به گزارش اسپوتنیک به نقل از ایسنا، زباله‌های الکترونیکی که به عنوان پسماندهای الکترونیکی هم شناخته می شوند، شامل تلفن‌های دور ریخته شده، چاپگرها، تلویزیون‌ها، مسواک‌های برقی و بسیاری از کالاهای الکترونیکی دیگر می‌شوند.
سازمان ملل گزارش داد که میزان زباله‌های الکترونیکی تولید شده در سال ۲۰۱۹ میلادی، ۵۲.۷ میلیون تن(معادل وزن ۳۵۰ فروند کشتی کروز) بوده است.
سهم هر زن، مرد و کودک در کره زمین در تولید این زباله به طور میانگین ۷.۳ کیلوگرم به ازای هر نفر است.
طی پنج سال گذشته، میزان زباله‌های الکترونیکی ۲۱ درصد افزایش داشته و از ۴۳.۶ میلیون تن در سال ۲۰۱۴ میلادی به ۵۲.۷ میلیون تن در سال ۲۰۱۹ میلادی رسیده است.
سازمان ملل هشدار داد که انتظار می‌رود این میزان تا سال ۲۰۳۰ میلادی به ۷۲.۸ میلیون تن هم برسد.
زباله‌های الکترونیکی برای محیط زیست و سلامتی یک تهدید است. چرا که این زباله‌ها حاوی مواد افزودنی سمی و مواد خطرناکی مانند جیوه هستند که به مغز انسان آسییب می‌رساند.
پس از دور ریختن دستگاه و گرم شدن زباله‌های الکترونیکی، مواد شیمیایی سمی در هوا آزاد شده و به جو هم آسیب می‌رساند.
زباله‌های الکترونیکی همچنین می‌تواند سبب نفوذ مواد سمی به آب‌های زیرزمینی شود و زندگی حیوانات و گیاهان را تحت تاثیر قرار دهد.
اگرچه ۷۱ درصد جمعیت جهان تحت پوشش برخی از سیاست‌ها و قانون‌گذاری‌های مرتبط با زباله‌های الکترونیکی هستند، اما باید در اجرای این قوانین تلاش بیشتری صورت گیرد.
گزارش‌های سازمان ملل نشان می‌دهد که تنها ۱۷.۴ درصد از ۵۲.۷ میلیون تن زباله الکترونیکی تولید شده در سال ۲۰۱۹ میلادی، به صورت رسمی مستند شده است که به روش مناسب جمع‌آوری و بازیافت شده‌اند.
می‌توان گفت در کل، آسیا با تولید ۴۶.۴ درصد، بزرگترین تولید کننده زباله‌های الکترونیکی بوده است.
پس از آن آمریکا با ۲۴.۴ درصد، اروپا با ۲۲.۳ درصد، آفریقا با ۵.۴ درصد و اقیانوسیه با ۱.۳ در جایگاه‌های بعدی قرار دارند.
