اسپوتنیک - ضعف سیاست خارجی ایالات متحده کار را برای رییس جمهوری آمریکا به جایی رسانده که از اینکه بتواند کشور کوچک کوزوو را قانع کند سفارت اش را از تل آویو به بیت المقدس منتقل کند احساس افتخار کند.
تازه رییس جمهوری کوزوو می آید و برای او شرط گذاری می کند که اگر شرایط مورد نظر کوزوو محقق گردد تا یک سال دیگر شاید دست به این کار بزنند.
قبل از آن هم از وزیر امور خارجه آمریکا گرفته تا داماد آقای ترامپ، ببخشید مشاور ارشد اش، و چندین مقام ارشد آمریکایی بار سفر بسته و به کشورهای عربی سفر کردند تا بلکه بتوانند آنها را قانع کنند روابط خود با اسراییل را برقرار کنند و به جز امارات عربی متحده هیچ یک از دیگر کشورهای عربی حاضر نشوند با آنها همراهی کنند.
شاید اگر قبل از سفر آقای پمپئو آمریکایی ها سر و صدای تبلیغاتی راه نمی انداختند که قرار است پنج کشور عربی دیگر حد اقل به امارات بپیوندند باز خیلی حس بد به آنها دست نمی داد.
توجه داشته باشید شرایط سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا به کجا رسیده که در شورای امنیت فقط یک نیمچه جزیره با آن همراه می شود، در طرح برقراری روابط با اسراییل فقط امارات عربی متحده که آن هم کوچکتر از نظر جمعیت از همان نیمچه جزیره و با تعداد یک دهم جمعیت آن هست با آمریکا همراه می شود و با بحث انتقال سفارت از تل آویو به بیت المقدس کوزوو که به اندازه یک دهم امارات عربی متحده مساحت دارد، آن هم با شرط و شروط با آمریکا همراه شده.
آمریکایی ها برای اینکه اماراتی ها را راضی کنند به آنها وعده داده اند تسلیحات پیشرفته از جمله هواپیماهای اف 35 در اختیارشان قرار دهند و بعد اسراییلی ها بلا فاصله اعتراض کردند که عرب ها حق ندارند حتی یک پیچ از این هواپیما را در اختیار داشته باشند و در نهایت ظاهرا آمریکایی ها اسراییلی ها را راضی کرده اند که چیزی شبیه ماکت هواپیمای اف 35 که البته بتواند پرواز کند در اختیار امارات قرار خواهند داد تا سر و صدا بخوابد و آنها راضی شوند در این طرح با آمریکا همکاری کنند، چون آقای ترامپ به یک پیروزی سیاسی بین المللی نیاز دارد.
واقعا برای کشوری که خود را ابرقدرت جهانی می داند بسیار افت دارد که کار آقای ترامپ به جایی رسیده که محتاج این کشورهای بسیار کوچک است تا برایش برد سیاسی در سطح بین المللی ایجاد کنند یا اینکه وی جایگاه خود به عنوان رییس جمهوری آمریکا، ابرقدرت اول جهان، را فراموش کرده و متوجه نیست که وی باید کارهایی انجام دهد که در سطح واندازه کشور آمریکا است و نه اینکه مانند دلال اسراییلی ها همه هم و غم چند روز قبل انتخابات خود را برای محقق کردن خواسته های اسراییل خلاصه کند.
طی سالیان متمادی آمریکایی ها و اسراییلی ها تلاش کردند کشورهای کوچک یا به قول خودشان شبه کشورهای ذره بینی را تحت سلطه خود داشته باشند تا در مجامع بین المللی از رای آنها بهره ببرند، به هر حال وقتی که بحث رای گیری در مجامع بین المللی است فرقی نمی کند که کشوری ذره بینی باشد یا کشوری بزرگ، رای رای است.
همچنین روسای آمریکایی همیشه تلاش داشتند رضایت یهودیان متنفذ در آمریکا را به دست بیاورند چون آنها به خوبی می دانند کارتل های ثروت و لابی های قدرت و رسانه و همچنین افسار الکترال های انتخاباتی در دست آنها است.
با اینکه تقریبا همه می دانند اما باز هم بد نیست اشاره کرد علیرغم اینکه در آمریکا مردم برای انتخاب رییس جمهوری رای می دهند اما کسب اکثریت رای مردم برای رییس جمهوری شدن شرط انتخاب شخصی به جایگاه ریاست جمهوری مطرح نیست، الکترال ها که نمایندگان انتخاباتی هر ایالت هستند باید رای خود را به فردی بدهند تا رییس جمهوری شود و در انتخابات اخیر مثلا خانم کلینتون بیش از 4.5 ملیون رای از آقای ترامپ بیشتر داشت اما نفوذ وتاثیر لابی های قدرت و ثروت بر الکترال ها منجر به آن شد که آنها رای خود را به ترامپ بدهند و ترامپ رییس جمهوری شود.
البته برخی باور دارند همه این کارها توسط آقای جراد کوشنر داماد آقای ترامپ که یهودی اسراییلی تبار هم هست انجام شده و به همین دلیل است که آقای کوشنر هم تاثیر بسیار زیادی در کاخ سفید دارد و هم حاکم واقعی پشت پرده است و آقای ترامپ مجبور است از دستورات کوشنر وبالطبع اسراییلی ها اطاعت کند.
یعنی موسسان ایالات متحده به نوعی کاری کرده اند که اختیار انتخاب رییس جمهوری در این کشور همیشه در اختیار لابی های قدرت باشد و نه مردم و مشارکت مردم در انتخابات فقط برای راه اندازی شو انتخاباتی است.
البته همیشه روسای جمهوری سابق آمریکا تلاش می کردند بحث اینکه عروسک های خیمه شب بازی لابی های قدرت هستند را مخفی نگه دارند و وانمود کنند که خود سیاست خاص خود را دارند ولی امروزه شرایط آمریکا به جایی رسیده که رییس جمهوری آن دیگر حاشا نمی کند و علنا به التماس لابی های قدرت افتاده تا بلکه او را برای یک دوره دیگر در راس قدرت نگه دارند.
