خبرگزاری اسپوتنیک- مائده علاقه مند مجری و گزارشگر ورزشی معاونت صدا در سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در گفتگو با خبرگزاری اسپوتنیک به بیان تجربیات شیرین و دغدغه های گاه و بی گاه در عرصه گزارشگری ورزشی برای بانوان پرداخت که در ادامه ارائه می گردد.
از همان اوایل همکاری من با سازمان صدا و سیما و البته بدون آگاهی داشتن نسبت به سیاستهای سازمان همیشه این سوال در ذهنم بود که چرا بانوان گزارشگر ورزشی ندارند. تا اینکه پس از تست موفقیت آمیز صدا در کنار اطلاعات ورزشی خوب تشخیص داده شد که برای برنامه های ورزشی مناسب هستم.
سال 1380 وارد سازمان شدم و تولد من در عرصه کار گزارشگری با «رادیو جوان» آغاز شد و این همکاری چهار سال به طول انجامید. در فاز دوم کار گزارشگری ورزشیمن به مدت 9 سال در «رادیو تهران» ادانه پیدا کرد تا اینکه به استخدام رسمی سازمان صدا و سیما درآمدم و با توجه به تجربه عینی من در انجام ورزش همچنین تجربه کاری در رادیو تهران ودیگر شبکه های راریویی و حتی تلویزیونی با تمرکز بر موضوعات ورزشی به «رادیو ورزش» منتقل شدم.
مائده علاقه مند بصورت تخصصی به ورزش والیبال و بدمینتون و آمادگی جسمانی ّآیروبیک مشغول و اولین تجربه داوری وی مربوط به مسابقات بدمینتون زنان کشورهای مسلمان می باشد. بر همین اساس نیز اولین گزارش حرفه ای خود را در بازیهای بین المللی دهه فجر میان ایران و ترکیه و دو تیم خارجی دیگرانجام داد که به گفته خودش از هیجان و عشق به این کار در پوست خود نمی گنجید، با ادامه این روند از مسابقاتی مانند دو شصت متر و تنیس روی میزو والیبال و کبدی و تیروکمان نیز گزارش تهیه نمود.
سیاستهای سازمان اینگونه است که در مسابقات برون مرزی به هیچ وجه گزارشگر خانم اعزام نمی شود، اما با جراتی که یکی از روسای فدراسیونها ازخود نشان داد به عنوان گزارشگر در یکسری مسابقات جهانی ناشنوایان معرفی و اعزام شدم، اگرچه اسم من در مسابقات آسیایی اینچئون کره جنوبی خط خورد و اعزام نشدم، چراکه آنجا هم قرار بود بعنوان اولین گزارشگر ورزشی زن اعزام و مسابقات قهرمانان بانوان کشورمان را گزارش کنم اما اسمم خط خورد و اعزام نشدم وخدا می داند که آن ماجرا یکی از غم انگیزترین خاطرات زندگی کاری من است.
مائده علاقه مند در پاسخ به اینکه اطلاعات تخصصی در هر ورزش را چگونه کسب می نماید به اسپوتنیک گفت: حقیقتا، قوانین متعدد در رشته های مختلف ورزشی بسیار گسترده است، اما برای من به عنوان فردی که خود ورزشکار است و به دو رشته متعدد از خانواده ورزش راکتی و توپی یعنی بدمینتون و والیبال مسلط می باشم کار چندان پیچیده ای نیست و نهایت با نیم ساعت مطالعه و تماشای بازی بر جزئیات آن مسلط می شوم. به عنوان نمونه قرار است برای مسابقات لیگ برتر هندبال بانوان که در اصفهانبرگزار میشود را دقایقی از رقابتها را گزارش کنم، بنابراین چند مسابقه را تماشا کردم و تمام، حالا می توانم مسابقه را بطور کامل گزارش کنم.
آنچه مهم است، انتقال لحظات مختلف بازی با زبانی قابل فهم برای تمام مخاطبان است، به عنوان مثال من نمی توانم در مسابقات بدمینتون به شنونده بگویم « و حالا یک ضربه اسمش وارد کرد…» در یک گزارش رادیویی باید گفت «یک ضربه حمله با سرعت زیاد وارد کرد…».
این گزارشگر و مجری رادیو به خبرگزاری اسپوتنیک در خصوص حضور در برنامه های ورزشی و گزارشگری تصویری گفت: با صدای بلند اعلام می کنم که آرزومندم این اتفاق رخ دهد، چراکه سیمای ایران در بخش مجری و گزارشگر زن ورزشی بسیار فقیر است و از صمیم قلب آرزو می کنم که برنامه «نود» بانوان را بتوانم راه اندازی کنم چون هم توانش را دارم هم آمادگی اش را. این تمام آرزوی من است. اگر چنین رویدادی را در سیما شاهد باشیم بی شک این برنامه ها از پربازدیدترین و پرمخاطب ترین برنامه های سازمان خواهد شد.
در خصوص تجربه گزارشگری باید بگویم که تاکنون به غیر از یک مورد مسابقات تیروکمان مردان که چندی پیش برگزار شد، تنها مسابقات بانوان را گزارش کرده ام و این خود یک اتفاق جالب و جدید بود. همچنین بمب خبری اخیر که ایجاد شد در خبرگزاریها رکوردی بود در امر گزارشگری ورزشی بعنوان یک زن در رسانه ی ملی ایران که ثبت شد، بیش از ۱۰ ساعت گزارش زنده رادیویی از بازیهای آسیایی کبدی که در استان گلستان با حضور کشورهای قدرتمند این رشته برگزار شد، باعث شد تا رکورد جدیدی در گزارش مسابقات بنام خود ثبت نمایم.
محدودیتهای ورزشی با
نوان در همه رشته ها وجود دارد، اما این دلیلی بر نادیده گرفتن زحمات بانوان ورزشکار ایرانی نیست، تعهد حرفه ای و رسالت من حکم می کند بعنوان یک گزارشگر ورزشی، با تمام وجود زحمات و تلاشهای بانوان سرزمینم را منعکس کنم و بر همین اساس تاجاییکه که در توان و حوزه اختیارات من باشد برای آن تلاش خواهم نمود.
