ولادیمیر ساژین تفسیرگر آژانس اسپوتنیک به این پرسش جواب می دهد: چرا ورشو نه بروکسل نه لندن نه پاریس انتخاب شده است؟ چراکه امروز دولت لهستان سیاست حمایت بی قید و شرط از مسیر آمریکا و اسرائیل نسبت به ایران را انتخاب کرده است. طبعا در عوض لهستان می خواهد که واشنگتن پایگاه های خود را در خاک آن مستقر کند.
ساژین افزود: قابل توجه است که اتحادیه اروپا در مورد لزوم برپایی کنفرانس در ورشو سوال کرد. رئیس دیپلماسی اتحادیه اروپا، فدریکا موگرینی، به لهستان نمی رود. وزیر خارجه آلمان، هایكو مااس و وزرای خارجه برخی از كشورهای اروپایی نیز جلسه ورشو را نادیده می گیرند. بسیاری از کشورها تنها توسط مقامات رتبه پایین نمایندگی دارند. مسکو نماینده خود را اصلا به پایتخت لهستان نمی فرستد. تهران به این دیدار واکنش منفی نشان داد و آن را "سیرک در ورشو" نامید. البته، در این اوضاع و احوال برای واشنگتن برگزاری کنفرانس ضد ایرانی در ورشو راحت تر است.
این کنفرانس یکی دیگر از تلاش های کاخ سفید در راه ایجاد یک ائتلاف ضد ایران است. ما باید به دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، حق بدهیم. او به طور مداوم و پیگیرانه برنامه انتخاباتی خود را دنبال می کند و وعده می دهد که ایران را تبعیض سازد تا شرایطی غیرقابل تحمل در داخل و حول ایران را ایجاد کند، اگر نه سیستم موجود را نابود کند لا اقل توانایی های آن را تضعیف کند. خروج آمریکا از معامله هسته ای و اعمال تحریم های "دندانشکن" توسط آمریکایی ها و مبارزات فعال برای ایجاد یک ائتلاف ضد ایرانی به این کار کمک خواهد کرد.
هیچ کس نترسید و جامعه بین المللی، به استثنای چند کشور، طرفدار حفظ معامله شد. اتحادیه اروپا و حتی نزدیکترین متحدان ایالات متحده در اروپا — انگلستان، آلمان و فرانسه — دیدگاه نتقادی خود را نسبت به سیاست ترامپ در رابطه با ایران ابراز کردند و علی رغم پیچیدگی های مختلفی در یک سری مذاکرات و فشار قدرتمند دولت ترامپ، لندن، برلین و پاریس ساز و کار غلبه بر تحریم های آمریکا علیه ایران را ایجاد کردند. آنها شرکت اینستکس INSTEX مکانیسم حمایت از مبادلات تجاری با ایران را ایجاد کردند که اخیرا در اروپا به ثبت رسیده است. هدفش ایجاد یک کانال پرداخت پول در محاسبات با تهران است. این شرکت چطور کار خواهد کرد یک سوال دیگر و یک داستان دیگری است. اکنون مهمترین مسئله این است که ایالات متحد موفق نمی شود یک ائتلاف قدرتمند ضد ایرانی را تشکیل می دهد. و نه تنها در اروپا.
با این حال، در اروپا، برنامه های هسته ای و موشکی ایران را به وضوح از هم دیگر جدا می کنند. و شاید، به دلیل موشک های ایران، اینستکس را لغو نخواهد کرد. به ویژه در حال حاضر، پس از خروج ایالات متحده از پیمان موشک های برد کوتاه و متوسط ، مخالفان ایران هیچ گونه حقوق اخلاقی و قانونی ندارند تا تهران را مجبور به تسلیم شدن در استراتژی موشکی خود کند که هدف آن ایجاد موشک های کوتاه و متوسط است.
شایان ذکر است که حسن روحانی، رئیس جمهور جمهوری اسلامی ایران در روز 11 فوریه، در حین جشن 40 سالگرد انقلاب اسلامی، به طور واضح اعلام کرد که ایران از هیچکس اجازه تولید موشک را نخواسته و نخواهد خواست.
در مورد فعالیت های ایران در خاورمیانه، به طور عینی، برای بسیاری از کشورهای اروپایی، علیرغم درگیری های بی پایان و جنگ ها در این منطقه، خاورمیانه هنوز هم دور از دسترس است.
سرلشکر حسین سلامی، معاون فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، این روزها گفت که ایران حضور نظامی و سیاسی خود را در چند کشور خاورمیانه، علی رغم درخواست نیروهای دشمن برای جلوگیری از انجام این کار، حفظ خواهد کرد.
بنابراین، کنفرانس ورشو "صلح و امنیت در خاورمیانه" برای این منطقه سرنوشت ساز نخواهد بود و مسئله صلح و امنیت را در آنجا حل نخواهد کرد. با این حال، ارزش آن نهفته در تشخیص قابلیت های واقعی ایالات متحده برای ایجاد یک ائتلاف گسترده و قدرتمند ضد ایرانی است.
نتایج این کنفرانس، منفی یا مثبت، برای ایران، یک عامل مهمی و تعیین کننده برای سیاست آینده منطقه ای و جهانی ایران خواهد بود.
