به گزارش اسپوتنیک به نقل از «لس آنجلس تایمز»، آمریکا در رسیدن به اهداف خود در خصوص ایران با وضع تحریم ها شکست خورده است. تحریمهای کاخ سفید باعث وخیم شدن روابطش با سایر کشورها می شود.
دونالد ترامپ معتقد است که او برنده هست. اما این نوع تحریم ها برای خود آمریکا نیز خطرناک است. ایران وارد یک رکود شده است. اقتصاد ایران در سال جاری 6 درصد بیشتر افت کرده است. تورم به 40 درصد رسیده و ارزش پول ملی کشور پایین آمده است. تحریمهای جدید نفتی 10 میلیارد دلار از درآمد ایران را از بین می‌برد. ولی ضربه خوردن اقتصاد ایران هرگز هدف آمریکا نبوده است. هدف این تحریم ها فشار بر رژیم ایران برای قبول محدودیت‌های اعمال شده از طرف آمریکا بر قدرت نظامی آن و در کل،فروپاشی رژیم و روی کار آمدن یک رژیم دست نشانده بوده است.
اما به نظر می رسد هیچ کدام از این اهداف تحقق پیدا نکرده‌اند. تعجب آور نیست که تحریمهای اقتصادی اغلب با شکست مواجه می‌شوند. ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در 1979 تحت تحریم بوده است. چهل سال گذشته است و هیچ اتفاقی نیفتاده است. در موارد معدودی تحریم‌ها باعث برگزاری مذاکرات شده اند نه تغییر رژیم.
در ایران، تحریمهای چندجانبه رژیم تهران را به سمت قرارداد برجام و کنار گذاشتن برنامه هسته‌ای کشاند. ولی این چیزی نیست که ترامپ به ایران پیشنهاد می دهد. دولت ترامپ 12 خواسته دارد: بیرون رفتن نیروهای ایرانی از سوریه ، پایان دادن به حمایت از گروه‌های حامی ایران در سایر کشورها ، توقف مخالفت با اسرائیل، اصلاحات سیاسی در داخل و غیره. از نظر واشنگتن این اهداف ارزشمند هستند ولی از نظر ایران بیشتر شبیه به تسلیم و سرسپردگی می‌مانند تا پیشنهاد یک مذاکره.
تحریمهای کاخ سفید پیامدهایی هم برای خود آمریکا دارد و آن هم به خطر افتادن روابطش با سایر کشورها از جمله متحدان بزرگ واشنگتن است.
ایران در سال 2015 در قالب توافقنامه هسته‌ای وین (برجام) پذیرفت که بخشی از فعالیت‌های هسته‌ای خود را متوقف کند و طرف دیگر مذاکرات یعنی کشورهای موسوم به 1+5 (شامل5 عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد+آلمان) نیز قبول کردند که در مقابل این اقدام ایران، تحریمهای وضع‌شده علیه این کشور را لغو کنند.
در تاریخ 8 مه، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا خبر خروج واشنگتن از توافقنامه برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) را اعلام نمود. این توافقنامه موجب محدودیت در فعالیت های هسته ای ایران و جلوگیری از اقدامات یکجانبه آمریکا و شورای امنیت سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا در تحریم های یک طرفه می باشد.
