این نشریه می افزاید:
چین فعالانه در حال تهیه راهکارهای نابودسازی یا غیرفعال کردن ماهواره های نظامی و غیرنظامی امریکا است. این امر کاربرد مهمات هوشمند، انجام مانور را مشکل کرده و کاری خواهد کرد که موارد آتشباری اشتباهی از طرف نیروهای دوست زیادتر شود. همچنین کار تلفن های هوشمند و سیستم های ناوبری هواپیماها، کامیون ها و کشتی ها فاقد هماهنگی خواهد شد.
ولی آمریکا بیم آن دارد که قادر نخواهد بود یک دنیای جدید از ماهواره های نظامی خود را بسازد و دشمن قبل از موعد به آنها ضربه بزند و همچنین ممکن است استفاده اشتباهی از طرف شرکت های تجاری علیه این ماهواره ها صورت بگیرد. حالا نظامیان آمریکایی بروی اجتناب ورزیدن از بروز این موارد کار می کنند. برخی می گویند که قابلیت ماهواره های غیر نظامی جوابگوی مقتضیات پنتاگون نیست.
"فرانک کندل" معاون پیشین وزارت دفاع آمریکا همین را گفته خاطرنشان کرد که محصولات فضایی نظامی در طول سال ها توسعه می یابند، تولید آنها گران و با آنچه که شرکت های تجاری تولید و راه اندازی می کنند فرق زیادی دارد. اغلب این شرکت ها انگیزه ای برای سهم گرفتن در پروژه های نظامی و سرمایه گذاری در این رشته را ندارند.
در پنتاگون سخنان ترامپ در مورد نیاز به حفاظت از "مبانی نوآورانه امنیت ملی" رایج شده ست. از نظر فعالیت نظامیان در فضا، این گفته به معنای بازگشت پنتاگون به توسعه تولید ماهواره ها و موشک های نظامی، نه فقط کار با اسناد مربوط به قراردادن ماهواره ها در فضا توسط پیمانکاران بازرگانی است. آمریکایی ها امیدوارند که کاهش تولیدات در صنایع پس از تقلیل بودجه نظامی در 2013 پایان یافت و موضوع فضای نظامی دوباره در "رقابت قدرت های بزرگ" مطرح شود.
وبگاه خبری Phys.org در مورد برنامه های چین جهت قرار دادن لیزرها در فضا نوشت:
هدف آنها پاک کردن مدارهای اطراف زمین از قطعات مستعمل و دیگر فرسودگی های ماهواره ای است. بدون شک، ظاهر شدن لیزرهای چینی در فضا بلافاصله منجر به خطور فکر در باره کاربرد نظامی آنها شد. بهار گذشته رئیس فرماندهی استراتژیک نیروهای مسلح ایالات متحده ژنرال "جان هایتن" در مصاحبه با CNN گفت که چین به طور آشکار قصد دارد ایالات متحده و متحدانش را به چالش بکشد و در فضا لیزر و وسایل خنثی کننده سیگنال مستقر می کند. این ژنرال آمریکایی افزود: کشور ما نمی تواند اجازه بدهد که چنین کاری عملی شود.
نشریه The Cipher Brief نیز نگران استقرار سلاح های ضد ماهواره ای چین در فضا است و با عدم فهم این سوال را مطرح می کند که این سلاح به نظریه دفاعی آن کشور چه ربطی دارد و چین در کدام شرایط می تواند این سلاح را بکار ببرد. نویسندگان مقاله مربوطه هشدار می دهند که چینی ها ضمن پیسرفت دادن این راستا آنرا رشته تولید محصولات دو منظوره معرفی کرده و ادعا می کنند این محصولات برای دیگران خطری ببار نمی آورند.
اولین زنگ خطر در ژانویه سال 2007 به صدا در آمد وقتی چین با یک موشک ماهواره هواشناسی کهنه خود را در ارتفاع 800 کیلومتری ساقط کرد. در سال های 2010، 2013 و 2014 دیگر آزمایش های موشکی انجام شد که می توان آنها را راه اندازی سلاح های ضد ماهواره ای شمرد.
تعدادی از کارشناسان آمریکایی معتقدند که چین می تواند در استفاده از چنین سلاح هایی در صورت حمله ایالات متحده به کره شمالی و یا در طول جنگ بر سر جزایر دریای جنوبی چین استفاده کند.
از سوی دیگر، حمله به ماهواره ها، برای نیروهای مسلح ایالات متحده یک عمل بحرانی نبوده، اما اقدامات تلافی جویانه و ضربات را در پی خواهد داشت. بدین معنا که این امر باعث آغاز یک جنگ واقعی بزرگ ابعاد و گسترش عملیات شدید جنگی خواهد شد. در بدترین وجه حمله به یک ماهواره آمریکایی می تواند به عنوان آماده سازی ضربه هسته ای به سراسر ایالات متحده ارزیابی شود که باعث می شود آمریکا خودش در وارد کردن ضربه خود به چین پیشدستی کند.
غیر فعال کردن ماهواره های جاسوسی در مدارهای پایین تا حد زیادی بر عملکرد ارتش تاثیر نمی گذارد. ساقط کردن ماهواره های ناوبری مستقر در مدارهای بالاتر سخت تر است و وقت زیادی در بر می گیرد، شاید این زمان برای انجام مانور هم کافی باشد. و حتی اگر چین موفق شود مثلا، ارتباط بین پنتاگون و گروه ضربتی ناوهای هواپیمابر را قطع کند، هیچ تضمینی برای چین وجود ندارد که این گروه متوقف شده و عملیات مستقلانه خود را قطع کرده و به اقدامات تلافی جویانه خود نخواهد پرداخت.
کلا می شود گفت که برخورد ارتشیان سابق و تحلیلگران نظامی آمریکا به امکان کاربرد سلاح های ضد موشکی به مراتب آرامتر از روزنامه نگاران اکثر نشریات است.