گزارش و تحلیل

خرمشهر هم؟

© Wikipedia / NahankhanehKhuzestan,shush
Khuzestan,shush - اسپوتنیک ایران
اشتراک
طبق اظهار نظر مسولین ظاهرا مشکل سختی آب خرمشهر حل شده و آب شیرین به مردم خونین شهر رسیده، ولی سوالی که مطرح می باشد این است که اگر می شد مشکل آب خرمشهر حل شود چرا باید برخی مدیران کار را به اینجا کشانده اند که صدای مردم در آید و بعد مشکل را حل کرده اند؟

هفته قبل صدای بازاری های حامی پر و پا قرص انقلاب و نظام در آمد و امروزه صدای فداکارترین مردم برای نظام و انقلاب.
هیچ کس نمی تواند فداکاری های مردم خوزستان برای انقلاب و نظام و مملکت را انکار کند یا حتی در آن تشکیک به عمل آورد.
اهالی خوزستان در زمان انقلاب بیشترین حمایت را از انقلاب کردند و زمان جنگ سینه خود را در مقابل دشمن سپر کردند وفداکاری های خوزستانی ها منجر به آن شد که ارتش تا دندان مجهز عراق نتواند به هدف خود مبنی بر اشغال تهران ظرف دو هفته برسد.
مقاومت دلیرانه جوانان خوزستانی و سپس آزادی همین خرمشهر که با نام خونین شهر معروف شد نقطه عطفی در کل جنگ ایران و عراق بود ومنجر به آن شد که روحیه نیروهای مسلح ایرانی در مقابله با دشمن دو چندان گردد و در نهایت کاری کنند که دشمن نتواند حتی یک وجب از خاک ایران زمین را تصرف کند.
شاید برخی به یاد نداشته باشند که خوزستانی ها چه فداکاری هایی انجام دادند تا در اوج جنگ پالایشگاه عظیم آبادان سرپا بماند و مردم داخل کشور با کمبود سوخت مواجه نشوند.
آیا به یاد دارید خوزستانی ها برای اینکه چاه های نفت شان باز بماند و چرخه اقتصاد ایران بچرخد چه فداکاری هایی کردند؟
آیا فراموش کرده اید اهوازی ها در بهبوهه جنگ شهر خود را برای پشتیبانی از رزمندگان خالی نکردند و زمانی که اهالی بسیاری از شهرهای ایران از ترس سقوط موشک های عراق شهرها را خالی کرده بودند اهوازی ها زیر شدیدترین بمباران و موشک باران حاضر نشدند جا خالی بدهند؟
بعد از پایان جنگ چی شد؟
مردم خوزستان هیچوقت تقاضا نداشتند که فداکاری های آنها جبران شود چون آنها برای رضای خداوند دست به این فداکاری ها زدند، اما آیا به نسبت دیگر استان های تهران به خوزستان رسیدگی شد؟
آیا شهرهای تخریب شده بر اثر جنگ بازسازی شد؟
اصلا بازسازی به کنار.
حد اقل توقع مردم این است که ما یملک خدادادی آنها از آنها گرفته نشود.
مردم نجیب خوزستان طی سالهای سال همه انواع فشارها را تحمل کردند ولی کار به جایی رسیده که دیگر طاقت آنها به سر آمده.
گویند چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.
خوزستانی ها هیچوقت اینقدر بخیل نبودند که از نفت زیر پای خود بگذرند چه برسد به آب شرب خود واگر قرار باشد آب خود را با دیگران تقسیم کنند قطعا دریغ نخواهند کرد، به هر حال آنها هم حسینی هستند نه یزیدی.
اما تقسیم کنند نه اینکه همه اش را به دیگران بدهند و آنها را از آب محروم کنند.
امروزه نه فقط آب خوزستانی ها قطع شده بلکه هوای آنها هم گرفته شده.
این اتفاق هیچ ربطی نه به تحریم های آمریکا دارد و نه به توطئه های خارجی، همه اش مربوط به مدیریت داخلی است.
اگر می شد مشکل آب خرمشهر و دیگر شهرهای خوزستان ظرف مدت کوتاهی حل شود پس چرا مسئولین تا به حال اقدام نکردند؟
چرا صبر کردند تا خرمشهر باز هم خونین شهر شود تا اقدام کنند؟
آیا بوی خیانت به نظام و مملکت از این ماجرا به مشام نمی رسد؟
آیا این شبهه بوجود نمی آید که برخی عامدا تلاش کردند صدای مردم در آید در حالی که می توانستند کاری انجام دهند؟
با وجود این افراد آیا فکر می کنید دشمن نیاز دارد هزینه کند و به ایران حمله کند؟
برخی مفتی مفتی دارند مملکت را نابود می کنند، مگر دشمن دیوانه است تا جان سربازان خود را به خطر بیاندازد یا اینکه حساب های بانکی اش را لاغر کند.
به نظر می آید وقت آن رسیده که این ماجرا و ماجراهای مشابه بیشتر زیر ذره بین برود و تحقیق شود قصور از کجا است و با یک حرکت انقلابی با همه مقصرین برخورد شدید کرد نه اینکه این ماجرا هم به فراموشی سپرده شود و باز هم شهر های دیگر ایران به خونین شهر تبدیل شوند.

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала