اسپوتنیک- جفری ساکس، اقتصاددان مطرح آمریکا در نشریه پروجکت سیندیکیت نوشت: دوره ما شبیه سال 1914 است، هنگامی که آمریکا در تلاش اثبات برتری خود بر چین، جهان را بسوی فاجعه جهانی کشاند.
بازداشت مینگ وانژو، در حکم اعلام جنگ آمریکا علیه جامعه تجاری چین است. این مورد همچنین تقریبا بی سابقه برای تجار آمریکایی است که به خارج از کشور سفر می کنند و اتخاذ اقدام های مشابه در مورد بازرگانان دیگر کشورها را نیز افزایش می دهد. ایالات متحده به ندرت تاجران برجسته — آمریکایی یا خارجی را — با توجه به جنایاتی که شرکت هایشان مرتکب شده اند بازداشت می کند.
اما این واقعیت که اجرای این اصل از اقدامی علیه یک کارآفرین برجسته چینی آغاز شد، و نه از ده ها تن از مدیران عمومی و مالی ایالات متحده، به یک عمل تحریک آمیز تکان دهنده برای دولت، جامعه و بازرگانان برجسته چینی تبدیل شد.
مینگ وانژو را به نقض رژیم تحریم های آمریکا علیه ایران متهم است. اما به دستگیری او در زمینه تعداد زیادی از شرکت های (آمریکایی و غیر آمریکایی) که تحریم های آمریکا علیه ایران و دیگر کشورها را نقض کرده اند، نگاه کنید.
به عنوان مثال، در سال 2011 JP Morgan Chase Bank بخاطر نقض رژیم تحریم های آمریکا علیه کوبا، ایران و سودان، مبلغ 88.3 میلیون دلار را پرداخت کرد. با این حال، جیمز دایمن مدیر عامل آن را دم هواپیما دستگیر نکرده و به زندان نفرستادند. JP Morgan Chase Bank تنها بانکی نبود که تحریم های ایالات متحده را نقض کرد. از سال 2010، موسسات مالی عمده بخاطر نقض رژیم تحریم های ایالات متحده جریمه پرداخت کرده اند: بانک آمریکا، بانک برزیل، بانک مسکو، بانک توکیو- میتسوبیشی، بانک بی ان پی پاری بس، کمرتزبانک، دویچه بانک، بانک ملی پاکستاف، بانک ملی ابوظبی و بسیاری دیگر بانک ها جریمه پرداخت کردند.
هدف اقدام قطعی آمریکا علیه مینگ کاملا روشن است، این در واقع بخشی از تلاش گسترده دولت ترامپ برای تضعیف اقتصاد چین توسط وضع مالیات های فزاینده و از طریق بستن دسترسی آن به بازارهای غربی برای صادرات اجناس و تکنولوژی پیشرفته خود و مسدود کردن معاملات تجاری بقصد خرید شرکت های پیشرفته آمریکایی و اروپایی توسط چینی ها است. بدون اغراق، می توان گفت که همه اینها بخشی از جنگ نابخردانه اقتصادی آمریکا با چین است.
هواوی یکی از مهمترین شرکتهای فن آوری پیشرفته چین است و مخصوصاً به این خاطر هدف درجه اول دولت ترامپ شده است که قصد دارد پیشرفت چین در برخی از رشته‌های صنایع دارای تکنولوژی پیشرفته را متوقف کند. هدف آمریکا در این جنگ اقتصادی-تجاری ، دفاع و حمایت از شرکت های کندکار آمریکایی و جزا منافع ژئوپلیتیک است. اما قطعا هیچ ارتباطی با حمایت از اصول حاکمیت قانون بین المللی ندارد.
به این معنا، انتقاد از هواوی، که اخیرا در تایمز مالی منتشر شده، بسیار جالب است. نویسنده اذعان دارد که "یافتن شواهد مشخصی در فناوری هواوی درباره مداخله غیرقانونی اطلاعاتی آن غیرممکن است." اما سپس مؤلف یک بیانیه ساده‌ای ابراز می کند:" ولی شما با قرار دادن آن در دست یک دشمن بالقوه، ایمنی خود را به خطر می اندازید". به عبارت دیگر، حتی اگر چه ما نمیتوانیم نقض حقیقی هواوی را نام ببریم، باز هم باید این شرکت را در فهرست سیاه قرار دهیم.
اگر قوانین تجارت جهانی مزاحم تاکتیک های گانگستری ترامپ شود، وی معتقد است که این قوانین باید کنار گذاشته شوند. این همان چیزی است که هفته گذشته مایک پومپئو وزیر امور خارجه ایالات متحده در بروکسل اعتراف کرده است. او گفت: "دولت ما، به طور قانونی از معاهدات منسوخ یا مضر، قرارداد های تجاری و سایر توافقنامه های بین المللی که جوابگوی منافع دولت و متحدان ما نیستند، مجدانه بازنگری کرده و یا از آنها خارج می شود". ولی راستش، آمریکا قبل از خروج از این توافقنامه ها، آنها را با اقدامات غیر مسئولانه و یکجانبه خود نقض می کند.
تحریک آمیز بودن بازداشت بی سابقه مینگ توسط این واقعیت تقویت شده است که براساس تحریم های برون مرزی آمریکایی مبتنی است. منظورادعای ایالات متحده مبنی بر اینکه آنها می توانند به کشورهای دیگر فرمان دهند که تجارت با کشورهای ثالث، مانند کوبا یا ایران را قطع کنند. البته، ایالات متحده خودش تحمل نخواهد کرد، اگر چین یا هر کشور دیگری به شرکتهای آمریکایی بگوید که آنها با کدام کشورها می‌توانند تجارت کنند.
تحریم ها علیه ساختارهای غیر دولتی (مثلا تحریم های آمریکا علیه تجارت چینی) نباید تنها توسط یک کشوراعمال شود، بلکه بر طبق توافق هایی است که در شورای امنیت سازمان ملل متحد پذیرفته شده اند. قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد از تمام کشورها درخواست می‌کند تا تحریم ها علیه ایران را در چارچوب توافقنامه هسته ای ایران مورخه سال 2015 لغو کنند. اما ایالات متحده — و تنها ایالات متحده — اکنون نقش شورای امنیت در این مورد را رد می کند. امروز دولت ترامپ، نه هواوی و نه چين، بزرگترين تهديدی به اصول برتری قوانین بين المللی و بنابر این به صلح جهانی است.
