دار بود چون به این معنا بود که وی هنوز رئیس جمهوری جدید را قبول ندارد و حاضر نیست به عنوان رئیس جمهوری که دوره اش به پایان رسیده کاخ سفید را ترک کند ولی کاخ سفید و سیستم سنتی واشنگتن هستند که او را طرد کرده اند.
این ماجرا که در تاریخ ایالات متحده بی سابقه است خود به وضوح نشان می دهد ساختار سیاسی ایالات متحده با چه شرایط دوگانگی مواجه است وبالطبع فعلا بیش از نیمی از مردم آمریکا به رهبری فردی پوپولیست به نام ترامپ نسبت به حقانیت پرزیدنت جوزف بایدن شک و تردید دارند.
ترامپ هم هیچ وقت تصور نمی کرد با این فضاحت کاخ سفید را ترک کند وشاید هم به خوبی می دانست چه تصمیماتی بودند که موجبات این شرایط فضاحت بار را برای او ایجاد کردند و در سخنرانی خود آنها را بر شمرد، از جمله تصمیم وی برای ترور شهید سلیمانی ویا حمایت بی چون و چرای او از اشخاصی مانند نتانیاهو و محمد بن سلمان.
به هر صورت دیگر ترامپ رئیس جمهور نیست و حالا جو بایدن پرزیدنت آمریکا شده اما بایدن فعلا راه بسیار دشواری در پیش دارد تا هم خرابکاری های ترامپ را جمع کند و هم اینکه بخواهد رئیس جمهوری کل ایالات متحده باشد.
همه می دانند آنهایی که به ترامپ رای دادند با عشق و علاقه به او رای دادند اما بسیاری از آنهایی که به بایدن رای دادند از روی نفرت از ترامپ به او رای دادند ونه از روی علاقه به بایدن.
پس برای آنهایی که به بایدن رای دادند مهم این بود که ترامپ برود اما اینکه در آینده حامی بایدن باشند بحث دیگری می باشد.
از سوی دیگر ماجرای حمله به کنگره ایالات متحده نشان داد که شرایط حامیان ترامپ به چه صورت است و تا چه حدی آنها حاضر هستند پیش بروند و چه قدر آنها نسبت به ساختار حاکمه آمریکا انزجار دارند.
با این شرایط ساختار حاکمه آمریکا مجبور می باشد به هر وسیله ای شده تلاش کند ترامپ و خط و مشی وی را مهار کند در حالی که این ساختار حاکمه از حمایت قاطع مردم آمریکا برخوردار نمی باشد.
شاید بتوان گفت پس از ماجرای ترور شهید سلیمانی دومین و بزرگترین اشتباه ترامپ رویارویی با رسانه های آمریکا بود.
علیرغم اینکه ترامپ قبل از ریاست جمهوری با رفتار بسیار قلدر معابانه به شهرت رسیده بود اما مشاورین او نتوانستند به او بفهمانند که در ردای رئیس جمهوری باید با رسانه ها کنار بیاید و نباید با آنها رو در رو شود.
همین ماجرا جریانی را علیه ترامپ راه انداخت که اکثر رسانه ها با او دشمن شدند و سر به زنگاه همه پشت ترامپ را خالی کردند وحتی زمانی که ترامپ تصور می کرد با استفاده از رسانه های اجتماعی می تواند با این رسانه ها مقابله کند لابی های قدرت و کمپانی های ثروت در مقابلش ایستادند و مثل آب خوردن وی را از همه رسانه های اجتماعی طرد کردند، اتفاقی که شاید هیچ کس تصورش را هم نمی کرد رخ دهد.
مگر می شود رئیس جمهوری ایالات متحده که هنوز در قدرت است را از همه رسانه های اجتماعی بیرون کرد.
بله ظاهرا می شود.
رسما به او فهماندند که به قول معروف پایش را از گلیمش درازتر کرده و حتی اگر رئیس جمهوری بزرگترین ابرقدرت جهان هم باشد شب می خوابد صبح می بیند لابی های قدرت وی را مثل دستمال کاغذی کنار انداخته اند.
شاید امروزه دیگر برای هیچ کس در جهان آینده ترامپ اهمیتی نداشته باشد و هیچ کس دیگر حاضر نباشد جواب سلام ترامپ و یا خاندان ترامپ را بدهد و از این پس در مجامع اجتماعی آمریکا و ایالات متحده ترامپ و خانواده اش به خاندانی تبدیل شوند که مریضی بسیار واگیرداری را گرفته اند و همه از آنها دوری می کنند، حتی آنهایی که تا همین چند صباح پیش چاپلوسی آنها را می کردند.
اما به هر حال نباید فراموش کرد که هنوز ترامپ به پشتوانه 75 میلیون رای خود شانس بازگشت را دارد و اگر بایدن نتواند طی چهارسال آتی کاری کند که مردم ترامپ را فراموش کنند شاید ترامپ ویا خاندان ترامپ دوباره برای مقابله با او قد علم کنند.
وظاهرا ترامپ و طرفدارانش از همین لحظه کمر به تخریب بایدن و سنگ اندازی در مقابل او بسته اند.
