به گزارش اسپوتنیک به نقل از « تسنیم»، بندر چابهار، تنها بندر اقیانوسی و آب عمیق ایران، بندری که برای هند، دومین قدرت نوظهور اقتصادی جهان، اهمیت راهبردی دارد و نقطهای برای دور زدن پاکستان و اتصال پایدار، باصرفه و ایمن آن به منابع طبیعی و پایدار افغانستان و 5 کشور آسیای میانه است.
5 کشور محصور در خشکی مستقل مشترک المنافع (CIS) آسیای میانه شامل ترکمنستان، تاجیکستان، قزاقستان، ازبکستان و قرقیزستان و همچنین افغانستان منابع طبیعی بسیاری دارند که چشم ابرقدرتهای اقتصادی نظیر چین و هند را برای تامین پایدار منابع طبیعی آینده را به خود دوختهاند.
براساس مطالعات انجام شده، آسیای میانه در کمترین تخمین 2 / 17 و در بیشترین 7 / 49 میلیارد بشکه ذخایر شناخته شده یا 5 درصد از کل ذخایر جهانی نفت و 65 / 6 تریلیارد مترمکعب یا 8 / 3 درصد کل ذخایر جهانی گاز را داراست؛ این منطقه بهعلاوه افغانستان، علاوهبر منابع انرژی، معادن غنی معدنی نیز دارد.
چین برای دسترسی به بازارهای آسیای میانه و افغانستان توسعه بندر گوادر پاکستان در 65 مایلی شرق چابهار را در دستور کار قرار داده است.
ارزش مبادلات هند با افغانستان و کشورهای آسیای میانه حدود 16 میلیون تن کالا به ارزش 17 میلیارد دلار در سال است و هند میخواهد با توسعه بندر چابهار علاوهبر تبادل این مبادلات به منابع طبیعی افغانستان و آسیای میانه از راه چابهار دست یابد.
موافقتنامه تاسیس کریدور تجاری ایران، هند و افغانستان موسوم به موافقتنامه چابهار، دوسال پیش میان روسای جمهور ایران و افغانستان و نخست وزیر هندوستان امضا شد. در این موافقتامه که در مجالس سه کشور تصویب و تایید شده، هند قرار است در بندر چابهار و زیرساختهای ریلی و جادهای آن برای اتصال به افغانستان و آسیای میانه سرمایهگذاری کند.