اصلی ترین دلیل اینکه ایالات متحده برجام را به هم زد این بود که آمریکایی ها توقع داشتند پس از چهل سال تحریم ایران سهم بزرگ کیک را از تعاملات تجاری با ایران به دست بیاورند در حالی که به دلیل دهه ها خصومت فضای سیاسی اجتماعی ایران برای پذیرش همکاری های تجاری با آنها محیا نبود.
از همان زمان اوباما که توافق هسته ای را امضا کرد تا دوران ترامپ همه مشکل فقط همین بود، چرا شرکت های آمریکایی در اولویت نیستند؟
مشاهده می کنیم همین ماجرا در رابطه با مسایل دیگر بین المللی نیز وجود دارد.
چون ایالات متحده نمی تواند با روسیه در زمینه فروش تسلیحات رقابت کند و بسیاری از کشورها تسلیحات روسی را به تسلیحات آمریکایی ترجیح می دهند، تلاش می کنند با اعمال تحریم بر کشورهایی که تسلیحات روسی می خرند و یا حتی تحریم روسیه فشار بیاورند اجازه ندهند تعاملات محقق گردد.
چون آمریکا نمی تواند با چین در عرصه تجاری رقابت کند شروع می کند بر علیه چین تحریم وضع کردن.
چون آمریکا می بیند که معاهده محیط زیست پاریس کارخانه هایش را محدود می کند و آنوقت نمی تواند با کارخانه های اروپایی رقابت کند از این معاهده خارج می شود.
چون آمریکایی ها نمی توانند با نیروی کار ارزان مکسیک رقابت کنند اقدام به دیوار کشی و لغو توافق نفتا می کنند.
حتی یکی از نزدیک ترین متحدین خود یعنی کانادا را نیز در شرایط فشار قرار می دهند تا مبادا کارخانه ها و شرکت های آمریکایی به کانادا کوچ کنند و آمریکا ضرر کند.
آمریکا حتی قضات دادگاه بین المللی را تحت تحریم قرار می دهد چون می خواهند در باره جرایم سربازان آمریکایی در کشورهای مختلف تحقیق کنند.
رهبران کشورها هم تا زمانی که سودی برای آمریکا دارند مورد حمایت آن هستند وهمین که دیگر سودی برای آمریکا نداشته باشند از خاک کوچه پایمالتر می شوند.
همین ماجرا در همه مسایل مرتبط با تحرم های آمریکا و اعمال فشار بر دیگر کشورها وجود دارد.
اما می دانید طنز ماجرا کجاست؟
برخی هنوز باور دارند که با آمریکا می توان تعامل کرد.
برخی فکر می کنند که اگر آمریکایی ها با دیگران کاری کردند به این دلیل است که آنها با آمریکا دشمن هستند در حالی که چون آنها با آمریکا دوست هستند هیچوقت گزند آمریکایی ها به آنها نمی رسد.
در حالی که همه کشورها از دست رفتارهای آمریکایی ها عاصی هستند اما هنوز بسیاری کشورها هستند که حاضر نیستند به اتحاد و یا ائتلاف مقابله با رفتارهای قلدر معابانه آمریکا بپیوندند.
در پایان فقط به یک نکته اشاره کنم و آن اینکه منظور از آمریکایی ها ایجا مردم آمریکا نیست بلکه برخی سیاستمداران و لابی های حاکم بر این کشور است که امروزه مردم آمریکا را اسیر اطماع خود کرده اند.
همان هایی که مردم را وادار می کنند تا سنت آخر مالیات خود را بپردازند اما خودشان بلد هستند چگونه از مالیات دادن فرار کنند و به قول یکی از روزنامه هایشان فقط هفتصد و پنجاه دلار بابت درآمد های ملیاردی شان مالیات بدهند.
