آقای دکتر حشمت الله فلاحت پیشه نماینده ی مجلس شورای اسلامی ایران درباره مکانیزم ماشه به خبرنگار اسپوتنیک در تهران گفت:
وارد شدن ادبیات مکانیزم ماشه به روابط ایران و اعضای برجام و دیگری مبادله ی زندانی میان ایران و آمریکا این حقیقت را نشان می دهد که حتی در عالم سیاست همانطور که برای دوستی، رابطه، رقابت و چالش برنامه ریزی وجود دارد باید برای دشمنی هم برنامه ریزی وجود داشته باشد، در دشمنی واقعیتی وجود دارد تحت عنوان جلوگیری از تصاعد بحران یا گسترش بحران که متاسفانه هیچگاه تا کنون در دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران فعال نشده است، نباید از کشیده شدن کشور به سمت مکانیزم ماشه استقبال کرد.
هیچگاه تا کنون در تاریخ برجام ایران در این حد به مکانیزم ماشه نزدیک نشده بود؛ بنده به خاطر دارم همان هنگام که برجام در حال بسته شدن بود، بند 11 تا 13 قطعنامه ی 2231 را تحت عنوان پاشنه ی آشیل برجام یاد کردم و ذکر کردم که کاش در این موضوع عجله نکنیم، اگر عجله نمی کردیم و یک هفته ایران تاخیر ایجاد می کرد این مکانیزم را می توانستیم تعدیل کنیم، به هر صورت یک واقعیت تلخ وجود دارد و آن این است که آن زمان در یک فضای خوشبینانه به سر می بردیم که اکنون با آمدن ترامپ این فضا بدبینانه شده و ما به طور طبیعی به سمت مکانیزم ماشه پیش می رفتیم.
وی در ادامه افزود:
حال باید ببینیم چه باید کرد، مبادله ی زندانی میان ایران و آمریکا منجر به یکسری موضع گیری ها نزد مقامات آمریکایی شد، تکرار مواردی مانند مذاکره ی بدون پیش شرط و یا مانند تشکر مقامات آمریکا از ایرانیان؛ هر چند این موارد بازی با الفاظ است اما در تحلیل محتوا در طول 6 ماه اخیر چنین محتوای مثبتی را میان مناسبات دو کشور ندیدیم.
معنای آن این است که ترامپ هم دچار مشکل است و قفل شدن سیاست های منطقه ای آمریکا موجب شده تا آمریکا روی رفع اختلاف با ایران حساب ویژه ای باز کند.
دکتر حشمت الله فلاحت پیشه سیاست های مناسب برای شرایط فعلی را اینگونه بر شمرد:
من معتقدم باید برای دوره ی دشمنی با آمریکا هم ساز و کاری را اتخاذ کنیم که مانع تصاعد بحران شویم همانطور که آمریکا هم از این موضوع استقبال می کنند که بحران با ایران افزایش نیابد؛ مورد بعدی اینکه از امکان هایی که با شان سیاسی و راهبردی ایران مطابقت داشته باشد و توانایی کاهش تنش ها را داشته باشد استفاده کنیم؛ موضوع دیگر اینکه اگر ما سیاستمداران آمریکایی را یک شکل و یک دست بدانیم نگاه غیر حرفه ای به سیاست خارجی است، همین موضوع باعث شد تا آقای ظریف برای مذاکرات با برخی اعضای کنگره هم دچار مشکل شود برای مثال آقای برایان هوک آمار خود را در مسائل اخیری که در ایران بوجود آمد از گروهک منافقین می گرفت، گروهکی که هنوز هم برای جنایاتی که مرتکب شده سیاهترین کارنامه را دارد، پس از آقای هوک، آقای پمپئو و ترامپ هم همان آمار را بیان کردند، بنابر این به نظر من در این شرایط هر گونه تلاش برای دور کردن کشور از مکانیزم ماشه جزوی از منافع ملی محسوب می شود و این به معنای عقب نشینی نیست.
رئیس سابق کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی درباره ی مبادلات زندانیان بیان کرد:
این موضوع نشان داد که در شرایط دشمنی هم می توان تنش زدایی کرد، کشور های دنیا بیش از آنچه بیاندیشیم نگران امنیت خود هستند، برای مثال کشور های مختلف دنیا در دو دهه ی اخیر بیش از 153 میلیارد دلار به افغانستان وام داده اند تا شاخص امنیت در این کشور افزایش یابد اما اکنون این کشور به عنوان یک کانون نا امنی روز به روز خطرناک تر می شود، این کشور ها دوستدار افغانستان نیستند بلکه به دنبال امنیت خود اند، همانطور که دوستدار ایران هم نیستند اما چون ایران یک سنگر در مقابل نا امنی هایی مانند موج آوارگان، قاچاق اسلحه، مواد مخدر و تروریسم است با نا امن سازی ایران حتی اروپا هم روی آرامش نمی بیند، با در نظر گرفتن این موارد امکان مذاکره وجود دارد و از نظر من روح تازه ای باید در قالب دیپلماسی کشور دمیده شود و این روح به مفهوم اختیارات تازه ای به وزارت خارجه و شخص آقای ظریف خواهد بود.
