پایان "ماه عسل ایران و روسیه در دریای خزر"

امضای کنوانسیون حقوقی دریای خزر همانند برگزاری مراسم عقد می باشد، حال بعد از ماه عسل چه باید کرد؟

همواره، در میان زوج ها ماه اوت یک فرصت بسیار عالی برای ماه عسل است. اینکه چگونه در آینده عشق به زندگی را همانند این ماه ادامه دهیم؟ در این زمان پس از گذراندن ماه عسل وقتی که لذت ها به پایان می رسد و تضادها نمایان می شود، چه باید کرد؟ امید است که زوج های جوان، آنها نیز همانند امضا کنندگان کنوانسیون در حقوق دریای خزر، بتواند به این سوال پاسخ دهند؟

در تاریخ 12 اوت 2018 بدون شک یک رویداد مهم در تاریخ اخیر منطقه خزر رخ داد. در واقع روز عروسی بود — روز عروسی کسانی که ازدواج کرده اند و جشن و خاطره می گیرند. سند مشترک امضا شده بین کشورهای دریای خزر، حق حمل بار، ماهیگیری، حمل و نقل تجاری و حرکت کشتی های جنگی را مشخص کرده است، اما هیچ قاعده خاصی در خصوص تقسیم عمق مشخص نشد، یعنی بخش نفت و گاز و همچنین خطوط لوله مشخص نشده است. بنابراین، اختلافات اصلی دو دهه گذشته هنوز حل نشده است. بنابراین صحبت از یک اختلافات خانوادگی به میان می آید.
در طی این سالها، کشورهای خزر فاصله زیادی با مصالحه در این خصوص داشتند که در نهایت این موضوع مدت ها از یادشان رفته بود. این موضوع از تیتر خبرساز، به پایین فضای اطلاعاتی سقوط کرد؛ همانند غرق شدن عشق در زندگی روزمره یک زندگی خانوادگی می باشد. گاهی اوقات، همانطور که می دانید، عشق بین زن و شوهر با قدرت تجدید بار دیگر اوج می گیرد، و اغلب این اتفاق به هنگام وجود موضوعات غیرت در خانواده رخ می دهد، دقیقا در لحظه ای که شخص سوی جای خود را نشان می دهد. این اتفاق در خصوص کنوانسیون حقوق دریای خزر نیز اتفاق افتاد. در زمانی که ایالات متحده یک حمله بی سابقه اقتصادی را در جهان ایجاد کرده است و همسایگان دریای خزر، روسیه و ایران، تحت دور گسترده تحریم های آمریکا قرار گرفته اند. این دو کشور با تمام احترامی که برای نقش ژئوپلیتیک جمهوری آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان قائل هستیم، بازیگران کلیدی این سند را بازی می کنند.

با این حال، این احساس نمی شود که مسکو و تهران با وجود نظرات متفاوت، این سند را امضا کنند. برای روسیه، قوانین مهم هستند. الکسی لئونکوف کارشناس نظامی و سردبیر مجله " ارسنال اتچستوا" در مصاحبه ای با اسپوتنیک در خصوص امضای کنوانسیون دریای خزر و تاثیر آن بر مناسبات روسیه و ایران گفت: " امضای کنوانسیون تعامل کشورها برای جلوگیری از فعالیت های تروریست ها و فروشندگان مواد مخدر تنظیم شده است. اقدامات مشترک و سازمان یافته موجب می شود که هزینه کشورها کمتر گردد. ساختارهایی در ناحیه آب دریای خزر ایجاد خواهند داشت، که موجب مشارکت در منطقه خزر و حتی انجام تمرینات می شود".
جناب آقای محمود شوری بر این عقیده هستند که "نفس توافق مهم تر از مفاد آن است. گرچه مفاد سند در بسیاری از زمینه ها راهگشاست. من باور دارم که "روح" کنوانسیون بسیار مهم تر از محتوای آن است. اگر چه برخی ارقام این سند در مناطق خاصی موجب حل صد در صد مشکلات می گردد".
به نظر می رسد، که از میان این دو زوج، یکی می خواهد از روی عقل و دیگری می خواد از روی قلب (جایی که در آن روح زندگی وجود دارد) زندگی کنند. چگونه می توان به یاد نداشت که پیش از این بارها در تهران در خصوص موضوع پایبندی به «روح» توافقنامه برجام بارها سخن گفته اند. آیا شما به یاد دارید که بسیاری از امضا کنندگان قصد داشتند به این توافق و صلح پایبند باشند؟
اجازه دهید ما نیز امیدوار باشیم که کنوانسیون دریای خزر دوام بیشتری داشته باشد، همانند "ماه عسل" نباشد و کشورهای ساحلی پس از اتمام آن به کار پرداخته و ثروت های کف دریا را بین خود تقسیم کنند.