گزارش و تحلیل

یک کمربند یک راه؛ ایران کجای آن است؟

© Depositphotos.com / JaneUKیک کمربند یک راه؛ ایران کجای آن است؟
یک کمربند یک راه؛ ایران کجای آن است؟
 - اسپوتنیک ایران
اشتراک
توافق پکن و تهران به مرحله امضا رسیده است. در چارچوب روابط چین - آمریکا و ایالات متحده - ایران، روشن می شود که این توافق از اهمیت "بسیار خاصی" برخوردار است.

اسپوتنیک، روزنامه "ملیت" ترکیه می نویسد: در سیاست داخلی و خارجی مواردی وجود دارد که برای ترکیه جالب است. لیست مسائل حساس برای ترکیه طولانی و شامل مشکلات اقتصادی، اجتماعی و روانی ناشی از اپیدمی کروناویروس، بخش شرقی مدیترانه، لیبی، سوریه و عراق است. تبدیل ایا صوفیه از یک موزه به مسجد که باعث جنجال های ملی و بین المللی شده، یکی از آنها است.

در این میان اتفاقات جالب دیگری نیز رخ داده که بدون توجه خاص باقی مانده است. چند روز پیش روزنامه نیویورک تایمز چاپ آمریکا یکی از این رویدادها را گزارش داده است: چین طی 25 سال آینده 400 میلیارد دلار را در ایران سرمایه گذاری خواهد کرد. در نتیجه مذاکرات نسبتاً طولانی، طرفین تدوین توافق نامه را به پایان رسانده و به مرحله امضای آن رسیدند. این توافق نامه رشته هایی مانند بازرگانی، اقتصاد ، سیاست ، فرهنگ و امنیت را در بر می گیرد: از ساخت راه آهن سریع السیر تا بزرگراه ها، از ایجاد مناطق آزاد تجاری تا بنادر و از ارتباطات تا فضای مجازی، از ایجاد زیرساخت های جی-5 گرفته تا توسعه سامانه موقعیت یاب ماهواره ای چین "بایدو" را شامل است.

 می توان گفت که بسیاری از کشورها چنین موافقتنامه هایی را منعقد می کنند و این یکی از آنهاست. اما اگر این توافق را در چارچوب روابط چین - ایالات متحده و ایران - ایالات متحده در نظر بگیریم، مشخص می شود که چه چیزی آن را "کاملاً خاص و ویژه" می کند. در این رابطه، انتخاب زمان نیز بسیار مهم است. چین هنگامی وارد مذاکره می شود که ایران بخاطر تحریم های اقتصادی   آمریکا و انزوای بین فرسوده شده است. این یک لحظه بحرانی برای ایران است. از طرف دیگر، ایران به دلیل موقعیت ژئوپلیتیکی خود، به بخش مهمی از پروژه جاه طلبانه چینی "یک کمربند - یک راه" تبدیل می شود. این امر چین را به همکاری طولانی مدت با ایران در همه زمینه ها و همچنین به تلاش برای حفظ "ایران پایدار" وادار می کند.

ترکش های اولیه تفاهم نامه ایران و چین به هند خورد - اسپوتنیک ایران
گزارش و تحلیل
ترکش های اولیه تفاهم نامه ایران و چین به هند خورد

علاوه بر این، چین 75 درصد از نیازهای نفت و گاز طبیعی خود را از طریق واردات تأمین می کند. این توافق نامه با وجود مشکلات ناشی از حوادث    سیاسی، اقتصادی و به دلایل غیرقابل پیش بینی مانند کرونا ویروس، به پکن  اطمینان می دهد که تأمین تضمین شده هیدروکربن ها و رشد پایدار را حفظ کند. از این گذشته، عقد چنین توافق نامه ای در دوره سقوط قیمت نفت و افزایش رقابت به خاطر تقاضا، مزیت بزرگی به چین می بخشد.

از دیدگاه استراتژیک، امضای توافقنامه با ایران از طرف چین به این معنی است که سیاست آمریکا در مورد ایران دستخوش ضربات شدیدی شده و به دنبال آن موقعیت در منطقه دگرگون می شود. موفقیتی که چین در نتیجه این رویداد بدست آورد و به ایران آرامش بخشیده شود، ممکن است منجر به یک چالش جدی برای    آمریکا نه تنها در خاورمیانه، بلکه در سراسر جهان شود.

کافی است به آنچه که توافق نامه همکاری دفاعی و نظامی که چین با تهران در سال 2016 امضا کرده، به ایران چه داد، توجه شود. بخشی از این توافق فقط برخی از سلاح های سبک نبود، بلکه سیستم های موشکی بالستیک تاکتیکی ضد کشتی، موشک های کوتاه برد و فناوری های پهپادها بود. معنای افزایش این پتانسیل را می شد در لبنان، در جریان جنگ داخلی و در سوریه و یمن و حملات به عربستان سعودی مشاهده کرد.

در تلاش برای پیش بینی پیامدهای گسترش و تعمیق روابط چین و ایران، همچنین باید نتایج انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2020 را در نظر گرفت. در حالی که بحث می شود که انتخاب مجدد ترامپ چقدر دشوار است، تغییرات در آمریکا به معنای خطرات و فرصتهای جدید نه تنها برای ایران بلکه برای همه کشورهای منطقه است. بنابراین، فراتر رفتن از بحث های کوتاه مدت فعلی و نگاه آرام به اطراف، گاهی اوقات مفید و حتی جالب است.

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала