آمریکا در آستانه جنگ با چین

رئیس جمهور آمریکا اعتراف کرد که چین سال هاست که بدون هیچ گونه مقاومت، برایبیرون راندن آمریکا از منطقه اقیانوس آرام سعی و کوشش می کند.

اسپوتنیک با استناد به تایمز لندن می نویسد: ترامپ به وزیر امور خارجه مایک پمپئو دستور داد که واگذاری 113 میلیون دلار "سرمایه گذاری استراتژیک برای تقویت روابط با کشورهای منطقه هند و اقیانوس آرام" را اعلام کند. این، مبلغ نسبتا ناچیز است، به ویژه اگر شما آن را با 1 تریلیون دلاری که چین می خواهد برای راه اندازی پروژه خود تحت عنوان "یک کمربند، یک جاده" یا "راه ابریشم جدید"، مقایسه کنید. با این حال، اهمیت سرمایه گذاری در منطقه هند-اقیانوس آرام بسیار بیشتر از مجموع پول های تخصیص داده شده برای این منظور است. در نهایت، ترامپ اعتراف کرد که او تنها رهبر جهانی نیست که برنامه ای تبدیل کشورش به قدرت بزرگ را تهیه می کند.

شی جین پینگ ، رهبر مادام العمر چین، دقیقا همین هدف را دنبال می کند. طرح چین برای احیای عظمت چین، با عنوان "ساخته شده در چین 2025"، جامع تر است و ابزارهایی که برای اجرای این طرح انتخاب شده است ، موثر تر از تعرفه هایی است که ترامپ برای محصولات چینی تعیین کرده است. بنا به داده های نمایندگی تجارتی آمریکا، میزان سرقت دارایی های فکری ایالات متحده در چین حدود 250 تا 600 میلیارد دلار سالانه است و به این مبلغ باید این در خواست های چینی ها را اضافه کرد که شرکت های آمریکایی به دنبال ورود به بازار چین باید مالکیت فکری خود را به چینی ها انتقال داده و به برخی رشته های آینده دار صنایع آن کشور یارانه بدهند.

این امر رهبری چین در بخش های مهم را تضمین می کند و وجوه حاصله از آنها برای تقویت ارتش چین به مصرف خواهد رسید و پکن از طریق اجرای ابتکار "یک کمربند، یک جاده"، دسترسی به بازار های بیش از 70 کشور آسیا، آفریقا و اروپا را دریافت خواهد کرده، تا چه رسد به تاثیر آن بر اقتصاد و سیاست خارجی آنها.

ترامپ با اذعان اینکه او وظیفه دارد نه در شرایط جنگ بازرگانی بلکه در شرایط جنگ سرد رهبری کند، جان بولتون مشاور امنیت ملی خود را به روسیه فرستاد تا خروج آمریکا از قرارداد منع موشک های برد متوسط و کوتاه را اعلام کند که مانع از افزایش زرادخانه هسته ای ایالات متحده شده است.این پیمان زمانی بسیار مفید بود که رونالد ریگان و میخائیل گورباچف بخاطر دسترسی به برتری در حال مبارزه ژئوپولیتیک بودند، در آن زمان چین برای امضای آن پیمان هنوز بسیار ضعیف بود و ولادیمیر پوتین، نقض کننده کنونی آن هنوز روی کار نیامده بود. اما حالا ترامپ تصمیم گرفته که آمریکا باید از تعهدات خود رهایی یافته تا زرادخانه هسته ای آن بازسازی شود وبه دنبالش مانع از آن شود که آمریکا از منطقه آسیا-اقیانوس آرام بیرون رانده نشود.

تبدیل جنگ بازرگانی به جنگ سرد جدید، پیامدهای بالقوه مهمی برای برخی جنبه های سیاست خارجی ایالات متحده دارد. تعرفه ها دیگر تنها سلاح تاکتیکی و موقت نیست که شی جین پینگ را مجبورمی کند پشت میز مذاکره نشسته و صادرات آمریکا را بیشتر کرده و صادرات چین را محدود سازد. تعرفه ها ابزاری در جنگ سرد است که مدت زمان بسیار دراز طول خواهد کشید. عواقب آن عبارتند از:
افزایش قیمت بسیاری از کالاهای مصرفی؛

هزینه های ناشی از خراب شدن زنجیره های عرضه که از طریق چین عبور می کنند و فشار بیشتری بر قیمت ها ایجاد می شود؛
فشار بر فدرال رزرو، که مجبور خواهد شد نرخ های کلیدی را بالا ببرد تا این هزینه ها بیشتر نشده وقیمت ها بالا نروند تا ریسک افزایش خطر تورم بیش از حد کمتر شود؛
تقویت دلار در پاسخ به افزایش نرخ کلیدی، که باعث می شود بازار های در حال پیشرفت در تأمین مالی بهره های خود از بدهی های دلاری و خرید نفت به دلار سرمایه گذاری کنند.

هر جنگ قیمت خود دارد.

هر دو، دموکرات ها و جمهوری خواهان از تاکتیک بازرگانی چین مدت ها خسته شدند. کشاورزان، که برایشان سیاست های مربوطه چین در حکم بار اضافی است، و همچنین اتحادیه های کارگری، از آن رنج می برند. تنها کسانی که با جنگ سرد جدید مخالف هستند، جامعه کارآفرینان است. جیمی دایمون، رئیس JP MorganChaseنگران جنگ بازرگانی و وخامت بیشتر در روابط با چین است.