گزارش و تحلیل

آخرین ایرانشناس برجسته روس در گذشت

© Photo / Institute for Linguistic StudiesРоссийский лингвист-иранист Иван Михайлович Стеблин-Каменский
Российский лингвист-иранист Иван Михайлович Стеблин-Каменский - اسپوتنیک ایران
اشتراک
به گزارش اسپوتنیک، ایوان استبلین کامینسکی سوم مه در سن 72 سالگی در سن پترزبورگ در گذشت.

ایوان استبلین کامینسکی متولد سال 1945 در لنینگراد در 1968 رشته ایرانشناسی دانشکده شرق شناسی دانشگاه لنینگراد (سن پترزبورگ)را تمام کرد.

او در مأموریت های باستان شناسی و کارهای حفاری و مطالعه لهجه ها در تاجیکستان، پامیر، ترکمنستان، توا، اورال جنوبی، سین کیانگ، قرقیزستان و ایران شرکت کرد و به عنوان معلم زبان روسی در یک مدرسه روستایی در پامیر مشغول به کار شد.

او کارمند علمی رشته های نسخه های شرقی آکادمی علوم روسیه بود، در سال های 1995 تا 2005 — رییس دانشکده مطالعات شرقی دانشگاه دولتی سن پترزبورگ و سپس محقق ارشد موسسه مطالعات زبانی آکادمی علوم روسیه بود.

ایوان استبلین کامینسکی بزرگترین متخصص در توصیف و تاریخ زبان های ایرانی، ریشه شناسی، عرفان، مذهب و قوم شناسی پامیر و دیگر اقوام ایرانی است.

او نویسنده بیش از 150 آثار است، از جمله فرهنگ منحصر بفرد زبان واخان. آثار ایوان استبلین کامینسکی به واژگان، دستور تاریخی و ریشه شناسی زبان ها و گویش های ایرانی اختصاص یافته است. او قطعاتی از اوستا — کتاب مقدس زرتشتیان، و همچنین اشعار عمر خیام و حافظ را ترجمه کرد.

آکادمیسین نیکلای کازانسکی زبانشناس و همکار استبلین کامینسکی گفت که برای سن پترزبورگ، مرگ استبلین کامینسکی یک ضایعه جبران ناپذیر است زیرا وی آخرین ایرانشناسی است که با تقریبا تمام زبان های ایرانی مشغول به کار بوده است. در درجه اول او شاگرد میخائیل بوگولیوبوف بود که در طول 35 سال ریاست دانشکده زبان های شرقی دانشگاه سن پترزبورگ را بر عهده داشت. او در همان سال دانشجویی برای کار با نسخ خطی باستان آموزش درستی دیده بود.

پاول لوریه، رئیس بخش آسیای مرکزی شعبه مطالعات خاوری ارمیتاژ سن پترزبورگ گفت: من در دانشکده زبان های شرقی به دوره های مختلف او گوش دادم و او را یکی از معلمانم می دانم. ما در کارهای حفاری پنجیکنت در تاجیکستان شرکت کردیم. وی به ویژه در سالهای 60-70 قرن گذشته میللادی در پنجیکنت زیاد کار می کرد و ماندگار شد. قدیمی ها هنوز یک فرد فوق العاده ای را به یاد می آورند که زندگی روزمره، اوقات فراغت و معاشرت با کارگران محلی به زبان تاجیکی را سازماندهی می کرد. او آهنگ ها، اشعار، نمایشنامه ها را تالیف می نمود. پس از جنگ جهانی دوم زبان روسی زبان ایرانشناسان بود، به رغم این واقعیت که اتحاد شوروی کشور بسته شد. لنینگراد در دهه 60 مرکز جهانی مطالعات ایرانی بود و در لنینگراد در موسسه شرق شناسی بخش کردشناسی 10 نفری کار می کرد در حالی که در همه دانشگاه های اروپا تنها یک متخصص زبان کردی وجود داشت. او زبان وخانی را مطالعه کرد و در دالان واخان واقع در پامیر نزدیک به مرز اتحاد شوروی و افغانستان در حوزه صعب العبور در ارتفاع 2000 متر یک سال بسر برد و روسی را به کوه نشینان درس می داد.

این یک مرد بسیار متنوع و در عین حال بسیار متمرکز و سرسخت بود. سرسختی او بر مسایل علمی متمرکز شده بود.

ماریانا باکانینا روزنامنگار، نامزد علوم سیاسی، شاگرد ایوان استبلین کامینسکی چنین گفت: او برای ما زبان فارسی درس می داد. همه معلمان ما با استعداد بودند و تدریس در دانشکده و کرسی ایرانشناسی ما در سطح جهانی قرار داشت. این، باشگاه ایرانشناسان سطح جهانی بود. ایوان استبلین کامینسکی یکی از آنها بود.

 

 

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала