برخی هم مدعی هستند که برخی برای به هم ریختن جو جامعه با هدایت سازمان های امنیتی خارجی اقدام به این کار کردند، و تعدادی هم جو گیر شدند و به آنها ملحق شدند.
یکی از دوستان شعاری را همیشه مطرح می کند و با شوخی همیشه می گوید:"آدم را برق بگیره ولی جو نگیره"، بعد توجیه می کنه میگه:"وقتی که برق آدم را بگیره فقط به خودش آسیب می زنه ولی وقتی که جو بگیره به دیگران هم آسیب می زنه".
به نظر می آید اینکه ماجرای انتشار خبر سهمیه بندی بنزین در فضای مجازی دقیقا همزمان با روزی که ایالات متحده اعلام کرده تصمیم دارد صادرات نفت ایران را به صفر برساند کاری عمدی توسط دشمنان ایران بوده، اما نکته قابل تامل این است که چرا تصمیم برای ثبت نام کارت سوخت هم در همان زمان اعلام شده.
آیا نمی شد مثلا چند روز زود تر یا چند روز دیرتر این تصمیم را اعلام کرد تا دقیقا همان شب این التهاب پیش نیاید؟
پس روابط عمومی وزارت خانه ها چه کاره اند؟
فقط منتقل کننده پیام وزارت خانه ها و شخصیت ها هستند و یا اینکه کارشان این است که به مقامات مشورت دهند که چه زمانی مناسب انتشار خبر و یا موضوعی است و در این ماجرا همه جوانب را بررسی کرده باشند.
نکته قابل تامل دیگر این است که چرا باید فضایی ایجاد شود که مردم حتی به تکذیبیه هایی که توسط رسانه ملی منتشر می شود توجه نکنند؟
آیا اگر تصمیم گیری ها به صورت صریح و شفاف با مردم در میان گذاشته شود فکر می کنید دشمن هم می توند چنین فضا سازی ای را ایجاد کند؟
بدیهی است که یک باک بنزین نه دردی را از کسی دوا می کند و نه کسی را ثروت مند تر می کند و حتی اگر شایعات صحیح هم می بود و نرخ آزاد بنزین از 1000 تومان به 2500 تومان افزایش می یافت یک باک بنزین حد اکثر بصورت میانگین 50 لیتر برای نفری بنزین به ثمر می داشت که می شد 75 هزار تومان مابه التفاوت.
بعد اش می خواهند چه کار کنند؟
همین که شایعه افزایش دویست و پنجاه درصدی قیمت بنزین مطرح شده کرایه تاکسی ها نیز به همان نسبت افزایش یافته.
کرایه حمل و نقل باری نیز به همین ترتیب.
حتی کرایه حمل و نقل عمومی مانند مترو هم 20% افزایش یافته.
همه این موارد را می توان در راستای جنگ روانی و تبلیغاتی ای قرار داد که دشمن بر علیه ایران راه انداخته و متاسفانه فضای ایجاد شده به دلیل برخی تصمیم گیری ها هم در راستای اهداف دشمن می باشد.
چه قدر کارشناسان باید فریاد بزنند که امروزه تهدید اصلی بر علیه ایران جنگ گرم ویا همان جنگ نظامی نیست بلکه جنگ سرد یعنی جنگ روانی — اقتصادی — رسانه ای — فرهنگی و… است؟
نوش دارو پس از مرگ سهراب چه تاثیری می تواند بر جامعه داشته باشد؟
آیا وقت آن نرسیده که به فکر مبارزه تبلیغاتی و رسانه ای بر علیه دشمنان خود باشیم؟
برخی تصور می کنند مبارزه تبلیغاتی به معنای شعار پراکنی و یا فحاشی و نا سزا گویی است.
برخی هم تصور می کنند که با بگیر و ببند می شود جلوی این ماجرا را بگیرند.
چه قدر باید تاوان پس بدهیم تا دوستان متوجه شوند که دیگر این دوران گذشته وامروزه زمان تبلیغات رسانه ای حرفه ای می باشد.
دشمن ایران زمین خود را به حرفه ای ترین افراد و ابزار جنگ رسانه ای مجهز کرده و ما هنوز به صورت سنتی و آماتور می خواهیم به جنگ او برویم.
دقیقا مانند این می ماند که رستم بیاید و بخواهد با شمشیر به جنگی برود که طرف مقابل به تانک و توپ و مسلسل در آن مجهز است.
همین ماجرای جوگیر شدن برخی از هموطنان می تواند زنگ خطری باشد برای اینکه متوجه شویم وقت آن رسیده شیوه تبلیغاتی و مبارزه رسانه ای خود را تصحیح کنیم و اولین قدم در این ماجرا این است که باید تلاش کنیم اطمینان فضای داخلی را جلب کنیم.
دشمن روان جامعه ما را هدف قرار داده و فضای روانی جامعه ما را به هم ریخته.
این ماجرا، صف های بنزین اخیر، نشان می دهد که چه قدر دشمنان توانسته اند با استفاده از رسانه های مختلف خود روان جامعه ما را به هم بریزند و اینکه جامعه ما، به دلیل دغدغه های اقتصادی، امروزه از نظر روانی هم بسیار آسیب پذیر شده و دشمن هم بخوبی متوجه این ماجرا است.
شاید برخی متوجه ماجرا نباشند اما این ماجرا می تواند به قول فوتبالیست ها یک گل افساید رسانه ای باشد که پشت خط ها به ما زده شده و همه خط دفاع ما وسط زمین هاج و واج مانده اند.
توجه داشته باشید که در این بازی داور هیچ وقت به نفع ما سوت نخواهد زد، چون داور طرفدار تیم مقابل می باشد.
