علیرضا خطیبی، عکاسی است که صفحه پر بیننده در اینستاگرام دارد.
علیرضا خطیبی در شهر تهران به دنیا آمد و دانشجوی رشته ریاضی و رشته مهندسی پزشکی مشغول بود اما در نیمه‌های تحصیل متوجه شد که علاقه به این رشته ندارد. پس از آن دانشگاه را رها نموده و از سال ۹۲ عکاسی را با موبایل شروع کرد. بعد از یکسال با دوربین شروع به عکاسی کرد.
امروز صفحه این عکاس از جمله صفحاتی است که به عقیده بسیاری از کاربران و گروه ها ارزش دیدن دارد. او با ایده و نگاه متفاوت خود توانسته تا حدی چهره واقعی و زیبای ایران را به تصویر بکشد.
علیرضا خطیبی در مصاحبه با گزارشگر اسپوتنیک به بحث در مورد زیبایی ها و دشواری های عکاسی حرفه ای، دلایل کم کاری در زمینه شناخت عکاسان معروف در ایران و چشم اندازهای خود در آینده می پردازد.
چطور به فکر ایجاد صفحه در شبکه های مجازی افتادید؟ چه انگیزه ای داشتید؟
من قبلا چیزی از اینستاگرام نمی دانستم و عکس های خود را در موبایل خود نگه می داشتنم و گاهی به دوستان خود نشان می‌دادم. روزی یکی از دوستان من با من در مورد اینستاگرام صحبت کرد و پس از آن صفحه شخصی خود را ایجاد کردم.
تعریف شما از عکاسی چیست؟
به نظر من عکاسی یک نوع نقاشی است که انگار عکاس اجزای خود را کشیده است. در حقیقت عکاس با عکسی که میگیرد انعکاسی از خود را به تصویر می‌کشد. به نظر من امضای عکاس را باید در عکس او دید، بدون اینکه نام عکاس آشکار باشد.
بیشتر به چه موضوعاتی برای عکاسی علاقه مند هستید؟
علاقه من بیشتر به عکاسی خیابانی و شیوه زندگی شهری است. هر آنچه که در شهر اتفاق می‌افتد برای من جالب است. من همچنین به سوژه انسانی هم خیلی علاقه دارم تا جایی که حتی وقتی از یک منظره زیبا عکس می گیرم، دوست دارم یک انسان خیلی کوچک هم یک گوشه‌ای از عکس حضور داشته باشد.
برای ایجاد سوژه های انسانی آیا به دنبال افراد مشهور و مدل هستید و یا صرفاً افراد معمولی را سوژه عکاسی خود می کنید؟
نخیر، من از آدمهای معمولی در عکس های خود استفاده می کنم.
در صفحه خود اشاره نمودید که ما نقاشان و شاعران بزرگ را به خوبی می‌شناسیم اما عکاسان بزرگ برای ما ناشناخته هستند. به نظر شما علت این اتفاق چیست؟
به نظر من دلیل اصلی این اتفاق این است که از نظام آموزشی گرفته تا صدا و سیما و جاهای دیگر هیچ کجا به معرفی عکاسان مشهور پرداخت نشده است. ما در مدرسه با شاعران و نویسندگان معروف آشنا می شویم و یا در تلویزیون با بازیگر های مطرح اما از عکاسان در جایی صحبتی نیست.
من با اکثر برندها و شرکت های تبلیغاتی در زمینه عکاسی و ساخت ویدیو همکاری دارم. بخش عکاسی خیلی برای من جذاب است تا قسمت مجازی آن. من پارسال نیز یک گالری گروهی عکس در "سانفرانسیسکو" با موضوع ایران داشتیم که با هدف معرفی چهره واقعی ایران برای مردم آمریکا راه اندازی شد. کمی در مورد فعالیت‌های خود در آمریکا و دیگر کشورها برای ما صحبت کنید؟ همانطور که از اسم گالری ما پیداست ما به دنبال نشان دادن iranunveiled هستیم. در واقع ما یک تیم ۹ نفره هستیم که می خواهیم اثبات کنیم که ایران آن چیزی نیست که در اخبار ها گفته می شود و یا اینکه ایران فقط محدود به «سی و سه پل» و «نقش جهان» نمی شود. ما به دنبال نشان دادن یک چهره واقعی و در عین حال غیر کلیشه ای از ایران هستیم. مثلاً کوچه پس کوچه های تهران با یک نگاه جدید از جمله مباحث مورد علاقه ما در برگزاری این نمایشگاه بوده است که در نمایشگاه اول خیلی از ایده ما استقبال شد. در این نمایشگاه با ایرانی هایی مواجه شدیم که وقتی عکس ها را می دیدند از دلتنگی ایران گریه می‌کردند و حتی با ما در اسکایپ نیز دردودل می کردند. آمریکایی‌ها هم از سوژه ها و مکان ها مدام سوال می‌کردند و هیچ وقت فکر نمی کردند همچین جاهایی در کشور ایران وجود داشته باشد.
برنامه شما برای آینده چیست؟ آیا برای برگزاری نمایشگاه در روسیه و کشورهای دیگر برنامه‌ای دارید؟
برای روسیه هنوز صحبتی نشده است اما هدف اصلی ما برگزاری نمایشگاه ابتدا در آمریکا و سپس در اروپاست. همچنین به دنبال راه اندازی گالری در ایران نیز هستم.
بزرگ ترین مسئله ای که به عنوان عکاس با آن رو به رو هستیم، نگاه های اذیت کننده مردم به خصوص در شهرهایی به جز تهران است. هنوز هم دوربین در این ایران حکم اسلحه را دارد و بسیاری از مردم در مقابل آن کمی گارد دارند. مسئله بعدی این است که بسیاری از مکانها که از لحاظ امنیتی نیز مکان های خیلی مهم و حساسی نیستند، از ما درخواست مجوز می‌کنند. البته با ورود اینستاگرام فرهنگ سازی جدیدی در دنیا ایجاد شده و دوربین و عکاسی وارد خانواده‌ها شده است. این گارد نیز به مراتب کمتر شده است.
در مورد صفحه اینستاگرام هم حاشیه همیشه وجود دارد اما من همیشه به دنبال کمترین حاشیه بودم.
به عنوان حرف آخر اگر مطلبی دارید، بفرمایید
من از سال ۲۰۱۳ صفحه اینستاگرام دارم و از این ارتباط دوطرفه با مردم خیلی لذت برده‌ام. به نظر من خوبی های آن به به مراتب بیشتر از بدی های آن بوده است. اینستاگرام یک فضای روزانه و معمولی است و تا حدی باید به آن بها داد و برای آن وقت گذاشت. ولی چیزی که مهمتر است کار شما در دنیای واقعی است. اعدادی که در بالای صفحه هرکسی وجود دارد زیاد مهم نیست به نظر من مهم عکسها و محتوای صفحه است.
