ما یک ملت و یک جامعه هستیم و اگر یاد نگیریم که به صورت یک ملت و یک جامعه کار کنیم قطعا مجبور خواهیم بود آسیب های زیادی را متحمل شویم.
امروزه نیاز به مقابله ملی با ویروس کرونا را داریم. به عنوان مثال وقتی که کشور با کمبود ماسک و یا مواد ضد عفونی کننده مواجه است چرا باید به دنبال خرید بیش از نیاز این مواد و ذخیره کردن آن باشیم. بر اساس همه اصول اجتماعی و مذهبی خود اگر ما امکاناتی را در اختیار داریم که می تواند در مقابله با این ویروس در اختیار داریم با همسایگان خود در اشتراک بگذاریم.
دولت ایران مدارس، دانشگاه ها و مراکز عمومی را تعطیل کرده تا مردم در خانه ها بمانند و تردد کمتری داشته باشند اما مشاهده می شود از غنی تا فقیر هر کدام بهانه ای برای عدم رعایت اصول ایمنی میاورند.
برخی مدعی می باشند که اگر قرار باشد ویروس به آنها سرایت کند هر کاری کنند به آنها سرایت می کند و اگر خدا نخواهد آنها آسیب نمی بینند.
خداوند هیچ وقت به انسانها نگفته خود را در مهلکه بیاندازید و من شما را نجات خواهم داد، مثل این می ماند که یکی برود و خود را از بالای یک ساختمان به پایین پرت کند و بگوید اگر خدا نخواهد من نمی میرم.
برخی هم که برای فرار از ویروس به سمت شمال کشور رفته اند تا در کنار دریای خزر از ویروس در امان باشند.
در هیچ جای پیشنهادات پزشکی نیامده که آب خزر ویروس کرونا را درمان می کند اما در همه این پیشنهادات آمده که اگر یکی از همین افراد که به این جاها سفر می کند با خود ویروس را حمل کرده باشد ممکن است ویروس را در آن منطقه پخش کند.
برخی هم برای منفعت طلبی اقدام به احتکار ملزومات مقابله با این مریضی نموده اند.
بحث فقط اشخاص معمولی نیست بلکه آنهایی هست که مانند برخی داروسازان قسم خورده اند که در خدمت مردم باشند و امروزه به جای خدمت به مردم به دنبال سودجویی هستند و ماسک و مواد ضد عفونی کننده را یا با قیمت های بالا می فروشند و یا اینکه مخفی می کنند.
بد تر از این نبود امکانات برای حفاظت از کادر پزشکی می باشد، مهم ترین مساله این است که این افراد بالاترین سطح محافظت در مقابله با ویروس را داشته باشند چون بقای کل جامعه وابسته به اینها است.
حال از همه اینها بگذریم بحث قرنطینه کردن شهر های آسیب دیده نکته بسیار مهمی است.
نباید بحث قرنطینه کردن را به مسایل سیاسی و یا حتی مذهبی ربط دهیم.
امروزه به نظر می آید نه فقط شهر هایی که ویروس در آنها مشاهده شده باید قرنطینه شود بلکه حتی شهرهایی که مثل شهرهای شمال ایران به هدف فرار از ویروس تبدیل شده باید قرنطینه شود، منظور از قرنطینه شدن این نیست که فقط اجازه خروج از این شهرها داده نشود بلکه اجازه ورود دیگران نیز به این شهرها نباید داده شود.
مردم باید هر کدام در خانه خود بمانند تا عوامل بهداشتی بتوانند کنترل بیماری را به دست بگیرند نه اینکه در خیابان ها و شهرهای مختلف پرسه بزنند و به جابجایی ویروس کمک کنند.
حدود کمتر از یک ماه دیگر کل کشور با تعطیلات نوروز مواجه می باشد.
بسیاری عادت دارند در این تعطیلات اقدام به سفر کنند.
به نظر می رسد امسال باید در این زمینه همه ایرانی ها با هم همکاری کنند و از سفر کردن خودداری نمایند.
نباید بگذاریم کار به جایی برسد که نیاز باشد نیروهای امنیتی وارد عمل شوند وشهرها را قرنطینه کنند و اجازه رفت و آمد به مردم را ندهند، خودمان باید دست به کار شویم.
خداوند که به ما عقل داده.
